Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kielcach

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 września 2024 roku, powód Województwo (...) Centrum (...) w P. wniósł o zasądzenie od pozwanej R. K. kwoty 50.533,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot:

- 46.825,36 zł od dnia 11 października 2023 r. do dnia zapłaty,

- 3.708,45 zł od dnia 7 listopada 2023 r. do dnia zapłaty,

a także o zasądzenie kwot 324,49 zł i 177,90 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności oraz wniósł o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania w całości.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwana w oparciu i podpisane umowy nr (...), wynajmowała od powoda nieruchomości znajdujące się na nieruchomościach będących w trwałym zarządzie powoda. Podała, że stosownie do treści umowy nr (...) pozwana jest najemcą lokalu użytkowego przeznaczonego na działalność gastronomiczno-usługową usytuowaną w budynku oficyny zabytkowego zespołu parkowo - pałacowego w P., na podstawie umowy nr (...) jest najemcą lokalu użytkowego na działalność małej gastronomii w typie kawiarni lub sklepiku spożywczego z możliwością konsumpcji przy stoliku usytuowanego w Centrum (...) da V. w P., oraz na podstawie umowy nr (...) pozwana jest najemcą lokalu użytkowego przeznaczonego na zaplecze techniczno-lokalowe usytuowanego w zabytkowym budynku Spichlerza w P.. Powód podniósł, że zawarte umowy nie dopuszczały możliwości rozstawiania w okolicy wynajmowanych budynków dodatkowej infrastruktury towarzyszącej, bez zgody podmiotu zarządzającego, co potwierdzają postanowienia umowy: §17 ust. 1 pkt 1 i 14 umów. Powód podał, że wobec stwierdzenia rozstawienia przez pozwaną ogródków gastronomicznych w pobliżu wynajmowanych lokali pismem z dnia 29 maja 2023 r. pozwana została wezwana do zaprzestania naruszeń poprzez usunięcie rozstawionych bez zgody powoda ogródków gastronomicznych w terminie 3 dni od doręczenia wezwania. W odpowiedzi na wezwanie pozwana w piśmie z dnia 16 czerwca 2023 r. poinformowała o możliwości niezwłocznego zaprzestania naruszeń pod warunkiem usunięcia infrastruktury serwerowni, która znajdować się miała na terenie dzierżawionym przez pozwaną. Powód wskazał, że wspomniana infrastruktura serwerowni jest elementem infrastruktury towarzyszącej budynku, dzięki któremu dostarczany jest internet do wynajmowanych lokali. Kolejno wskazał, że pismem z dnia 26 września 2023 r. wezwał pozwaną do przywrócenia stanu zgodnego z prawem i zaprzestania dalszych naruszeń oraz do uregulowania kwoty 38.069,40 zł netto tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości o powierzchni 67 m2. Powód wskazał, że dokonał stosownych wyliczeń w oparciu o obowiązujące zarządzenia tj. za 22 maj 2023 r. (1 dzień) x 67m2 x 1,20 zł netto= 80,40 zł netto, zaś za okres od 23 maja do 26 września 2023 roku (126 dni) x 67 m2 x 4,50 zł netto= 37.989 zł netto. Powód zauważył, że zgodnie z Zarządzeniem nr 03/05/2023 Dyrektora Regionalnego Centrum (...)Technologicznego z dnia 23 maja 2023 r. w sprawie wprowadzenia Regulaminu najmu, dzierżawy i użyczenia nieruchomości lub ich części będących w trwałym zarządzie (...) oraz zgodnie z załącznikiem nr 1 i nr 2 do niniejszego zarządzenia, wynajem powierzchni m.in. pod prowadzenie ogródków gastronomicznych jest odpłatę i wynosi 4,50 zł netto dziennie za 1m2, zaś do dnia 22 maja 2023 roku obowiązywało zarządzenie nr 02/01/2023 z ceną 1,20 zł netto dzień/m2.

Powód wskazał, że pozwana nie wywiązała się z płatności z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości i dokonała ostatecznie opróżnienia ogródków gastronomicznych w dniu 6 października 2023 r. Wobec czego powód w dniu 16 października 2023 r. wezwał pozwaną do uregulowania należności za bezumowne korzystanie z ww. nieruchomości w pozostałym okresie, tj. od dnia 26 września 2023 r. do 6 października 2023 r., dokonując stosownych wyliczeń w oparciu o obowiązujące w tym zakresie zarządzenia, w wysokości 3.015,00 zł netto. Powód podał, że pomimo wystawienia faktur nr (...) na kwotę 46.825,36 zł brutto oraz nr (...) na kwotę 3.708,45 zł brutto, pozwana nie dokonała wpłat. (k.3-7)

W dniu 10 września 2024 roku Sąd Rejonowy w Kielcach V Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. V GNc 2920/24, zgodnie z żądaniem pozwu. (k. 53)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w z dnia 4 listopada 2024 roku pozwana R. K. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu.

Pozwana podniosła zarzut braku podstawy prawnej i umownej do: żądania przez powoda od pozwanej zapłaty należności głównej i żądania zwrotu kosztów odzyskiwania należności wynikających z transakcji handlowych oraz żądania zasądzenia od pozwanej kosztów zastępstwa procesowego. W dalszej części pozwana wyjaśniła, że powód nieodpłatnie użyczył pozwanej powierzchnię przylegającą do budynku restauracji, hotelu oraz kawiarni na terenie (...) Centrum (...) w P. w celu rozstawienia ogródków gastronomicznych w okresie za który dochodzi należności pieniężnych. Przyczyną tego był fakt, iż w budynku hotelu oraz w lokalu restauracji najętych przez pozwaną, od początku najmu znajdują się serwerownie należące do powoda, wskutek czego pozwana nie może korzystać z części budynku i lokalu pomimo uiszczania czynszów najmu za cały budynek i cały lokal restauracji, w tym również i za części zajęte przez serwerownie. Z ostrożności procesowej pozwana zakwestionowała sposób naliczenia przez powoda kwoty czynszu. Wskazała, że bezumowne korzystanie z nieruchomości nie stanowi bowiem świadczenia usług ani dostawy towarów, w związku z tym opłata z tytułu bezumownego korzystania nie jest wynagrodzeniem, a jedynie odszkodowaniem, a do odszkodowania nie można doliczać podatku od towarów i usług. Dlatego pod rozwagę sąd powinien brać jedynie kwoty netto. (k.70-71)

W piśmie procesowym z dnia 2 grudnia 2024 roku powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i podał dalszą argumentację na poparcie swych twierdzeń. (k.87-91)

Na rozprawie w dniu 19 lutego 2025 r. pełnomocnicy stron podtrzymali dotychczasowe stanowiska. Jednocześnie pełnomocnik pozwanej wskazała, że stawka najmu powierzchni winna wynosić 40 gr w Gminie C., na dowód czego złożył do akt Dziennik Urzędowy Rady Miejskiej w C., która ustala taką stawkę. (protokół z rozprawy k.108-110)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej od lipca 2017 roku w ramach umów najmu zawartych z powodem – Województwem (...) Centrum (...) w P. (jako zarządcy) wynajmuje nieruchomości w postaci: lokalu użytkowego przeznaczonego na działalność gastronomiczno-usługową, lokalu użytkowego na działalność małej gastronomii oraz lokalu użytkowego przeznaczonego na zaplecze techniczno-lokalowe. Z tytułu najmu lokali użytkowych pozwana płaci czynsz w wysokości 29 gr dziennie za 1m2.

Okoliczności bezsporne

Razem z umową pozwana otrzymała od powoda decyzję Nr (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, określającą zezwolenie na urządzenie ogródka piwnego przy wejściu do jednego z najmowanych lokali. Pozwana od momentu zawarcia ww. umów rozstawiała tzw. „ogródki gastronomiczne” przy najmowanych nieruchomościach. Powód nie pobierał od pozwanej żadnych opłat z tego tytułu.

Po zaistniałych zmianach w strukturach kierownictwa powoda, nowy dyrektor ze strony powoda zaczął kwestionować możliwość rozstawiania przez pozwaną ogródków gastronomicznych.

Dowód: zeznania pozwanej R. K. k.108-110, decyzja Nr (...) k. 107, odpis (...) pozwanej k.52.

Pismem z dnia 29 maja 2023 roku powód poinformował pozwaną, iż stwierdził rozstawienie przez pozwaną ogródków gastronomicznych o łącznej powierzchni 67 m2 w pobliżu wynajmowanych lokali w budynku Oficyny, Centrum (...) da V. oraz budynku Spichlerza w P., be wcześniejszego uzyskania zgody.

W związku z czym wezwał pozwaną do zaprzestania naruszeń poprzez usunięcie rozstawionych „ogródków gastronomicznych” .

Dowód: pismo z dn. 29.05.2023 r. k.11, dokumentacja fotograficzna k.13-25.

W odpowiedzi na powyższe pozwana wskazała, iż dokona zaprzestania naruszeń pod warunkiem usunięcia przez powoda infrastruktury serwerowni, która znajduje się na terenie dzierżawionym przez pozwaną.

Dowód: pismo z dn. 16.06.2023r. k.26

Pismem z dnia 13 lipca 2023 r. powód wskazał, że wspomniana serwerownia jest elementem infrastruktury towarzyszącej budynku i ponownie wezwał pozwaną do usunięcia rozstawionych ogródków gastronomicznych.

Dowód: pismo z dn. 13.07.2023r. k. 27,

Kolejno pismem z dnia 26 września 2023 r. powód wezwał pozwaną do przywrócenia stanu zgodnego z prawem i zaprzestania dalszych naruszeń oraz do uregulowania kwoty 38.069,40 zł netto tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości o powierzchni 67 m2 w okresie od dnia 22 maja 2023 roku do dnia 26 września 2023 roku.

Jednocześnie powód poinformował pozwaną, iż dokonał stosowanych wyliczeń zgodnie z zarządzeniem nr 03/05/2023 Dyrektora Regionalnego Centrum (...)Technologicznego z dnia 23 maja 2023 roku w sprawie wprowadzenia Regulaminu najmu, dzierżawy i użyczenia nieruchomości lub ich części będących w trwałym zarządzie (...) oraz zgodnie z załącznikiem nr 1 i nr 2 do dnia niniejszego zarządzenia, wynajem powierzchni m.in. pod prowadzenie ogródków gastronomicznych jest odpłatny i wynosi 4,50 zł netto dziennie za 1 m2.

Dowód: wezwanie k. 29-31, zarządzenie nr 03/05/2023 Dyrektora Regionalnego Centrum (...)technologicznego z dn.23.05.2023r. wraz załącznikami w tym regulaminem i cennikiem k.41-48.

Pozwana nie wywiązała się z powyżej naliczonych płatności i dokonała ostatecznie opróżnienia ogródków gastronomicznych w dniu 6 października 2023 roku.

Dowód: notatka służbowa k. 34

Powód w dniu 16 października 2023 roku wezwał pozwaną do uregulowania należności za bezumowne korzystanie z nieruchomości działkowej za okres od 26 września 2023 roku do 6 października 2023 roku, w łącznej wysokości 3.015,00 zł netto przy stawce 4,50 zł netto za 1m2 dziennie.

Dowód: pismo z dn. 16.10.2023r. k.35-36

Powód wystawił na rzecz pozwanej fakturę nr (...) na kwotę 46.825,36 zł brutto oraz fakturę nr (...) 3.708,45 zł brutto.

Dowód: faktura nr (...) k.32, faktura nr (...) k.37.

Powód wzywał pozwaną do zapłaty powyższych faktur. Pozwana nie uiściła ww. należności, kwestionując zasadność i wysokość ich naliczenia.

Dowód: pisma pozwanej: k.39 i k. 40, k. 75v-76v.

Zgodnie z uchwałą z dnia 9 grudnia 2019 r. Poz. 5244 Nr 153/XVIII/19 Rady Miejskiej w C. wysokość stawki z tytułu opłaty za zajęcie pasa drogowego pod ogródki gastronomiczne i usługowe wynosi 0,40 zł dziennie za 1m2 powierzchni.

Dowód: Uchwała Nr 153/XVIII/19 Rady Miejskiej w C. k.105-106.

Sąd dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie przytoczonych dokumentów oraz dowodu z przesłuchania pozwanej R. K.. Dowody te tworzą spójny i niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to zasługujący na wiarę obraz zaistniałego stanu rzeczy. Strony nie kwestionowały prawdziwości i autentyczności złożonych do akt sprawy dokumentów, a Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności i mocy dowodowej. Zeznania pozwanej R. K. Sąd uznał za wiarygodne, albowiem korespondowały one ze złożonymi w toku procesu dokumentami.

Zeznania świadków H. Ż. i K. O. nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych Sądu, gdyż w większości świadkowie ci wskazywali na okoliczności znane już Sądowi bądź pozostające bezsporne pomiędzy stronami procesu. Sąd jednakże odmówił przymiotu wiarygodności powyższym świadkom w zakresie w którym wskazywali, iż ustalona przez powoda tj. Województwo (...) Centrum (...) w P. stawka czynszu za najem powierzchni pod ogródki gastronomiczne pozostawała stawką rynkową. W toku zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie udało się potwierdzić tychże twierdzeń, a nadto zebrany materiał dowodowy w sprawie pozostaje w sprzeczności z takimi wskazaniami świadków.

Wskazać również należy, iż zgodnie z treścią art. 229 i 230 k.p.c., okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów, albowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione zgodnie z regułami wskazanymi w powołanych przepisach.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powód Województwo (...) Centrum (...) w P. w niniejszej sprawie dochodził należności z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości w postaci ogródka przylegającego do wynajmowanych przez pozwaną nieruchomości.

Zgodnie z treścią art. 224 § 2 k.c. i art. 225 k.c. właścicielowi przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z jego rzeczy. Posiadacz jest zobowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z cudzej rzeczy bez względu na to, czy właściciel rzeczy, nie korzystając z niej, poniósł jakąkolwiek stratę i niezależnie od tego, czy posiadacz faktycznie korzystał z rzeczy, odnosząc korzyść wymierną. Roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości nie jest uzależnione od winy bezumownego posiadacza, lecz jedynie od jego złej wiary i opiera się na założeniu, że właściciel ma prawo do uzyskania od podmiotu władającego w złej wierze jego rzeczą wynagrodzenia, jakie uzyskałby, gdyby rzecz wynajął, wydzierżawił lub oddał do odpłatnego korzystania na podstawie innego stosunku prawnego. Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości jest konsekwencją korzystania z nieruchomości bez zgody właściciela i stanowi formę rekompensaty za korzystanie z przysługującego właścicielowi prawa własności.

Pozwana kwestionowała roszczenie zarówno co do zasady jak i wysokości, co w ocenie Sądu okazało się trafne.

Bezspornie strony łączyły trzy umowy najmu użytkowych lokali pozostających w zarządzie trwałym powoda. Bezsprzecznie przy zawarciu ww. umów pozwana otrzymała od powoda decyzję Nr (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w K. z dnia 5 października 2015 r. zgodnie z którą została udzielona zgoda na urządzenie ogródka piwnego przy wejściu do jednego z najmowanych lokali. W związku z czym pozwana od momentu zawarcia ww. umów rozstawiała tzw. „ogródki gastronomiczne” przy najmowanej przez siebie nieruchomości. Powód nie pobierał od pozwanej żadnych opłat z tego tytułu.

Zdaniem Sądu pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy najmu lokali użytkowych także w zakresie dzierżawy ogródka znajdującego się w obrębie wynajmowanych nieruchomości. Niniejsze implikuje ustalony w sprawie stan faktyczny oraz treść zebranych dowodów. W szczególności należy wskazać, że w sytuacji gdy pozwana otrzymała decyzję, której treść określa możność usytuowania ogródka gastronomicznego na działce znajdującej się przy lokalu będącym przedmiotem najmu, zaś w umowie strony nie zawarły jakichkolwiek uzgodnień w zakresie opłat czynszowych z tytułu usytuowania przedmiotowego ogródka, nie można uznać odmiennie do poczynionych przez strony ustaleń i należało przyjąć, iż powód wyraził zgodę na usytuowanie przez pozwaną ogródka gastronomicznego bez pobierania z tego tytułu opłat.

Zgodnie z treścią art. 6 kc., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Przedstawienie przez stronę dowodu w celu wykazania określonych twierdzeń o faktach sprawy, z których wywodzi ona korzystne dla siebie skutki, nie jest jej prawem czy obowiązkiem procesowym, lecz ciężarem procesowym, wynikającym i zagwarantowanym przepisami prawa, przede wszystkim w jej własnym interesie. To interes strony, jakim jest wygranie procesu, nakazuje jej podjąć wszelkie możliwe czynności procesowe w celu udowodnienia przedstawionych twierdzeń o faktach. W świetle powyższych rozważań Sąd nie był obowiązany do poszukiwania dowodów z własnej inicjatywy i bazował przy orzekaniu na materiale dowodowym przedstawionym przez strony.

Powód nie zdołał wykazać, ażeby pozwana zobowiązana była na podstawie wzajemnych ustaleń do osobnej płatności z tytułu usytuowania ogródka gastronomicznego. Podkreślenia wymaga bowiem także okoliczność, że pozwana ogródki powyższe rozstawiała od początku trwania umowy i aż do 2023 roku nie pobierano od niej żadnych opłat. Co prawda powód starał się wykazać zeznaniami świadków, że okoliczność ta została zakwestionowana przez kontrolę Komisji Rewizyjnej, jednak okoliczności tej nie wykazał przedstawiając takie zalecenia pokontrolne powoda. Gdyby nawet przyjąć, że umowa o bezpłatnym użyczeniu nieruchomości pod ogródek została wypowiedziana pismem skierowanym do pozwanej w dniu 29 maja 2023r. to nie została wykazana wysokość żądanych opłat za używanie nieruchomości.

Ponad samą zasadność powód nie wykazał wysokości dochodzonego roszczenia w tym kwoty naliczonej z tytułu bezumownego korzystania w postaci usytuowania ogródka gastronomicznego w ogródku znajdującym się przy najmowanych przez pozwaną lokalach. Co prawda powód wskazywał, iż wysokość stawki z tytułu bezumownego korzystania stanowiąca podstawę wyliczeń obciążających pozwaną, została ustalona zgodnie z treścią zarządzenia nr 03/05/2023 Dyrektora Regionalnego Centrum (...)Technologicznego z dnia 23 maja 2023 roku w sprawie wprowadzenia Regulaminu najmu, dzierżawy i użyczenia nieruchomości lub ich części będących w trwałym zarządzie (...) oraz zgodnie z załącznikiem nr 1 i nr 2 do dnia niniejszego zarządzenia, zgodnie z którym to zarządzeniem wynajem powierzchni m.in. pod prowadzenie ogródków gastronomicznych jest odpłatny i wynosi 4,50 zł netto dziennie za 1 m2. W ocenie Sądu na gruncie niniejszej sprawy ww. rozporządzenie pozostaje nieskuteczne względem powódki w zakresie użytkowanego przez nią ogródka. Wskazać należy, iż w opinii Sądu możliwość Województwa do tak znaczącej zmiany regulaminu i cennika w trakcie obowiązywania umowy najmu stron, budzi znaczną wątpliwość Sądu. Podkreślić należy, że ten cennik został wprowadzony wyłącznie dla pozwanej, albowiem żadne inne nieruchomości powoda nie były trwale dzierżawione przez jakikolwiek inny podmiot. Nie wykazano też wysokości tej opłaty. Twierdzenia o rozpytaniu w Urzędzie Gminy w C. i innych podmiotów nie zostały wykazane, ani nawet uprawdopodobnione. Tego rodzaju działanie niewątpliwie pozostawało by sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i nieakceptowalne, a poprzez to naruszające względem pozwanej art. 5 k.c.

Poza powyższym Sąd wskazuje, że powód nie zdołał wykazać rynkowości przyjętej przez siebie stawki czynszu wynajmu powierzchni m.in. pod prowadzenie ogródków gastronomicznych w wysokości 4,50 zł netto dziennie. Pozwana konsekwentnie kwestionowała wysokość i rynkowość tak ustalonej wysokości opłaty za 1m2 powierzchni zajętej pod prowadzenie ogródka gastronomicznego. Tym bardziej stawka ta nie wydaje się rynkowa patrząc przez pryzmat stosowanej przez powoda stawki za najem budynków mieszkalnych/lokalów które uiszcza pozwana w wysokości 29 gr dziennie za 1m2. Wobec czego stawka z tytułu najmu powierzchni ogródka pozostaje wielokrotnie wyższa aniżeli stawka najmu lokalu użytkowego, co niewątpliwie pozostaje irracjonalnie i budzi wątpliwości Sądu co do rynkowości naliczonej przez powoda stawki z tytułu najmu powierzchni ogródkowej.

Idąc dalej, Sąd wskazuje, że zgromadzony w sprawie dowód w postaci dokumentu Uchwały Nr 153/XVIII/19 Rady Miejskiej w C., wskazuje ,że wysokość stawki z tytułu opłaty za zajęcie pasa drogowego pod ogródki gastronomiczne i usługowe stosowana w gminie C. wynosi 0,40 zł dziennie za 1m2 powierzchni. W związku z czym stawka czynszu określona na kwotę 4,50 zł netto pozostaje bezsprzecznie nieproporcjonalna do kwoty ustalonej przez Radę Miejską w C..

Mając powyższe na uwadze stwierdzać należy, iż powód nie zdołał wykazać swojego roszczenia, zarówno co do zasadności, jak i wysokości. W szczególności Sąd wskazuje, iż brak wykazania przez powoda rynkowości zastosowanej przez niego stawki czynszu najmu ogródka pod ogródek gastronomiczny pozostawał kluczowy dla rozstrzygnięcia. Jak wskazano w dokonanej przez Sąd ocenie dowodów przeprowadzone w sprawie zeznania świadków nie pozwoliły na wykazanie sposobu ustalenia stawki czynszu najmu ogródka. Ubocznie Sąd wskazuje, że jedną z możliwości wykazania przez powoda rynkowości zastosowanej stawki byłoby przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego, o co powód w toku postępowania nie wnosił.

Reasumując Sąd oddalił powództwo w całości wobec jego niewykazania zarówno co do zasady jak i wysokości.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II wyroku na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹, 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego w kwocie 5.417,00 zł złożyły się: koszty zastępstwa procesowego – 5.400,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł. Powód przegrał proces, wobec czego obowiązany jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu.

Sędzia Anna Jermak

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować uzasadnienie wyroku;

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć .

K., dnia 20 lutego 2025 roku

Sędzia Anna Jermak