VII C 62/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Kielcach z 2015-10-29
- Tytuł:
- Sąd Rejonowy w Kielcach z 2015-10-29
- Data orzeczenia:
- 29 października 2015
- Data publikacji:
- 30 maja 2018
- Data uprawomocnienia:
- 2 grudnia 2015
- Sygnatura:
- VII C 62/15
- Sąd:
- Sąd Rejonowy w Kielcach
- Wydział:
- VII Wydział Cywilny
- Przewodniczący:
- Ewa Wiater
- Protokolant:
- sekr. sądowy Karolina Kamińska
- Teza:
- 1. Przepisy art. 224 i n. k.c. mają zastosowanie jedynie do stosunków bezumownych, czyli takich, gdy bez porozumienia zainteresowanych doszło do tego, że rzecz stanowiąca własność jednej osoby znalazła się w posiadaniu innej osoby. Przepisy te nie uchybiają odmiennemu uregulowaniu rozliczeń przez zainteresowanych i tym samym nie mają zastosowania wtedy, gdy do korzystania z rzeczy przez inną osobę, aniżeli właściciel dochodzi na podstawie porozumienia tej osoby z właścicielem. W takim wypadku o rozliczeniach decyduje wyraźna treść umowy, bądź dająca się wyprowadzić z całokształtu okoliczności towarzyszących zawarciu umowy (tak Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12 marca 2014 r., I ACa 816/13). 2. Przez pojęcie „zwrot rzeczy”, o którym mowa w art. 229 § 1 k.c. oraz art. 230 k.c. należy rozumieć sytuacje, gdy rzecz znalazła się ponownie w posiadaniu właściciela bez względu na to, w jaki sposób to nastąpiło. Termin „zwrot rzeczy”, który – jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie - trzeba rozumieć szeroko, należy wiązać nie tylko ze świadomym przekazaniem rzeczy przez dotychczasowego posiadacza właścicielowi, lecz w istocie z każdą sytuacją, w której właściciel uzyskał możność bezpośredniego władztwa nad rzeczą, a dotychczasowy posiadacz to władztwo utracił; nie jest przy tym wymagana jakakolwiek szczególna forma - w szczególności nie jest wymagane protokolarne przekazanie rzeczy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 2015r., II CSK 359/14, LEX nr 1653744). W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że mieszczą się tu wszelkie formy odzyskania przez właściciela posiadania rzeczy; oddanie rzeczy przez posiadacza, wydobycie rzeczy przez właściciela w wyniku procesu windykacyjnego, zawładnięcie rzeczą przez właściciela. Należy wskazać, że przeniesienie posiadania może tu nastąpić, zarówno w formie traditio corporalis (art. 348 zd. 1 k.c., jak i traditio longa manu (art. 348 zd. 2 k.c.). Nie jest też wykluczona postać constitutum possessorium (art. 349 k.c.) – tak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 lipca 2005 roku, III CZP 47/05 (OSNC 2006/6/100, Wokanda 2005/10/9, Biul.SN 2005/7/10, M.Prawn. 2006/6/320, M.Prawn. 2006/17/936, lex nr 152285). Przez „zwrot rzeczy”, o którym mowa w art. 229 § 1 k.c. oraz art. 230 k.c. należy rozumieć również likwidację stanu niezgodnego z prawem, polegającą na uzyskaniu przez dotychczasowego posiadacza nieruchomości prawa władania nieruchomością, zwrotem rzeczy w rozumieniu powołanego przepisu będzie zatem każda sytuacja faktyczna i prawna, która powoduje likwidację stanu bezprawności, inne bowiem rozumienie wskazanego przepisu oznaczałoby, że w sytuacjach takich przedawnienie nigdy nie rozpoczęłoby biegu. Należy zatem przyjąć, że zawarcie umowy darowizny pomiędzy powódką jako właścicielką nieruchomości a jej córką spowodowało zwrot rzeczy powódce jako właścicielowi w rozumieniu art. 229 k.c. Powódka bowiem uzyskała możność faktycznego władania rzeczą tak jak właściciel, czego wyrazem było darowanie wskazanej wyżej nieruchomości na rzecz córki. SSR Ewa Wiater
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Agnieszka Niewadzi
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kielcach
Osoba, która wytworzyła informację: Ewa Wiater
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kielcach
Osoba, która wytworzyła informację: Ewa Wiater
Data wytworzenia informacji: