Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kielcach

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 9 grudnia 2022 roku powód S. W. domagał się zasądzenia od pozwanego J. S. kwoty 25.000,00 zł wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zapłaty kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że na podstawie oferty z dnia 16 marca 2021r. strony zwarły umowę na wykonanie przez powoda konstrukcji hali stalowej w zakładzie powoda. Wskazał, że strony ustaliły końcową kwotę za wykonanie przez powoda tej hali na kwotę 651 000,00 zł. Podał, że w trakcie realizacji umowy powód wystawiał częściowe faktury, które zostały przez pozwanego zapłacone. Podniósł, że z ostatniej końcowej wystawionej przez powoda faktury nr (...) po zakończeniu umowy i wykonaniu przez powoda wszystkich prac, pozwany nie zapłacił całej kwoty wynikającej z tej faktury, pomniejszając należność o kwotę 25 000,00 zł, która jest przedmiotem żądania. Pozwany w odpowiedzi na wystawioną fakturę, przesłał powodowi notę księgową nr (...) informującą o pomniejszeniu należności z ostatniej faktury o kwotę 25 000,00 zł z tytułu obciążenia za rzekome wykonanie zastępcze zabezpieczenia antykorozyjnego. Powód podniósł, iż zwrócił niniejszą notę, z uwagi na jej bezzasadność, gdyż umowa nie przewidywała malowania(poprawki po montażu). Powód podniósł, że wielokrotnie interweniował u pozwanego o zapłatę brakującej kwoty. Co więcej wskazał, że pozwany najpierw domagał się pomniejszenia należności z otrzymanej faktury o kwotę 31.119,00 zł za rzekomo wykonane prace zastępcze przez innego wykonawcę ale ostatecznie żąda zmniejszenia należności o kwotę 25.000 zł. Powód dodał, że w trakcie realizacji umowy doszło do zmiany projektanta, co w znacznym stopniu skomplikowało wykonanie prac. (k.3-4)

W dniu 12 stycznia 2023 r. Sąd Rejonowy w Kielcach V Wydział Gospodarczy
w sprawie o sygn. akt V GNc 3662/22 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił żądanie pozwu (k. 34)

Pozwany J. S. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że powód miał wykonać na jego rzecz halę stalową za kwotę 651 000,00 zł brutto. W trakcie realizacji prac okazało się, iż zmianie uległ technologiczny sposób wykonania hali – pewne elementy będą spawane, a nie skręcane. Zmiany te wynikały z faktu, że powód nie mógł wykonać hali w sposób przewidziany w pierwotnym projekcie. W trakcie wykonywania prac powód odmówił wykonania malowania spawanych elementów które było niezbędne. Wycena ostateczna nie może być w taki sposób traktowana, ponieważ została ustalona przed zmianą sposobu montowania hali i w dalszej czasie były prowadzony negocjacje dotyczące zakresu oraz ceny wykonywanych usług. Pozwany podniósł, że po przeprowadzonych negocjacjach strony ustaliły wynagrodzenie na poziomie 651 000,00 zł netto, ale obejmowało ono również malowanie zabezpieczające po spawaniu. Pozwany podał, że powód odmówił dokonania malowania elementów stalowych więc pozwany musiał wykonać tę czynność samodzielnie, koszt malowania wyniósł kwotę 25.000 zł i o tą kwotę obniżono wynagrodzenia należne powodowi. Wobec czego zdaniem pozwanego powód otrzymał w całości należne mu wynagrodzenie i jego pozew jest nieuzasadniony. (k.40)

Pismem procesowym z dnia 27 lutego 2023r. powód podtrzymał swoje stanowisko
w sprawie. Wskazał przy tym, że należność za zlecone roboty została określona w formie ryczałtu, bez możliwości jej korekty przez strony. W trakcie realizacji umowy pozwany nie składał jakichkolwiek reklamacji i przyjął bez zastrzeżeń wykonaną konstrukcję. (k.51)

Podczas rozprawy w dniu 17 listopada 2023 r. powód podtrzymał swoje stanowisko procesowe w sprawie. Pozwany nie pojawił się na rozprawie. (k.85-88)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

S. W. zawarł z J. S. umowę na wykonanie konstrukcji stalowej hali, w ramach której S. W. zobowiązał się wykonać konstrukcję stalową hali na rzecz J. S..

Okoliczności bezsporne

W zakres prac powoda wchodziło przygotowanie elementów konstrukcji stalowej, pomalowanie elementów przed montażem podkładem, dostarczeni elementów na miejsce wykonania hali oraz montaż elementów konstrukcji stalowej hali.

Przed rozpoczęciem prac nie było projektu hali, był tylko projektant, który wskazywał co trzeba zrobić. W trakcie wykonywania prac, po zawarciu umowy drugi projektant, po poczynionych z powodem i pozwanym ustaleniach, wyraził zgodę na spawanie połaci dachowych, które pierwotnie miały zostać przykręcone.

Elementy zamontowane za pomocą spawania wymagały następnie zabezpieczenia antykorozyjnego.

Podstawę ostatecznych ustaleń stron stanowiła pisemna oferta powoda, podpisana i zaakceptowana przez pozwanego.

Zgodnie z przedmiotem ostatecznej oferty zawartej w dniu 2 lipca 2020 r., nie obejmowała ona poprawek po dokonanym montażu. Wynagrodzenie należne powodowi strony określiły na kwotę 651 000,00 zł netto + zwyżka ok. 150. Oferta z 2 lipca 2020r. została przygotowana już po tym, jak zostało ustalone, że część elementów będzie spawana.

Strony umówiły się, że po montażu wszelki poprawki w zakresie malowania miał wykonywać pozwany.

Powód wszystkie elementy pomalował przed montażem kilkukrotnie.

Dowód: oferta ostateczna k. 19, kserokopia dokumentu umowy na wykonanie konstrukcji hali stalowej z dnia 21.12.2020r. podpisana przez pozwanego k. 21, zeznania powoda S. W. k. 87-88, częściowo zeznania świadka M. S. k. 85-87

W trakcie realizacji umowy powód wystawiał częściowe faktury: nr (...). Pozwany uregulował należności z niniejszych faktur.

Okoliczności bezsporne, a nadto dowód: faktury VAT k.8-10

W dniu 11 sierpnia 2022 r. powód wystawił na rzecz pozwanego końcową fakturę nr (...) na kwotę 167.464,50 zł brutto z tytułu wykonanych prac.

Pozwany nie zapłacił całej kwoty wynikającej z faktury, pomniejszając należność o kwotę 25.000,00 zł.

Okoliczności bezsporne, a nadto dowód: faktura VAT k. 11

Fakturą z dnia 28 czerwca 2022 r. o nr 22/06/2022 J. K. Stalowe HOL MET obciążył pozwanego J. S. kwotą 31 119,00 zł brutto z tytułu zabezpieczenia antykorozyjnego spawów konstrukcji.

Dowód: faktura k. 23

W dniu 11 sierpnia 2022 r. pozwany wystawił na rzecz powoda notę księgową NT 001/08/22 na kwotę 25.000,00 zł, z tytułu obciążenia za wykonanie zastępcze zabezpieczenia antykorozyjnego elementów hali.

Pozwany wskazał, iż z uwagi na to, że po spawaniu, elementy celem prawidłowego zabezpieczenia wymagały malowania, którego powód odmówił wykonać, został on obciążony dodatkowymi kosztami.

Dowód: nota księgowa k. 13, wydruk wiadomości mejlowej k. 17 i k. 22

Powód kwestionował zasadność ww. noty. Nie przyjął noty, z uwagi na jej bezzasadność. Pismem z dnia 8 września powód wezwał pozwanego do zapłaty pozostałej kwoty wynagrodzenia w wysokości 25.000,00 zł.

Powód wskazywał, że wszelkie poprawki po montażu leżały po stronie inwestora (pozwanego).

Dowód: pismo powoda wraz z potwierdzeniem odbioru k. 14-15, wydruk korespondencji e-mail k. 16-18

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w części, w jakiej pozostawał bezsporny pomiędzy stronami Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez strony. Sąd uwzględnił szczególnie wyżej wymienione dowody z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że ich moc dowodowa nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda S. W.. Zauważyć należy, że przedstawiane przez niego okoliczności odnajdują odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Zeznania świadka M. S., syna pozwanego Sąd uwzględnił jedynie częściowo, odmawiając im wiary w pozostałej części. Sąd nie uwzględnił zeznań niniejszego świadka co do okoliczności, iż powód zobowiązał się w ramach pierwotnego wynagrodzenia do zabezpieczenia antykorozyjnego elementów montażu. Treść oferty z 2 lipca 2020r. (k.19) oraz zeznania powoda przeczą takim twierdzeniom. Z przedmiotowej oferty jasno wynika, że prace zlecone powodowi nie obejmowały malowania – poprawki po montażu, a niewątpliwie malowanie spawów to czynności, które winny zostać wykonane po montażu. Sąd zauważa, iż ocena dołączonych do akt dowodów, dokonana została w dużej mierze przez pryzmat zeznań powoda, które w świetle pozostałych dowodów (w szczególności materialnych) nie budziły wątpliwości Sądu. Nadto wspomnieć należy, iż Sąd nie przeprowadził dowodu z zeznań pozwanego, z uwagi na jego nieusprawiedliwioną nieobecność na rozprawie w dniu 17 listopada 2023 r. Sąd oddalił także zgłoszony już po przeprowadzeniu dowodu z zeznań stron wniosek o przesłuchanie w charakterze świadka projektanta, jako że wniosek ten został złożony z naruszeniem przepisu art. 485 ⁵ § 1 k.p.c., gdyż nic nie stało na przeszkodzie, aby taki dowód zgłosić sprzeciwie od nakazu zapłaty, zwłaszcza, że w postepowaniu w sprawach gospodarczych dowód z zeznań świadków winie zostać dopuszczony jedynie wyjątkowo, tj. w sytuacji, o której stanowi przepis art. 458 ¹⁰ k.p.c.

Wskazać również należy, iż zgodnie z treścią art. 229 i 230 k.p.c., okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów, albowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione zgodnie z regułami wskazanymi w powołanych przepisach.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 25.000,00 zł wraz z odsetkami szczegółowo wskazanymi w pozwie.

Sąd ustalił, iż strony łączyła umowa o dzieło. Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Elementami przedmiotowo istotnymi umowy o dzieło są: wykonanie dzieła, do którego wykonania zobowiązany jest przyjmujący zamówienie, a także zapłata wynagrodzenia, do którego zapłaty zobowiązany jest zamawiający.

Bezsporny w sprawie było, iż strony zawarły umowę, na podstawie której powód zobowiązał się do wykonania konstrukcji stalowej hali na rzecz pozwanego.

Spór stron dotyczył zakresu prac będących przedmiotem umowy stron, a wobec tego zasadności żądania powoda i skuteczności obciążenia powoda notą nr NT 001/08/22 na kwotę 25 000,00 zł.

Pozwany na gruncie niniejszej sprawy, pomniejszył kwotę należnego wynagrodzenia powoda o 25.000,00 zł wskazując przy tym, iż przedstawił do potrącenia wierzytelność wynikającą z tytułu wykonania zastępczego w zakresie zleconych powodowi prac.

Należy wskazać, że w myśl art. 498 § 1 i § 2 k.p.c. gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Zgodnie z art. 499. k.c. potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Mając na uwadze powyższy przepis stwierdzić należy, iż dopuszczalność potrącenia uzależniona jest od współistnienia ustawowo określonych przesłanek. Pierwszą z nich jest wzajemność wierzytelności, tj., aby potrącający był równocześnie dłużnikiem oraz wierzycielem swego wierzyciela. Wierzytelności podlegające potrąceniu mogą wynikać zarówno z różnych tytułów, jak i tylko z jednego z tytułu (Tadeusz Wiśniewski, Komentarz do art. 498 kodeksu cywilnego, Lexpolonica). Dalszą przesłanką potrącenia jest wymagalność obu wierzytelności. Wymagalność oznacza to, że jeden i drugi wierzyciel mogą nawzajem żądać od siebie spełnienia należnych im świadczeń. Kolejną przesłanką dopuszczalności potrącenia jest jednorodzajowość świadczeń obu wierzytelności. Zachodzi ona, w myśl art. 498 § 1, gdy przedmiotem świadczeń są jednocześnie albo pieniądze, albo rzeczy oznaczone tylko, co do gatunku i zarazem tej samej jakości (Tadeusz Wiśniewski, Komentarz do art. 498 kodeksu cywilnego). Końcowym elementem konstrukcji potrącenia jest zaskarżalność obu potrącanych wierzytelności. Oznacza to, iż każda z wierzytelności powinna nadawać się do dochodzenia przed sądem lub innym organem państwowym. Potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Warunkiem skuteczności oświadczenia o potrąceniu składanego drugiej stronie, jeśli chodzi o wzajemną wierzytelność potrącającego, jest skonkretyzowanie tej wierzytelności pod względem rodzajowym, terminowym i wartościowym, w tym dokładne określenie kwoty pieniężnej, w jakiej ta wierzytelności się wyraża (porównaj: wyrok SN z 30 maja 1968 r., II PR 202/06, niepubl.). Jak wyżej wskazano dla wywołania skutków potrącenia w postaci umorzenia wierzytelności, konieczna jest wymagalność wierzytelności potrącającego, albowiem umorzenie może nastąpić nie wcześniej niż w momencie, gdy wierzytelności staną się wymagalne - tak: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 30 stycznia 2013 r., I ACa 1385/12, LEX nr 1322889; zob. też wyrok Sądu Najwyższego z 21 listopada 2007 r., I CSK 270/07, LEX nr 530614).

Na marginesie wspomnieć wypada, iż pozwany w toku niniejszego procesu nie sformułował w sposób jednoznaczny zarzutu potrącenia. Pozwany podniósł potrącenie z tytułu zastępczego wykonania prac zabezpieczających antykorozyjnych, jednakże zaważyć trzeba, iż od potrącenia jako czynności materialnoprawnej, odróżnić trzeba zarzut potrącenia będący czynnością procesową. Oświadczenie o potrąceniu, o którym mowa w art. 499 k.c., jest czynnością materialnoprawną powodującą – w razie wystąpienia przesłanek określonych w art. 498 § 1 k.c. – odpowiednie umorzenie wzajemnych wierzytelności, natomiast zarzut potrącenia jest czynnością procesową, polegającą na żądaniu oddalenia powództwa w całości lub w części z powołaniem się na okoliczność, że roszczenie objęte żądaniem pozwu wygasło wskutek potrącenia. Oświadczenie o potrąceniu stanowi zatem materialnoprawną podstawę zarzutu potrącenia. Bacząc na powyższe, Sąd przyjął, iż przedstawiona przez pozwanego nota księgowa nr (...) stanowi oświadczenie o potrąceniu.

Zdaniem Sądu nie mogło w niniejszej sprawie dojść do potrącenia wzajemnych wierzytelności wskazanych przez pozwanego, a to już z uwagi na brak przesłanki wymagalności po stronie należności pozwanego. Należy zauważyć, że samo istnienie wierzytelności przedstawionej przez pozwanego do potrącenia nie zostało przez niego w żaden sposób wykazane.

Sąd uznał, że kwota na którą opiewała nota księgowa z dnia 11 sierpnia 2022 r., jako jeszcze niewymagalna z uwagi na brak wezwania do jej zapłaty, nie podlegała potrąceniu (art. 498 § 1 k.c.). Dla wywołania skutków potrącenia w postaci umorzenia wierzytelności, konieczna zaś jest wymagalność wierzytelności potrącającego. Należy zwrócić uwagę, iż w treści dołączonej noty księgowej nr (...) nie został oznaczony termin jej płatności, a więc termin wymagalności ww. noty.

Zatem, o ile nie został oznaczony przez pozwanego termin zapłaty obciążenia wynikającego z wystawionej noty obciążeniowej nr NT 001/08/22 , to zgodnie z art. 455 k.c. świadczenie z tego tytułu powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Wezwanie takie jest wystarczające do postawienia wierzytelności w stan wymagalności (stawia świadczenie "w stan wymagalności”), jak też, co wymaga podkreślenia, umożliwia potrącenie.

W literaturze podkreślono, że znaczenie wezwania wierzyciela, stosownie do art. 455 k.c. polega na tym, że z jego chwilą na dłużniku zaczyna ciążyć obowiązek niezwłocznego spełnienia świadczenia. Wezwanie jest więc jednostronnym oświadczeniem o charakterze prawokształtującym. Nie wymaga ono szczególnej formy i może zostać złożone w sposób dowolny (wyraźny lub dorozumiany). Wezwania zatem można dokonać ustnie lub pisemnie, w tym również w formie telefonicznej, telegraficznej czy też teleksowej. Każdorazowo na wierzycielu ciąży obowiązek udowodnienia, że dłużnik powziął wiadomość o wezwaniu (art. 6 i 61 k.c.). Wyrażono też pogląd, że jest to przejaw woli podobny do oświadczenia woli, do którego należy stosować przepisy o oświadczeniach woli w drodze analogi. Wierzyciel wzywając dłużnika do wykonania zobowiązania może posłużyć się w tym względzie wszelkimi sposobami, które ujawniają wolę przyjęcia oznaczonego świadczenia (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 1992 r., III CZP 56/92, OSNC 1992, nr 12, poz. 219). Wystarczy więc, że wierzyciel wyrazi w sposób dorozumiany przez swe zachowanie wolę, aby dłużnik spełnił świadczenie.

Godzi się w tym miejscu nadmienić, że w odniesieniu do faktury utrwalone w orzecznictwie sądowym stanowisko uznaje ten dokument, jako służący z założenia rozliczeniom podatkowym, za wezwanie do zapłaty, jeżeli w swej treści zawiera określenie sposobu i czasu zapłaty (por. powołaną uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 1992 r., III CZP 56/ 92; wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 19 stycznia 1999 r., II CKN 153/98, nie publ., 28 kwietnia 2004 r., V CK 463/03, nie publ., 16 września 2004 r., IV CK 659/03, nie publ.).

W świetle powyższego nota księgowa (obciążeniowa, uznaniowa lub obciążeniowo-uznaniowa) jest rodzajem dowodu rozliczeniowego między jednostkami. Nie zawierając stosownej wzmianki pozwalającej na określenie sposobu i czasu zapłaty nota księgowa z dnia 11 sierpnia 2022 r., co do zasady nie spełnia funkcji wezwania o zapłatę, jaką jest sprecyzowanie obowiązków dłużnika w tym aspekcie. Pozwany w niniejszym postępowaniu nie wykazał, ażeby wzywał powoda do zapłaty i w jakim terminie, nie przedstawił na tą okoliczność żadnego dowodu poprzez np. dokument wezwania.

Wobec powyższego Sąd przyjął, iż w niniejszej sprawie nie doszło do skutecznego potrącenia wierzytelności, ze względu na brak wymagalności wierzytelności pozwanego.

Nadto w ocenie Sądu sama także zasadność noty obciążeniowej nr NT 001/08/22, wystawionej na rzecz powoda budzi wątpliwości. Przy tym zwrócić należy uwagę, że przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe w ocenie Sądu nie dało postaw do uznania przedmiotowej noty za skuteczną, stanowiącą obciążenie powoda z tytułu rzekomo niewykonanych w całości zleconych prac.

W toku niniejszego procesu, Sąd przesłuchał powoda oraz świadka M. S., syna pozwanego. Wobec czego w oparciu o zeznania powoda, a także częściowo zeznania świadka M. S. i zebrane materialne dowodowy w tym zwłaszcza postaci oferty ostatecznej na wykonanie stalowej konstrukcji hali, kopii umowy stron, oraz korespondencji stron Sąd przyjął, iż łącząca strony umowa nie obejmowała swym zakresem wykonania przez powoda montażu sufitu, a także poprawek po montażu.

Przy tym należy zwrócić uwagę na wykładnię art. 65 k.c. Zgodnie z art. 65 § 1 oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Z kolei § 2 ww. artykułu stanowi, iż w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz mając względzie zgromadzone dowody, w tym zwłaszcza zeznania powoda Sąd uznał, że zakres przedmiotu umowy obejmował przygotowanie przez powoda elementów konstrukcyjnych, ich pomalowanie przed montażem, dostarczenie na miejsce wykonania hali oraz ich montaż. Natomiast zabezpieczenie antykorozyjne zamontowanych elementów pozostawało poza obszarem obowiązywania umowy. Zauważyć należy, tak jak wskazywał powód, zabezpieczenie antykorozyjne stanowi poprawki zamontowanych już elementów, których wykonanie zgodnie z ustalonym w sprawie stanem faktycznym, leżało po stronie inwestora, w tym przypadku pozwanego, z zaakceptowanej przez pozwanego oferty jasno wynika, iż umowa stron nie obejmuje poprawek po montażu. Powód jako strona umowy jednoznacznie zeznał, że oferta z 2 lipca 2020r. została złożona już po tym kiedy zostało ustalone z projektantem, że część elementów będzie sprawa, oraz, że sformułowanie umowa nie obejmuje „malowanie (poprawki po montażu)” odnosiło się właśnie do malowaniu antykorozyjnego po spawaniu.

W tym miejscu należy przypomnieć, że zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Przedstawienie przez stronę dowodu w celu wykazania określonych twierdzeń o faktach sprawy, z których wywodzi ona korzystne dla siebie skutki, nie jest jej prawem czy obowiązkiem procesowym, lecz ciężarem procesowym, wynikającym i zagwarantowanym przepisami prawa, przede wszystkim w jej własnym interesie. To interes strony, jakim jest wygranie procesu, nakazuje jej podjąć wszelkie możliwe czynności procesowe w celu udowodnienia przedstawionych twierdzeń o faktach. W świetle powyższych rozważań Sąd nie był obowiązany do poszukiwania dowodów z własnej inicjatywy i bazował przy orzekaniu na materiale dowodowym przedstawionym przez strony.

W związku z czym nie sposób przyjąć, ażeby doszło do nienależytego, bądź niepełnego wykonania przez powoda umowy, co w konsekwencji oznacza, iż ustalone przez strony wynagrodzenie należne jest mu w całości.

Poza wspomnianym już powyżej zwrócić należy uwagę na źródło podnoszonego przez pozwanego obciążenia powoda kwotą 25.000,00 zł.

Jak wskazywał pozwany, niniejsze obciążenie stanowi szkodę jaką on musiał ponieść w związku z wykonaniem zastępczym prac w zakresie niewykonanym przez powoda (zabezpieczenia antykorozyjnego zamontowanych elementów).

Skorzystanie z instytucji wykonania zastępczego wchodzi w rachubę w przypadkach określonych w art. 480 § 1 i 3 k.c. Zgodnie z treścią powołanych przepisów, w razie zwłoki dłużnika w wykonaniu zobowiązania czynienia, wierzyciel może, zachowując roszczenie o naprawienie szkody, żądać upoważnienia przez sąd do wykonania czynności na koszt dłużnika. W wypadkach nagłych natomiast wierzyciel może, zachowując roszczenie o naprawienie szkody, wykonać bez upoważnienia sądu czynność na koszt dłużnika albo usunąć na jego koszt to, co dłużnik wbrew zobowiązaniu uczynił.

Pozwany powołując się na instytucję wykonania zastępczego uzasadniał obniżenie wynagrodzenia powoda o kwotę 25.000,00 zł. Przytoczone uprzednio przepisy art. 480 § 1 i 3 k.c. przewidują możliwość wykonania zastępczego na koszt dłużnika, a jednocześnie bez upoważnienia sądu, jedynie w razie zajścia nagłych wypadków. W pozostałych przypadkach wierzyciel musi uzyskać upoważnienie sądu do wykonania czynności na koszt dłużnika. W oceniu Sądu pozwany nie spełnił przesłanek wykonania zastępczego, przewidzianych w art. 480 k.c.

Po pierwsze pozwany nie przedstawił żadnego orzeczenia Sądu, udzielającego mu upoważnienia do wykonania czynności zastępczej na koszt dłużnika, zresztą świadek M. S. sam przyznał, że pozwany nie zwracał się w tym zakresie do Sądu. Nadto pozwany nie wykazał także „nagłości wypadku” w rozumieniu art. 480 § 3 k.c. Przeciwnie, skoro powód wykonał umowę najpóźniej w grudniu 2021 r. , a faktura VAT nr (...) z tytułu wykonania zastępczego pochodzi z czerwca 2022 r., to wskazać należy, iż zachodzi w ocenie Sądu uzasadniona obawa, czy doszło do nagłości wypadku i zasadności zastępczego wykonania. Co więcej, faktura VAT nr (...) wystawiona z tytułu wykonania zastępczego przedstawia wyższą kwotę, niż wartość wystawionej na rzecz powoda noty obciążeniowej (co prawda i tak niewymagalnej ze względu na brak daty zapłaty czy wezwania do zapłaty), co powoduje wątpliwość co do wysokości poniesionych przez pozwanego kosztów rzekomego wykonania zastępczego. Pozwany nie przedstawił żadnych dokumentów w tym zakresie, choćby dziennika budowy, z którego faktycznie wynikałoby, że terminy był napięte i konieczne było, bez uprzedniego upoważnienia Sądu, wykonanie zastępcze prac, zaś, jak wskazano już wcześniej, potrąca kwota 25000 zł nie odpowiada kosztom zabezpieczenia antykorozyjnego, określonym w fakturze nr (...).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 §1 i §2 k.c. Powód żądał zasądzenia odsetek od dnia wytoczenia powództwa tj. od dnia 9 grudnia 2022 r. co Sąd uznał za zasadne, skoro w piśmie z 08.09.2022r. powód wezwał pozwanego do zapłaty w terminie do dnia 23.09.2022r. .

Mając na względzie powyższe na podstawie powołanych przepisów Sąd uwzględnił powództwo, o czym orzekł w sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2017 r., poz. 1797 ze zm.).

Na koszty procesu poniesione przez powoda w łącznej kwocie 4 867 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 1250 zł, koszty zastępstwa procesowego – 3600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

Sędzia Monika Wieczorek

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanego

Sędzia Monika Wieczorek