Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kielcach

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1090/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2 Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 177 kk mówi o odpowiedzialności karnej tego kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek. Zaś odpowiedzialności karnej z art. 177 § 2 k.k. sprawca podlega wtedy, gdy następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu.

Znamieniem strony przedmiotowej spowodowania wypadku jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu. Podmiotem występku spowodowania wypadku komunikacyjnego - ze względu na znamię naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu - może być każdy uczestnik ruchu (A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2010), z czego wynika, że może być także osoba, która nie prowadzi pojazdu, ale jest np. pieszym czy pasażerem pojazdu. Przedmiotem ochrony w wypadku przestępstwa określonego w art. 177 k.k. są najbardziej fundamentalne z wartości, za jakie należy uznać życie i zdrowie człowieka. Wymogiem odpowiedzialności karnej w oparciu o znamiona art. 177 k.k. jest naruszenie reguł ostrożnego postępowania z dobrem prawnym. Skutkiem opisanym w ramach art. 177 k.k. jest faktyczne naruszenie dobra prawnego w postaci życia lub zdrowia człowieka (G. Bogdan, Komentarz do art.177 Kodeksu karnego (w:) A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze, 2006). Przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego ma charakter skutkowy, konieczne więc jest ustalenie, że pomiędzy stwierdzonym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu a zaistniałym wypadkiem zachodzi związek przyczynowy (por. wyrok SN z dnia 4 listopada 1998 r., V KKN 303/97, OSNKW 1998, nr 11-12, poz. 50). „Spowodowanie skutku może być tylko wtedy przypisane sprawcy, gdy przestrzeganie przez niego obowiązku ostrożności zapobiegłoby nastąpieniu skutku” (wyrok SN z dnia 8 marca 2000 r., III KKN 231/98, OSNKW 2000, nr 5-6).

Kolejno należy wskazać, na treść art. 26 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, która stanowi, iż kierujący pojazdem, zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu. Obowiązkiem każdego kierowcy jest prowadzenie samochodu z należytą ostrożnością. Oznacza to obowiązek podejmowania takich czynności, które obiektywnie rzecz biorąc, są niezbędne by zabezpieczyć maksymalne bezpieczeństwo w ruchu drogowym, w świetle sztuki i techniki prowadzenia pojazdów samochodowych. Na kierowcy ciąży również obowiązek nie dokonywania takich czynności, które mogłyby pomniejszać owo bezpieczeństwo. Obowiązek ten realizuje się między innymi poprzez baczne i ciągłe obserwowanie całej jezdni. Na skrzyżowaniu dróg czy też na przejściach dla pieszych wejście pieszego na jezdnię nie może być w zasadzie zaskoczeniem dla kierowcy (wyrok SN z 2 lipca 1980r, V KRN 136/80, LEX nr 17284, OSNPG 1981/5/48 ). Przejście dla pieszych jest strefą zakwalifikowaną jako najbardziej niebezpieczna, a zatem kierujący, zbliżając się do tego miejsca lub je przekraczając, zobowiązany jest do bezwzględnego zachowania "szczególnej ostrożności" (W. K.. Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, ABC, 2011). Wyrok Sądu Najwyższego wskazuje, iż „(…) obowiązek zachowania szczególnej ostrożności winien być postrzegany także jako polegający na zwiększeniu uwagi nie tylko co do zachowania pieszych znajdujących się przed przejściem dla pieszych lub w jego najbliższej okolicy, ale także w odniesieniu do innych uczestników ruchu drogowego (…)” (Wyrok SN z dnia 16 października 2012 r., V KK 423/11, LEX nr 1228654). W myśl ust. 3 tegoż artykułu zabrania się kierowcy wyprzedzania innego pojazdu na przejściu dla pieszych lub bezpośrednio na nim.

Kierowca w każdej sytuacji zobowiązany jest wszak nie tyle do jazdy z prędkością administracyjnie dozwoloną, co do poruszania się z prędkością bezpieczną, tj. taką, która przy uwzględnieniu całokształtu panujących na drodze warunków umożliwi mu bezpieczne prowadzenie pojazdu (art. 19 Prawa o ruchu drogowym). O tym, czy kierowca prowadzi pojazd bezpiecznie, in concreto decyduje określona w danym miejscu i warunkach sytuacja drogowa. Prędkość bezpieczna to taka, która pozwala kierującemu na prawidłowe wykonanie manewrów, których potrzebę w konkretnej sytuacji, kierujący ma możliwość i – stosując zasady panujące w ruchu drogowym - obowiązek przewidzieć.

Swoim zachowaniem oskarżona zatem wyczerpała znamiona czynu zabronionego z art. 177 § 2 kk, tj. w dniu 18 marca 2021 r. w K. na ulicy (...), naruszając umyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, dotyczące przecinania się kierunków ruchu, w szczególności w czasie dojeżdżania i przejeżdżania przez przejście dla pieszych podczas kierowania samochodem marki H. (...) nr rej. (...) jadąc lewym pasem ruchu, nie zatrzymała się przed przejściem dla pieszych pomimo zatrzymania się przed przejściem dla pieszych, jadącego prawą stroną jezdni samochodu marki M. i przez to spowodowała nieumyślnie wypadek polegający na potrąceniu przednim pasem samochodu skośnie od przodu i lewej strony, w kończyny dolne, przechodzącą przez jezdnię w miejscu dozwolonym, znajdującą się na przejściu dla pieszych A. B., w wyniku którego doznała ona obrażeń ciała w postaci: sińców z otarciami naskórka na czole, otarcia naskórka na twarzy, rany tłuczonej i otarcia naskórka na głowie, sińców na klatce piersiowej, brzuchu, grzbiecie, obu barkach i lewym pośladku, sińców i otarcia naskórka na kończynach górnych i kończynach dolnych, podbiegnięcia krwawego powłok miękkich głowy, podbiegnięcia krwawego tkanek miękkich przykręgosłupowo w odcinku szyjnym, podbiegnięcia krwawego tkanek miękkich grzbietu pośladków i kończyn dolnych, złamania mostka i żeber, krwi w obu jamach opłucnowych, stłuczenia obu płuc, podbiegnięcia krwawego tkanek wiotkich śródpiersia i wnęk płucnych, podbiegnięcia krwawego worka osierdziowego, krwi w jamie brzusznej, podbiegnięcia krwawego i rozerwania korzenia kręzki jelita cienkiego, złamania lewego podudzia, złamania prawego podudzia, krwi w stawach kolanowych i stawie skokowym lewym, podbiegnięcia krwawego torebek obu nerek, złamania miednicy i złamania kręgu lędźwiowego L4, przekrwienia i obrzęku płuc, stłuczenia wątroby małego stopnia, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonej nietypową następową niewydolność wielonarządową i skutkowały jej śmiercią w dniu 19 marca 2021 r.,

☐

3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K.

I

I

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami jej wymiaru określonymi art. 53 kk biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe, obciążające oraz łagodzące.

W ocenie Sądu karą, która będzie adekwatna dla oskarżonej, zarówno pod względem społecznej szkodliwości jej czynu i stopnia winy, a także będzie realizować cele prewencji tak indywidualnej jak i ogólnej będzie kara 1 roku pozbawienia wolności, którą Sąd wymierzył w oparciu o przepis art. 177 § 2 k.k. Nadmienić tutaj należy, że przestępstwo z art. 177 § 2 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Wymierzona przez Sąd kara 1 roku pozbawienia wolności mieści się zatem w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Nie można tej kary zatem uznać za nadmiernie surową.

Sąd miał przy tym na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, uzasadniony naruszeniem elementarnych zasad ruchu drogowego, polegających na konieczności zachowania szczególnej ostrożności przed przejściem dla pieszych i ustąpienia pierwszeństwa i w końcu wyprzedzaniu pojazdu, który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych.

Z uwagi na wiek, poziom rozwoju umysłowego, brak okoliczności wpływających na ograniczenie zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, oskarżona w chwili podejmowania zachowania niezgodnego z prawem działała w ramach pełnej swobody decyzyjnej. Stopień winy oskarżonej nie został zatem w żaden sposób ograniczony.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował dotychczasową niekaralność oskarżonej oraz fakt przeproszenia oskarżyciela posiłkowego M. B. i przyznania się do popełnienia tego czynu.

K. K.

III i IV

I

Zakres naruszenia norm bezpieczeństwa w ruchu lądowym przypisany oskarżonej, który skutkował spowodowaniem przez nią wypadku komunikacyjnego ze skutkiem śmiertelnym w pełni uzasadnia pozbawienie jej możliwości prowadzenia pojazdów mechanicznych. Stąd, na podstawie art. 42 § 1 kk i art. 43§ 1 i 3 kk orzeczono wobec K. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) lat. Długość trwania tego środka uzasadniona jest rodzajem naruszeń przepisów ustawy prawo o ruchu drogowym Okres stosowania tego środka karnego odpowiada potrzebie prewencyjnego oddziaływania i w skuteczny sposób wyeliminuje oskarżoną z ruchu drogowego. Sąd zgodnie z brzmieniem art. 63 § 4 kk zaliczył oskarżonej na poczet tego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 18 marca 2021 r.

K. K.

II

I

Na podstawie art. 46 § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego – M. B. (syn) kwotę 50.000 zł tytułem nawiązki. Zasądzona przez Sąd kwota na rzecz syna zmarłej ma w zasadzie wydźwięk symboliczny, z całą pewnością nie zrekompensują straty żony, matki i babci, która była osobą bardzo aktywną, wspierającą swoimi dochodami synów, wnuki. Świadczącą pomoc dzieciom i wnukom w innych formach niż materialne (k. 238-239).

K. K.

V

I

Wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat, uznając że wykonanie jej w warunkach izolacji byłoby nadmiernie surowe. Oskarżona nie była dotychczas karana, prowadzi ustabilizowany tryb życia, ma 23 lata, jest studentką Politechniki (...). Wykonanie wymierzonej kary nie jest zatem konieczne dla wdrożenia jej do porządku prawnego skoro w/w okoliczności uprawdopodabniają, że nie powróci ona do przestępstwa. Oskarżona szczerze żałowała popełnionego czynu, wyrażała to kilkakrotnie, przepraszała oskarżyciela posiłkowego. Bardzo emocjonalnie reagowała na mowę końcową Prokuratora i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

K. K.

VI

I

Korzystając z uprawnienia wynikającego z art. 71 § 1 kk, Sąd biorąc pod uwagę dyrektywy zawarte w art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył oskarżonej karę 150 stawek grzywny, przy przyjęciu, iż jedna stawka równa się kwocie 70 zł. W ocenie Sądu kwota 10.050 zł grzywny nie przekracza możliwości zarobkowych (choćby prace sezonowe dorywcze) osoby młodej, zdrowej, w pełni sprawnej intelektualnie. Orzeczona kara grzywny ma wzmacniać oddziaływanie indywidualne i generalne.

K. K.

VII

I

Sąd zobowiązał oskarżoną do informowania kuratora o przebiegu okresu próby celem weryfikacji prawidłowości jej zachowań.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K.

VIII

I

Na podstawie art. 627 kpk Sąd obciążył oskarżoną kosztami zastępstwa procesowego poniesionymi przez oskarżyciela posiłkowego M. B. w kwocie 3.690 zł. Należność wyliczono na podstawie § 11 ust. 2 pkt 2 oraz § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1668).

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonej K. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 9.549,21 zł. tytułem zwrotu kosztów sądowych w całości.

Oskarżona pracuje. Jest ona zatem w stanie uiścić te koszty choćby ratalnie.

Na koszty sądowe w sprawie składały się m.in.:

- kwota 180 zł. tytułem opłaty od kary pozbawienia wolności (art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych,

- 1050 zł opłata od wymierzonej kary grzywny art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych,

- 40 zł. /2 x 20 zł./ tytułem ryczałtu za doręczenie wezwań oraz innych pism w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji i w postępowaniu przygotowawczym na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym,

- 30 zł opłata za uzyskanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego na podstawie art. 618 § 1 pkt 10 k.p.k. w zw. § 3 ust. 1 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 roku w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego,

- 8.249,21 zł tytułem wynagrodzenia za opinie sporządzone w sprawie na podstawie art. 618 § 1 pkt 9 k.p.k.

1.Podpis