Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kielcach

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 22 września 2023 roku

Pozwem z dnia 14 kwietnia 2023 roku strona powodowa A-Z Serwis Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w K. domagała się zasądzenia od strony pozwanej B. (...) z siedzibą w R. (Łotwa) kwoty 11.695,79 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i kosztów postępowania pojednawczego- próby ugodowej, która miała miejsce z inicjatywy strony powodowej przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w W. w sprawie o sygn. II Co 30/23.

W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usuwania skutków kolizji drogowych. Na podstawie umowy o współpracę zawartej z Powiatem (...) – Zarządem Dróg Powiatowych we W. miała ona odpłatnie usuwać skutki kolizji drogowych. Strona powodowa za pośrednictwem podwykonawcy usunęła skutki kolizji z dnia 16 maja 2019 roku w miejscowości D., której sprawca był kierujący pojazdem o nr rej. (...). Pojazd sprawcy kolizji objęty był umową ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą ze stroną pozwaną, potwierdzoną polisą nr (...). Z tytułu wykonanych prac strona powodowa wystawiła na rzecz Powiatu (...) fakturę VAT nr (...) na kwotę 9.333,24 zł brutto Na mocy umowy cesji wierzytelności strona powodowa nabyła od Powiatu (...) wszystkie wierzytelności (w tym wierzytelności przyszłe) wobec sprawców kolizji drogowych z tytułu umowy o współpracy, w tym także wierzytelność wynikającą z przedmiotowej szkody. Strona pozwana wezwała ubezpieczyciela do zapłaty, jednakże strona pozwana odmówiła jakichkolwiek świadczeń z tego tytułu. Strona powodowa wyjaśniła, iż na kwotę dochodzoną pozwem oprócz należności głównej wynikającej z faktury, składają się również ł skapitalizowanych odsetek od tej kwoty za okres od 10 lutego 2020 roku do dnia wytoczenia powództwa tj. 2.362,55 zł. A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w K. wskazała, iż odpowiedzialność pozwanego zakładu ubezpieczeń w art. 822 § 1 k.c. i art. 34 ust. 1 u.u.o. oraz przywołała uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2022 roku w sprawie o sygn.. III CZP 9/22. Zanieczyszczenia w postaci kawałków szkła i odłamków plastiku, zabrudzenia, zanieczyszczenia i uszkodzenia, które znajdowały się na jezdni uniemożliwiały bezpieczne korzystanie z niej zgodnie z przeznaczeniem, wobec czego konieczne było uprzątniecie drogi. Usługa ta została wykonana przez podmiot trzeci, za co należne było stosowne wynagrodzenie. W konsekwencji za koszty poniesione z tytułu oczyszczania drogi odpowiedzialność ponosi pozwany ubezpieczyciel.
(k. 3-6)

W odpowiedzi na pozew strona pozwana B. (...) z siedzibą w R. (Łotwa) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swego stanowiska strona pozwana, w pierwszej kolejności zaprzeczyła: aby zgłoszona szkoda stanowiła uszkodzenie mienia w rozumieniu art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, aby koszty związane z uprzątnięciem pozostałości po zdarzeniu drogowym mogły być przedmiotem odszkodowania OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, skoro stanowi to przejaw wypełniania zadań własnych zarządcy drogi, a także zaprzeczyła wymiarowi ilościowemu koniecznych prac porządkowych i wysokości zafakturowanych z tego tytułu kosztów, w szczególności aby szczątki były rozrzucone na powierzchni ponad 200 m ². Jednocześnie strona pozwana przyznała fakt zaistnienia szkody w dniu 15 maja 2019 roku, fakt przeprowadzenia postepowania likwidacyjnego związanego ze szkodą i fakt odmowy wypłaty na rzecz strony powodowej odszkodowania. Strona pozwana wyjaśniła, iż odmowa uznania świadczenia była podyktowana dwoma zasadniczymi motywami. Po pierwsze zanieczyszczenie czy zabrudzenie drogi nie stanowi jej uszkodzenia, zatem takie zdarzenie nie mieści się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na tle art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Po drugie obowiązek wykonywania prac spoczywa na zarządcach dróg publicznych i jest zadaniem o charakterze publicznym, wykonywanym w interesie publicznym. Brak zarazem podstawy dla roszczeń o zwrot kosztów utrzymania drogi, które zarządcy dróg (definitywnie) ponoszą we własnym zakresie, zgodnie zakreślonym ustawą obowiązkiem. Z ostrożności procesowej strona pozwana zakwestionowała roszczenie co do wysokości. Zarzuciła, iż zakres usług został określony w sposób dowolny. Ujęta w fakturze powierzchnia, będąca przedmiotem uprzątnięcia zdaje się zawyżona i nie została należycie udokumentowana. (k. 39-41)

W piśmie procesowym z dnia 21 czerwca 2023 roku strona powodowa A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w K. podtrzymała żądanie pozwu i przedstawiła dodatkową argumentacją na poparcie swojego stanowiska w sprawie. (k. 54-56)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 lutego 2018 roku pomiędzy Powiatem (...) –Zarządem Dróg Powiatowych we W. (zwanym dalej Zleceniodawcą) a A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką komandytową z siedzibą w K. (zwaną dalej Zleceniobiorcą) doszło do zawarcia Umowy o (...).

Umowa obejmowała współpracę w zakresie usuwania skutków kolizji drogowych, tj. sprzątania nawierzchni jezdni oraz pobocza na podstawie sporządzonego protokołu sprzątania. Na podstawie ww. umowy Zamawiający zobowiązał się poinformować Wykonawcę o zdarzeniach drogowych i miejscach kolizji drogowych tylko w przypadkach, kiedy będzie miał taką wiedzę. Do obowiązków Zleceniobiorcy należało m.in. dojazd do miejsca zdarzenia w czasie 40 minut po przyjęciu informacji o zdarzeniu drogowym oraz wykonanie czynności usuwania skutków kolizji drogowych, tj. sprzątania nawierzchni jezdni oraz pobocza, w sytuacji udziału w zdarzeniu drogowym Policji, Straży Pożarnej, wykonywanie czynności zostanie poprzedzone uzyskaniem pozwolenia w/w organu. Obszar współpracy na podstawie niniejszej umowy obejmuje pasy drogowe całej sieci dróg powiatu (...) (§ 3 Umowy). Zgodnie z zawartą umową po zrealizowaniu każdego zlecenia objętego umową zostanie wystawiona faktura VAT, jak i sporządzony kosztorys wykonanych przez Zleceniobiorcę prac. Podstawą faktury VAT i kosztorysu będzie cennik stanowiący załącznik nr 1 do niniejszej umowy. Zleceniodawca nie będzie obciążany kosztami związanymi z wykonywaniem przedmiotu niniejszej Umowy, w tym również w przypadku nieustalenia sprawcy wypadku lub nie posiadania polisy OC przez sprawcę wypadku. W związku z wykonywaniem przedmiotu porozumienia Zleceniobiorca będzie dochodzić zapłaty wystawionej faktury od ubezpieczyciela sprawcy danego zdarzenia na podstawie cesji wierzytelności (§ 9 Umowy).

(dowód: -umowa o współpracy z załącznikami– k. 12-15)

W dniu 22 lutego 2018 roku pomiędzy A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką komandytową z siedzibą w K. (Cesjonariusz) a Powiatem (...) -Zarządem Dróg Powiatowych we W. (Cedent) zawarta została umowa cesji, na podstawie której Cedent przelał nieodpłatnie na rzecz Cesjonariusza wierzytelności przyszłe wobec sprawców kolizji drogowych, ich ubezpieczycieli oraz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z tytułu Umowy o współpracy zawartej z A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką komandytową z siedzibą
w K. z dnia 22 lutego 2018 roku.

(dowód: -umowa cesji z dnia 22 lutego 2018 roku – k. 16)

W dniu 15 maja 2019 roku na drodze powiatowej nr (...) w miejscowości D. samochód osobowy marki F. o nr rej. (...) wpadł w poślizg i dachował. Kierujący pojazdem był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na podstawie umowy zawartej z B. (...) z siedzibą w R. (Łotwa) polisa (...).

(okoliczności bezsporne)

Wskutek kolizji drogowej, na drodze powiatowej nr (...) porozrzucane były plastiki oraz wycieki płynów. Uszkodzone zostało ogrodzenie. Na miejsce zdarzenia udał się pracownik firmy (...), który zabezpieczył miejsca zdarzenia, usunął zanieczyszczenia pokolizyjne na odcinku 240 m ², ręcznie usunął zanieczyszczenia z pobocza i zneutralizował wyciek płynów pokolizyjnych z jezdni przy użyciu Sorbentu na powierzchni 36 m ². Z wykonanych przez siebie czynności sporządził dokumentację fotograficzną

(dowód: -protokół wykonywanych prac na miejscu zdarzenia-k. 18,

-potwierdzenie przekazania terenu -19,

-zdjęcia z miejsca zdarzenia – k. 20-23)

W dniu 11 grudnia 2019 roku A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K. wystawiła na rzecz Powiatu (...) fakturę VAT nr (...) z tytułu likwidacji skutków zdarzenia drogowego z dnia 16 maja 2019 roku w miejscowości D. (...) na łączną kwotę 9.333,24 zł brutto. Termin płatności faktury został określony na dzień 10 stycznia 2020 roku. Na fakturze zostały wyszczególnione następujące pozycje:

-likwidacja skutków zdarzeń drogowych (taryfa nocna) -1.288,00 zł netto,

-ręczne usuwanie odpadów w postaci plastików lub szkieł- 204 m ² x 27,00 zł netto,

-użycie sorbentu do neutralizacji odpadu w postaci wycieku – 36 m ² x 22,00 zł netto.

(dowód: faktura VAT nr (...)– k. 17)

W dniu 20 grudnia 2019 roku A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K. zgłosiła szkodę w zakresie kosztów uprzątnięcia B. (...) z siedzibą w R. (Łotwa). Decyzją z dnia 18 lutego 2020 roku ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 23 grudnia 2022 roku A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w K. złożyła do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. wniosek o zawezwanie do próby ugodowej B. (...) z siedzibą w R. (Łotwa). Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej dotyczył m.in. szkody z dnia 16 maja 2019 roku w miejscowości D., której sprawca był kierujący pojazdem o nr rej. (...). Wnioskodawca wezwał przeciwnika do zapłaty kwoty 9.333,24 zł z tytułu powyżej opisanej szkody.

Posiedzenie pojednawcze odbyło się w dniu 11 kwietnia 2023 roku, do ugody nie doszło na skutek niestawiennictwa przedstawiciela B. (...) z siedzibą w R. (Łotwa).

(dowód: -wniosek o zawezwanie do próby ugodowej – k. 3 akt sprawy II Co
30/23 Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W.;

-protokół posiedzenia pojednawczego– k. 22 akt sprawy II Co
30/23 Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych dowodów
z dokumentów. W ocenie Sądu dowody te, w zakresie w jakim stanowiły podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, tworzą spójny i niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to zasługujący na wiarę materiał dowodowy. Stwierdzić należy, że żadna ze stron nie poddawała w wątpliwość wiarygodności i mocy dowodowej dokumentów. Sąd w zgromadzonym materiale dowodowym również nie dopatrzył się niczego, co uzasadniałoby powzięcie wątpliwości co do ich prawdziwości, czy wiarygodności.

Wskazać również należy, że zgodnie z treścią art. 229 i 230 k.p.c., okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów, albowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione zgodnie z regułami wskazanymi w powołanych przepisach.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie spór koncentrował się na kwestii czy strona pozwana w ramach zawartej umowy obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych odpowiada za koszty uprzątnięcia miejsca zdarzenia/ jezdni z odpadów pokolizyjnych. Ponadto strona pozwana zakwestionowała również wysokość kosztów wskazanych na fakturze.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. § 2 tego przepisu stanowi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. W myśl art. 824 ¹ § 1 k.c. o ile nie umówiono się inaczej, suma odszkodowania wypłacona przez ubezpieczyciela nie może być wyższa od poniesionej szkody.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t. j. Dz. U. z 2018 roku, poz. 473) posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Art. 34 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Art. 34 ust. 2 doprecyzowuje, że za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego uważa się również szkodę powstałą podczas i w związku z wsiadaniem do pojazdu mechanicznego lub wysiadaniem z niego; bezpośrednim załadowywaniem lub rozładowywaniem pojazdu mechanicznego; zatrzymaniem lub postojem pojazdu mechanicznego. Z powyższych przepisów wynika, że zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. O zakresie tej odpowiedzialności stanowią natomiast przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 436 § 1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Powołane przepisy ustanawiają odpowiedzialność samoistnego posiadacza pojazdu mechanicznego opartą na zasadzie ryzyka. Jeśli chodzi o zakres tej odpowiedzialności, to odwołać należy się do treści 361 § 1 i § 2 k.c., które wskazują, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W tym miejscu przywołać należy stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 20 stycznia 2022 roku, sygn.. III CZP 9/22: Sprawca wypadku komunikacyjnego i zakład ubezpieczeń, z którym sprawca wypadku jest związany umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów, odpowiadają wobec zarządcy drogi za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniami drogi płynami silnikowymi. Zwrócić również należy uwagę na wykładnie art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych dokonaną w uzasadnieniu powołanej uchwały. Należy odrzucić stanowisko, zgodnie z którym odpowiedzialność cywilna wobec zarządcy (właściciela) drogi objęta ochroną ubezpieczeniową wynikająca z zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego za szkody polegające na utracie, zniszczeniu, lub uszkodzeniu mienia nie obejmuje szkody spowodowanej zanieczyszczeniem drogi spowodowanej wylaniem się płynami silnikowymi z tej przyczyny, że mienie "zabrudzone" nie jest ani utracone, ani zniszczone, ani też uszkodzone, a po oczyszczeniu jest identyczne, jak przed zabrudzeniem. Opiera się ono na zawężającej wykładni art. 34 ust. 1 u.u.o., zgodnie z którym ubezpieczyciel odpowiada za każde uszkodzenie mienia. Jego odpowiedzialność nie została ograniczona do uszkodzenia substancji rzeczy wchodzącej w skład mienia. Należy wobec tego badać, czy konkretny składnik mienia nadaje się do wykorzystywania go zgodnie z jego przeznaczeniem. Zabrudzona płynami eksploatacyjnymi droga nie nadaje się do dalszego wykorzystywania zgodnie z jej przeznaczeniem, co oznacza, że została uszkodzona wskutek wypadku. Naprawienie tego uszkodzenia będzie polegało więc na jej sprzątnięciu, co powoduje konieczność ponoszenia kosztów niezbędnych dla przeprowadzenia tak rozumianego naprawienia. Z art. 36 ust. 1 u.u.o. wynika zasada, że ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. W odniesieniu do sprawcy wypadku komunikacyjnego zabrudzenie jezdni oznacza wyrządzenie w taki sposób szkody. Zgodnie bowiem z metodą dyferencyjną, służącą do ustalenia wysokości doznanej szkody, prowadzi to do ubytku w majątku właściciela drogi (damnum emergens) odpowiadającego do wysokości kosztów, jakie muszą zostać poniesione na oczyszczenie drogi. Za przyjętą wykładnią przemawia także wniosek płynący z wykładni celowościowej. Celem unormowania dotyczącego zakresu odpowiedzialności ubezpieczyciela przy obowiązkowych ubezpieczeniach komunikacyjnych jest bowiem objęcie ochroną ubezpieczeniową wszystkich szkód, poza wyraźnie wyłączonymi w art. 38 u.u.o., wyrządzonych przez sprawcę wypadku komunikacyjnego, co ma zapewnić należytą ochronę ubezpieczeniową zarówno sprawcy wypadku, jak i poszkodowanemu (co do wypłacalności, a tym samym pewności uzyskania zaspokojenia roszczeń). Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela pogląd wyrażony w przywołanej uchwale Sądu Najwyższego.

Ponadto zgodnie z art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c., samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji odpowiada za szkodę wyrządzoną komukolwiek w związku z ruchem tego pojazdu. Zakres podmiotowy potencjalnie poszkodowanych jest ukształtowany szeroko, gdyż nie jest w żaden sposób ograniczony. Jedynym ograniczeniem jest istnienie adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem wyrządzającym szkodę a szkodą. Uszkodzenie drogi pozostaje w tego rodzaju związku z doprowadzeniem do wypadku komunikacyjnego, a zatem właściciel drogi mieści się w zakresie hipotezy normy wynikającej z powołanych przepisów. W omawianej sytuacji spełnione są także wszystkie przesłanki odpowiedzialności deliktowej. Czyn w postaci wyrządzenia szkody w mieniu właściciela drogi na skutek wypadku spowodowanego ruchem pojazdu - skutkującego koniecznością poniesienia kosztów na doprowadzenie drogi do stanu umożliwiającego korzystanie z niej w sposób do tego przewidziany - pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą. To bowiem ruch pojazdu wywołuje tego rodzaju szkodę. Popełniony czyn jest bezprawny, gdy sprawca narusza normy prawa o ruchu drogowym, które mają chronić innych uczestników ruchu drogowego, także przed niszczeniem dróg, co bezpośrednio godzi w bezpieczeństwo innych ich użytkowników.

Reasumując powyższe, w ocenie Sądu strona pozwana ponosi odpowiedzialność za koszty sprzątania jezdni jako ubezpieczyciel OC pojazdu sprawcy zdarzenia.

Przechodząc do kwestii legitymacji procesowej czynnej, to wskazać należy, iż zgodnie z art. 509 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Na skutek przelewu wierzytelność cedenta (dotychczasowego wierzyciela) przechodzi na cesjonariusza (nabywcę wierzytelności) w takim stanie, w jakim dotychczas istniała. Cesja nie wpływa na kształt wierzytelności, a zmienia się jedynie podmiot uprawniony do żądania świadczenia. Przedmiotem cesji na gruncie niniejszej sprawy była wierzytelność przyszła. Możliwość przelewu takiej wierzytelności jest dopuszczalna. Sąd Najwyższy wskazał, że „przedmiotem przelewu mogą być zarówno wierzytelności istniejące, jak i przyszłe. Co do tych ostatnich podkreśla się ich niejednorodny charakter, wskazując, że należą do nich wierzytelności z czynności prawnych dokonanych pod warunkiem zawieszającym lub z zastrzeżeniem terminu, wierzytelności, u których podłoża leży częściowo tylko zrealizowany stan faktyczny uzasadniający jej powstanie oraz wierzytelności, których powstanie jest w całości kwestią przyszłości (nadzieja na powstanie wierzytelności). Podkreśla się także, że wierzytelność wskazana w umowie przelewu wierzytelności przyszłej, zostaje przeniesiona na cesjonariusza dopiero z chwila jej powstania, zatem skutek rozporządzający nie następuje w chwili zawarcia umowy cesji” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2017 roku, sygn. akt III CSK 129/16, LEX nr 2278293). Z art. 513 § 1 k.c. wynika, że dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. W ocenie Sądu strona powodowa poprzez przedłożenie cesji wierzytelności z dnia 22 lutego 2018 roku wykazała nabycie wierzytelności przysługującej pierwotnie Powiatowi (...) w związki ze zdarzeniem z dnia 16 maja 2022 roku.

Odnosząc się do zarzutu niewykazania wysokości roszczenia, przypomnieć należy, że zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Przedstawienie przez stronę dowody w celu wykazania określonych twierdzeń o faktach sprawy, z których wywodzi ona korzystne dla siebie skutki, nie jest jej prawem czy obowiązkiem procesowym, lecz ciężarem procesowym, wynikającym i zagwarantowanym przepisami prawa, przede wszystkim w jej własnym interesie. To interes strony, jakim jest wygranie procesu, nakazuje jej podjąć wszelkie możliwe czynności procesowe w celu udowodnienia przedstawionych twierdzeń o faktach. W świetle powyższych rozważań Sąd nie był obowiązany do poszukiwania dowodów z własnej inicjatywy i bazował przy orzekaniu na materiale dowodowym przedstawionym przez strony.

W ocenie Sądu strona powodowa poprzez przedłożone dokumenty oraz zdjęcia wykazała zakres prac. Co istotne, strona pozwana nie kwestionowała stawek za poszczególne czynności, a jedynie zakres prac, tzn. kwestionowała konieczność usunięcia odłamków plastiku i szkła z powierzchni 204 m ². W przedmiotowej sprawie zanieczyszczenie jezdni nastąpiło na skutek dachowania pojazdu. Zasady logiki i doświadczenia życiowego wskazują, iż w takim przypadku zakres rozrzucenia odpadów pokolizyjnych jest znaczny. Ponadto zwrócić należy uwagę, iż zachodziła konieczność neutralizacji płynów na powierzchni 36 m ², co w ocenie potwierdza duży obszar zanieczyszczenia odpadami pokolizyjnymi. W ocenie Sądu strona pozwana kwestionując zakres wykonanych prac porządkowych winna przedstawić dowody. Proste zaprzeczenie strony pozwanej nie rodzi „obowiązku” dowodowego. W konsekwencji uznać należy, iż strona powodowa poprzez przedłożone dokumenty wykazała wysokość kosztów sprzątania po zdarzeniu z dnia 16 maja 2019 roku i wynoszą one 9.333,24 zł brutto.

Strona powodowa żądała skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 10 lutego 2020 roku do dnia wytoczenia powództwa tj. 2.362,55 zł oraz dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powództwo w zakresie skapitalizowanych odsetek zasługiwało na uwzględnienie w części. Zgodnie z art. 817 k.c., ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Przepis ten wskazuje zatem w jakim terminie do zgłoszenia szkody ubezpieczyciel popadnie w zwłokę, jeśli nie wypłaci należnego odszkodowania. Strona pozwana nie podnosiła, iż niemożliwe było wyjaśnienie w terminie 30 dni wszystkich okoliczności koniecznych do ustalenia jego odpowiedzialności lub wysokości świadczenia. Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W myśl art. 482 § 1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi w dniu 20 grudnia 2019 roku, a zatem po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody tj. od dnia 20 stycznia 2020 roku strona pozwana pozostawała w opóźnieniu w wypłacie odszkodowania. Skapitalizowane odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia liczone od kwoty 9.333,24 zł brutto od dnia 10 lutego 2020 roku do dnia wniesienia pozwu wynoszą 2.362,55 zł.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z wynikiem procesu. Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w K. poniosła tytułem kosztów procesu kwoty: 750,00 zł (opłata od pozwu), 17,00 zł (opłata skarbowa od pełnomocnictwa) oraz wynagrodzenie pełnomocnika według stawki minimalnej -3.600,00 zł. Strona powodowa wniosła o zasądzenie na jej rzecz także zwrotu kosztów postepowania pojednawczego, opłaty od wniosku w kwocie 202,00 zł oraz kosztów zastępstwa prawnego. Stosownie do art. 816 § 2 k.p.c. jeżeli przeciwnik bez usprawiedliwienia nie stawi się na posiedzenie, sąd na żądanie wzywającego, który wniósł następnie w tej sprawie pozew, odpowiedź na pozew, sprzeciw lub zarzuty od nakazu zapłaty, uwzględni koszty wywołane próbą ugodową w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Ponieważ wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej objęto 3 szkody, Sąd zasądzając koszty procesu uwzględnił część opłaty sądowej od wniosku – tj. 125,00 zł. Ponadto Sąd przyznał koszty zastępstwa prawnego w tym postępowaniu w kwocie 120,00 zł. Zatem, łącznie tytułem zwrotu kosztów postepowania stronie powodowej należna jest łącznie kwota 4.612,00 zł.

Mając na uwadze powyższe, na postawie powołanych przepisów, Sąd zasądził od strony pozwanej B. (...) w R. (Łotwa) na rzecz strony powodowej A-Z Serwis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w K. kwotę 11.695,79 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 4.612,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia Justyna Stachurka

ZARZĄDZENIE

Odnotować uzasadnienie wyroku;

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej.

K., dnia 16 października 2023 roku

Sędzia Justyna Stachurka