Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kielcach

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 11 stycznia 2017 roku funkcjonariusze (...) K. K., w ramach obowiązków służbowych, posiadając informację, że M. K. (1) zajmuje się na dużą skalę dystrybucją na środków kontrolowanych ustawą z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, przystąpili do obserwacji posesji zajmowanej przez ww., położonej w W. przy ulicy (...).

Około godziny 18.20. funkcjonariusze policji zauważyli jak przy bramie wjazdowej tejże posesji zaparkował samochód dostawczy marki M. (...) o nr rej. (...). Po chwili do tego pojazdu wsiadł M. K. (1). Po odebraniu zamówienia na 5 gramów marihuany, wysiadł z samochodu i udał się do domu. Po pewnym czasie ponownie wsiadł do stojącego samochodu marki M. (...) o nr rej. (...), celem sfinalizowania transakcji sprzedaży narkotyków. W pojeździe znajdowali się D. K. (1), który był kierowcą, P. B. (pierwszy od prawej po stronie kierowcy), T. J. (1) (drugi od prawej po stronie kierowcy) i na tylnej kanapie M. T. (1) (siedzący za kierowcą) oraz K. S. (siedzący obok M. T. (1)). M. K. (1), po wejściu do samochodu, usiadł obok K. S.. Następnie M. K. (1), po uzyskaniu zapłaty za narkotyki, dał P. B. do ręki, razem z resztą pieniędzy, 3 pakiety marihuany po jednym gramie . Nie zdążył natomiast przekazać narkotyków w ilości 2 gramy przygotowanych dla K. S..

W tym momencie bowiem otworzyły się drzwi busa i funkcjonariusze (...) K. K. dokonali zatrzymania osób znajdujących się w środku. W trakcie wykonywanych czynności asp. sztab. K. K. (1) zauważył, że M. K. (1) wcisnął coś pomiędzy siedzisko, a oparcie tylnego siedzenia pojazdu. W miejscu tym ujawniono trzy torebki z zapięciem strunowym z zawartością suszu koloru brunatno zielonego, które częściowo przeznaczone były dla K. S.. Podczas wykonanej czynności przeszukania pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...) znaleziono trzy kolejne torebki z zawartością suszu roślinnego, które zostały tam ukryte przez P. B..

Dokonano także przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych położonych w W. przy ulicy (...), gdzie zabezpieczono m.inn. torebkę foliową z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego oraz sproszkowaną substancję koloru białego, wagę elektroniczną, lusterko kuliste w kształcie jabłka ze śladowymi ilościami proszku, 30 sztuk torebek foliowych z zapięciem strunowym, tzw. dilerek, pieniądze w łącznej kwocie 12.590 złotych.

W oparciu o opinię sporządzoną przez Laboratorium Kryminalistyczne KWP w K. ustalono, że zabezpieczony u oskarżonego M. K. (1) susz roślinny o masie netto 82,71 grama stanowi ziele konopi innych niż włókniste, w którym suma zawartości (...) przekracza 0,20%. Z uzyskanego suszu roślinnego można otrzymać od 82 do 275 „działek”/porcji. W składzie chemicznym substancji białej zabezpieczonej u M. K. (1) o masie netto 9,082 grama oraz masie netto 93,34 grama stwierdzono obecność siarczanu amfetaminy. Z zabezpieczonego materiału można uzyskać odpowiednio od 75 do 113 „działek”/porcji oraz od 777 do (...) „działek”/porcji. Susz roślinny ujawniony w pojeździe marki M. (...) o nr rej. (...), znajdujący się w trzech torebkach z zapięciem strunowym o łącznej masie netto 1,979 oraz trzech torebkach foliowych z zapięciem strunowym o łącznej masie netto 1,944 grama stanowi ziele konopi innych niż włókniste, w którym suma zawartości (...) przekracza 0,20%. Z zabezpieczonego materiału można uzyskać odpowiednio od 1 do 6 „działek”/porcji oraz od 1 do 6 „działek”/porcji.

W toku prowadzonych czynności dokonano także przeszukania osób zatrzymanych, w wyniku czego funkcjonariusze policji zatrzymali telefony komórkowe należące do M. K. (1), P. B., K. S., T. J. (1), D. K. (1) i M. T. (1). Nadto M. T. (1) miał przy sobie woreczek foliowy z zapięciem strunowym ze śladową ilością sproszkowanej białej substancji oraz pieniądze w kwocie 1300 złotych.

Na telefonach zabezpieczonych u K. S. i M. T. (1) nie ujawniono żadnych danych mogących mieć związek z prowadzonym postępowaniem, w związku z powyższym urządzenia te zostały im zwrócone za pokwitowaniem.

Analiza kryminalna danych od operatorów numerów telefonów komórkowych użytkowanych przez M. K. (1), P. B., T. J. (1) i D. K. (1) wykazała, że P. B. w okresie od 1 kwietnia 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku łączył się ze swojego numeru (...) z numerami (...) użytkowanymi przez M. K. (1) odpowiednio 137 i 136 razy (k. 491-492, 493, 494-495, 496-504). Ustalono również, iż T. J. (1) w analizowanym okresie łączył się z numeru (...), który to został u niego ujawniony z numerami (...) użytkowanymi przez M. K. (1) odpowiednio 219 oraz 213 razy (k. 463-464). D. K. (1) w tym okresie łączył się z numeru (...), który to został u niego ujawniony, z numerami (...) użytkowanymi przez M. K. (1) odpowiednio 5 oraz 1 raz (k. 483-484).

Oskarżeni P. B., T. J. (1) i D. K. (1) kontaktowali się z oskarżonym M. K. (1) telefonicznie, chcąc umówić się z nim na dokonanie zakupu narkotyków. Ustalali w ten sposób, czy oskarżony M. K. (1) w konkretnej dacie jest w posiadaniu narkotyków oraz gdzie mają udać się po ich odbiór. Po zakończeniu poszczególnych transakcji nie umawiali się bowiem na kolejne, a zakupu narkotyków dokonywali spontanicznie, w miarę zaistniałej potrzeby. Wszystkie transakcje w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku odbywały się w identyczny sposób. Po kontakcie telefonicznym z M. K. (1), który nawiązywali oskarżeni P. B. bądź T. J. (1), sporadycznie D. K. (1) oskarżeni, w różnych konfiguracjach osobowych, udawali się do W. do miejsca zamieszkania oskarżonego M. K. (1), ewentualnie pod sklep, gdzie znajdowały się maszyny H. (...). Tam po złożeniu zamówienia na konkretną ilość marihuany bądź amfetaminy, po dokonaniu zapłaty, otrzymywali od M. K. (1) żądany towar. Za 1 gramową działkę marihuany płacili oskarżonemu 40 złotych, zaś za 1 gramową działkę amfetaminy płacili M. K. (1) kwotę 30 złotych. Dodatkowo oskarżony T. J. (1), wielokrotnie w okresie od 1 maja 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku, udawał się sam do W. celem nabycia marihuany.

I tak oskarżony M. K. (1) w okresie od 1 maja 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, trzydzieści osiem razy udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie łącznej 40 gramie za cenę łączną 1600 złotych i tak :

- pięciokrotnie w okresie od 1 maja 2016 roku do 31 maja 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony P. B. pięciokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 czerwca 2016 roku do 30 czerwca 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony P. B. czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- pięciokrotnie w okresie od 1 lipca 2016 roku do 31 lipca 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony P. B. pięciokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 sierpnia 2016 roku do 31 sierpnia 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony P. B. czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 września 2016 roku do 30 września 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony P. B. czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- pięciokrotnie w okresie od 1 października 2016 roku do 31 października 2016 roku w datach bliżej nieustalonych, udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony P. B. pięciokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 listopada 2016 roku do 30 listopada 2016 roku w datach bliżej nieustalonych, udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony P. B. czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 grudnia 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku w datach bliżej nieustalonych, udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony P. B. czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 4 stycznia 2017 roku do 5 stycznia 2017 roku udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama za cenę 40 złotych. We wskazanej dacie oskarżony P. B. w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, który nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w dniu 10 stycznia 2017 roku udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama za cenę 40 złotych. We wskazanej dacie oskarżony P. B. w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, który nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w dniu 11 stycznia 2017 roku udzielił P. B. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 3 gram za cenę 120 złotych. We wskazanej dacie oskarżony P. B. w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 3 gram, które nabył od M. K. (1) za cenę 120 złotych.

Oskarżony M. K. (1) w okresie od 1 maja 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, sto dwanaście razy udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 112 gram za cenę łączną w kwocie 4480 złotych i tak :

- pięciokrotnie w okresie od 1 maja 2016 roku do 31 maja 2016 roku w datach bliżej nieustalonych, udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony T. J. (1) pięciokrotnie posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- piętnastokrotnie w okresie od 1 czerwca 2016 roku do 30 czerwca 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony T. J. (1) w W. piętnastokrotnie posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- piętnastokrotnie w okresie od 1 lipca 2016 roku do 31 lipca 2016 roku w datach bliżej nieustalonych, udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie: czternastokrotnie po 1 gramie, za jednokrotnie o masie 5 gramów za cenę każdorazowo 40 złotych za gram. We wskazanych powyżej datach oskarżony T. J. (1) piętnastokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie czternastokrotnie po 1 gramie, a jednokrotnie o masie 5 gramów, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych za gram;

- piętnastokrotnie w okresie od 1 sierpnia 2016 roku do 31 sierpnia 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony T. J. (1) piętnastokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- piętnastokrotnie w okresie od 1 września 2016 roku do 30 września 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony T. J. (1) piętnastokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- piętnastokrotnie w okresie od 1 października 2016 roku do 31 października 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony T. J. (1) piętnastokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- piętnastokrotnie w okresie od 1 listopada 2016 roku do 30 listopada 2016 roku w datach bliżej nieustalonych, udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gram za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony T. J. (1) piętnastokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- piętnastokrotnie w okresie od 1 grudnia 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony T. J. (1) piętnastokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 4 stycznia 2017 roku do 5 stycznia 2017 roku udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama za cenę 40 złotych. We wskazanej dacie oskarżony T. J. (1) w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, który nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w dniu 10 stycznia 2017 roku udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama za cenę 40 złotych. We wskazanej dacie oskarżony T. J. (1) w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, które nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych;

Oskarżony M. K. (1) w okresie od 1 kwietnia 2016 roku do 5 stycznia 2017 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W., działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, czterdziestokrotnie udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 42 gram i łącznej cenie w kwocie 1680 złotych i tak :

- sześciokrotnie w okresie od 1 kwietnia 2016 roku do 31 maja 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony D. K. (1) sześciokrotnie posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 czerwca 2016 roku do 30 czerwca 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony D. K. (1) czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- pięciokrotnie w okresie od 1 lipca 2016 roku do 31 lipca 2016 roku w datach bliżej nieustalonych, udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony D. K. (1) pięciokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 sierpnia 2016 roku do 31 sierpnia 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony D. K. (1) czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- pięciokrotnie w okresie od 1 września 2016 roku do 30 września 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony D. K. (1) pięciokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- pięciokrotnie w okresie od 1 października 2016 roku do 31 października 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gram za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony D. K. (1) pięciokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo 1 grama, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 listopada 2016 roku do 30 listopada 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony D. K. (1) czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 grudnia 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gram za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony D. K. (1) czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie każdorazowo po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w dniu 25 grudnia 2016 roku udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 2 gram za cenę 80 złotych. We wskazanej dacie oskarżony D. K. (1) w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 2 gram, które nabył od M. K. (1) za cenę 80 złotych;

- jednokrotnie w dniu 30 grudnia 2016 roku udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 2 gram za cenę 80 złotych. We wskazanej dacie oskarżony D. K. (1) w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 2 gram, które nabył od M. K. (1) za cenę 80 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 4 stycznia 2017 roku do 5 stycznia 2017 roku udzielił D. K. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama za cenę 40 złotych. We wskazanej dacie oskarżony D. K. (1) w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, które nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych.

Oskarżony M. K. (1) w okresie od 1 maja 2016 roku do 10 stycznia 2017 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W., działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, dwadzieścia dwa razy udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie łącznej 22 gram oraz cenę w łącznej kwocie 880 złotych i tak :

- pięciokrotnie w okresie od 1 maja 2016 roku do 31 maja 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony K. S. pięciokrotnie posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 czerwca 2016 roku do 30 czerwca 2016 roku w datach bliżej nieustalonych udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony K. S. czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- pięciokrotnie w okresie od 1 lipca 2016 roku do 31 lipca 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony K. S. pięciokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- czterokrotnie w okresie od 1 sierpnia 2016 roku do 31 sierpnia 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony K. S. czterokrotnie w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie, które nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 1 września 2016 roku do 08 września 2016 roku, w dacie bliżej nieustalonej, udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 gram za cenę 40 złotych. We wskazanym powyżej okresie oskarżony K. S. w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, który nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 1 grudnia 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku w dacie bliżej nieustalonej, udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 gram za cenę 40 złotych. We wskazanym powyżej okresie w dniu 30 grudnia 2016 roku oskarżony K. S. w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, które nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 4 stycznia 2017 roku do 5 stycznia 2017 roku udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama za cenę 40 złotych. We wskazanej dacie oskarżony K. S. w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, który nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych;

- jednokrotnie w dniu 10 stycznia 2017 roku udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama za cenę 40 złotych. We wskazanej dacie oskarżony K. S. w W. posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, które nabył od M. K. (1) za cenę 40 złotych;

Oskarżony M. K. (1) w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 30 listopada 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W., działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, siedmiokrotnie udzielił M. T. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej masie po 7 gram za cenę łączną 210 złotych :

- dwukrotnie w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 31 stycznia 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, udzielił M. T. (1) substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 30 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony M. T. (1) dwukrotnie posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie po 1 gramie, którą nabył od M. K. (1) każdorazowo za cenę 30 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 1 czerwca 2016 roku do 30 czerwca 2016 roku, w dacie bliżej nieustalonej, udzielił M. T. (1) substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama za cenę 30 złotych. We wskazanej dacie oskarżony M. T. (1) w W. posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama, którą nabył od M. K. (1) za cenę 30 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 1 sierpnia 2016 roku do 31 sierpnia 2016 roku, daty bliżej nieustalonej, udzielił M. T. (1) substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama za cenę 30 złotych. We wskazanej dacie oskarżony M. T. (1) w W. posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama, którą nabył od M. K. (1) za cenę 30 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 1 września 2016 roku do 30 września 2016 roku, daty bliżej nieustalonej, udzielił M. T. (1) substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama za cenę 30 złotych. We wskazanej dacie oskarżony M. T. (1) w W. posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama, którą nabył od M. K. (1) za cenę 30 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 1 października 2016 roku do 31 października 2016 roku, daty bliżej nieustalonej, udzielił M. T. (1) substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama za cenę 30 złotych. We wskazanej dacie oskarżony M. T. (1) w W. posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama, którą nabył od M. K. (1) za cenę 30 złotych;

- jednokrotnie w okresie od 1 listopada 2016 roku do 30 listopada 2016 roku, daty bliżej nieustalonej, udzielił M. T. (1) substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama za cenę 30 złotych. We wskazanej dacie oskarżony M. T. (1) w W. posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1 grama, którą nabył od M. K. (1) za cenę 30 złotych.

Jednocześnie w dniu 11 stycznia 2017 roku w W. oskarżony M. K. (1), w zamiarze popełnienia czynu zabronionego oraz zmierzając bezpośrednio do jego dokonania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował udzielić K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 2 gram za cenę 80 złotych, lecz dokonanie nie nastąpiło z uwagi na interwencję funkcjonariuszy policji.

Oskarżony M. K. (1) w okresie od 9 września 2016 roku do 29 grudnia 2016 roku w datach bliżej nieustalonych, nie udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie po 1 gramie za cenę każdorazowo 40 złotych. We wskazanych powyżej datach oskarżony K. S. w W. nie posiadał środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) (k. 191-193, 209-211, 222a-222b, 419-421, 740v-741v), częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. B. (k. 154-155, 173-174, 389-391, 741v-742), częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. J. (1) (k. 143-147, 166-168, 401-403, 742v-743), częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. T. (1) (k. 132-136, 178-180, 327-329, 332-334, 823v-824), częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. K. (1) (k. 149-151, 199-202, 321-323, 824v-825), częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. (138-141, 186-188,324-326, 823), protokołu przeszukania pojazdu marki M. (...) wraz ze spisem i opisem rzeczy oraz dokumentacją fotograficzną (k. 9-13), protokołu przeszukania mieszkania zajmowanego przez M. K. (1) w W. przy ul. (...) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k. 9-13), protokołu przeszukania osoby P. B. (k. 21-23), protokołu przeszukania osoby T. J. (1) (k. 31-33), protokołu przeszukania osoby K. S. (k. 41-43), protokołu przeszukania osoby M. T. (1) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k.65-67), protokołu przeszukania mieszkania zajmowanego przez M. T. (1) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k.73-75), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2017 roku u K. S. (k. 281-282), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2011 roku w samochodzie marki M. (...) (k. 283-284), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2017 roku w samochodzie marki M. (...) (k.285-286), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2017 roku u T. J. (1) (k. 287-288), protokołu oględzin telefonów komórkowych zabezpieczonych w dniu 11 stycznia 2017 roku u M. T. (1) (k.294-295, 296-297), opinii wydanej przeze LK KWP w K. z badań chemicznych substancji zabezpieczonych w wyniku przeszukań przeprowadzonych u M. K. (1) (k. 343-347), dane z ZUS dotyczące M. K. (1) (k. 350), dane z KRUS dotyczące M. K. (1) (k. 351), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2017 roku u M. K. (1) (k.370-371, 372-373), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2017 roku u P. B. (k.374-375), płyty z danymi z oględzin telefonów M. K. (1) i P. B. (k. 376), dane udostępnione przez Naczelnika I US w K. dotyczące M. K. (1) (k. 433), dane teleinformatyczne udostępnione przez P4 sp. z oo (k. 461, 462, 477, 478, 463-464, 465-476, 479-480, 482-490), protokołu oględzin płyty z danymi udostępnionymi przez operatora P4 sp. z oo (k. 482-490), dane teleinformatyczne udostępnione przez P4 sp. z oo (k. 491-492, 493), protokołu oględzin płyty z danymi udostępnionymi przez operatora (...) sp. z (...) (k. 494-495, 496-504), dane z PUP dotyczące M. K. (1) (k. 529).

Oskarżony M. K. (1) ma 41 lat, jest rozwiedziony, na utrzymaniu ma dwoje dzieci w wieku 18 i 16 lat na które płaci alimenty w wysokości 800 złotych. Ma wykształcenie podstawowe, z zawodu jest ślusarzem. Przed pozbawieniem go wolności zatrudniony był w firnie A. na stanowisku pracownik fizyczny i z tego tytułu uzyskiwał dochód w wysokości 1.500 złotych. Nie posiada majątku. Był leczony odwykowo, nie leczony psychiatrycznie. Był uprzednio karany sądownie (dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 740, dane o karalności k. 764-766, odpis wyroku SR w Kielcach z dnia 18 czerwca 2012 roku w sprawie IIK 805/11 wraz z informacją o odbyciu kary pozbawienia wolności k. 335-341).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego M. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, stanowiących ciąg czterdziestu pięciu przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 64§ 1 kk i wyjaśnił, że po tym jak odeszła od niego żona zaczął poszukiwać kontaktu z osobami, które mogłyby mieć narkotyki. Dlatego też poznał mężczyznę do którego zwracał się (...) i od niego nabywał marihuanę oraz amfetaminę, początkowo na własny użytek, potem także dla innych osób. Jak wskazał w połowie ubiegłego roku, kiedy przebywał w lokalu H. (...), znajdującym się w W. podszedł do niego jeden z zatrzymanych wraz z nim przez policję mężczyzn, pytając go czy jest w stanie załatwić mu zioła. Pozostałe zatrzymane osoby nie są mu znane personalnie, natomiast zdarzało się, że przyjeżdżali do niego po pracy i kupowali u niego marihuanę. To były różne ilości. Czasami chcieli dwa gramy, czasami jeden gram. Jak wskazał nie jest w stanie określić komu konkretnie i jaką ilość sprzedał oraz który z tych chłopaków płacił mu za marihuanę. Znalezioną u niego w mieszkaniu amfetaminę zakupił w ostatnią sobotę za kwotę 4000 złotych. Mogło się zdarzyć, nie wyklucza, że udzielał również amfetaminy innym osobom, ale tylko i wyłącznie z tych porcji, które nabywał własny użytek. W ujawnionych przez policjantów w samochodzie, trakcie zatrzymania woreczkach strunowych, była porcja 0,7 grama marihuany za którą życzył sobie 40 złotych. Nie sprzedawał narkotyków z chęci zysku, tylko chciał sobie wyrównać koszty – które poniósł na zakup narkotyków i samodzielne ich zażywanie. W czasie ostatniej transakcji odmierzył 5 porcji za 200 złotych. Wsiadł do auta na tylną kanapę, zdążył komuś podać na przednie siedzenia trzy lub dwa pakiety, po czym otworzyły się drzwi i do auta wpadła policja (k. 191-193, 209-211, 222a-222b).

W czasie przesłuchania w dniu 24 marca 2017 roku, po przedstawieniu mu zarzutu posiadania znacznej ilości narkotyków oraz czynów stanowiących ciąg dwustu trzydziestu czterech przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 64§ 1 kk oraz jednego przestępstwa polegającego na usiłowaniu udzielenia marihuany K. S., choć formalnie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw, to jednak wskazał, iż w jego ocenie było mniej czynów polegających na udzielaniu narkotyków, zastrzegł jednak, że może nie pamiętać dobrze. Nie pamiętał również, czy każdy brał dla siebie narkotyki, czy inaczej, jak również dat poszczególnych transakcji. Według niego mężczyźni przyjeżdżali do niego od listopada, choć jak wyjaśnił nie jest w stanie jednoznacznie wykluczyć, że wcześniej nie było takich transakcji. Podał, iż narkotyki brał z rożnych źródeł (k. 419-421).

Przesłuchany w toku postępowania sądowego M. K. (1) przyznał się do popełnienia czynu zarzucanego mu w I a/o i wyjaśnił, że marihuana oraz amfetamina, które zostały znalezione u niego w domu należały do niego. Nie kwestionował ilości znalezionych u niego środków odurzających i psychotropowych. Środki te kupił dla siebie z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Jeżeli chodzi o czyn z pkt II a/o M. K. (1) wyjaśnił, że pamięta, iż udzielał tych środków może z 50 razy, może 30 razy. Wszystkich oskarżonych nie zna. Nie potrafił powiedzieć, czy im wszystkim udzielał narkotyków. Na pewno udzielał marihuany T. J. (1) i P. B., może raz w tygodniu od jesieni 2016 roku do zatrzymania . Pozostałych widział może ze 2 razy. Nie przypominał sobie, aby udzielał środków odurzających od maja 2016 roku. Mężczyznom udzielał po 1 gramie marihuany po 40 zł za porcję. Nie potrafił powiedzieć ile razy udzielał tych środków tym pozostałym oskarżonym, których nie wskazał. Z relacji M. K. (1) wynika, że oni przyjeżdżali po paru, składali zamówienie i wydawał im narkotyki. Jednocześnie wyjaśnił, że teraz wie, że mężczyzna, który podszedł do niego pod H. S. to był J.. Wykluczył, żeby udzielał oskarżonym marihuanę tyle razy ile razy jest wskazane w akcie oskarżenia. Nie ewidencjonował sprzedawanych środków. Nie był w stanie określić ile razy udzielał poszczególnym oskarżonym marihuany czy amfetaminy, jak również precyzyjnie określić, kiedy po raz pierwszy udzielił narkotyków J. i B.. Oskarżeni nie przyjeżdżali do niego w stałe dni, czy o stałych porach. Po odczytaniu wyjaśnień z postępowania przygotowawczego k. 419-420 wskazał, że kiedy powiedział, że nie może jednoznacznie wykluczyć, iż wcześniej nie było takich transakcji, to musiał źle zrozumieć pytanie Prokuratora albo źle zostało coś zapisane. Przed tą jesienią nie było żadnych transakcji. Jak wskazał, łącznie pozostałym oskarżonym, sprzedał nie więcej niż 50 gram narkotyków (k. 740v-741v).

W związku z wątpliwościami co do poczytalności oskarżonego M. K. (1) dopuszczony został w stosunku do niego, w toku postępowania przygotowawczego, dowód z opinii sądowo - psychiatrycznej. W wydanej opinii biegli psychiatrzy E. P. i K. P. zgodnie stwierdzili, że w czasie krytycznym M. K. (1) miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu oraz do pokierowania swoim postępowaniem – nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 kk. W aktualnym stanie zdrowia może uczestniczyć w toczącym się postępowaniu oraz w sposób samodzielny i rozsądny prowadzić obronę, a w przypadku skazania – może odbywać karę pozbawienia wolności na zasadach ogólnych. Wymaga leczenia odwykowego, które w przypadku skazania może być prowadzone w ramach zakładu karnego (opinia sądowo - psychiatryczna k.300-303).

Oskarżony P. B. ma 32 lata, jest żonaty, nie ma nikogo utrzymaniu. Z zawodu jest elektrykiem – operatorem urządzeń komputerowych. Pracuje w firmie (...) na stanowisku operatora sprzętu budowlanego i z tego tytułu osiąga dochód w wysokości 1600 złotych. Jest współwłaścicielem domu mieszkalnego. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był uprzednio karany (dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. B. k. 740, dane z aktu oskarżenia, dane o karalności k. 757).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego w dniu 12 stycznia 2017 roku, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia trzydziestu ośmiu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk, P. B. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że w dniu 11 stycznia 2017 roku wraz z kolegami z pracy K. S., D. K. (1), T. J. (1) i M. T. (1) wracał busem firmowym do domu. Po zakończonej pracy i otrzymanej wypłacie postanowili wypalić sobie marihuanę. Jak wskazał marihuanę pali raz, czasami dwa razy w tygodniu. Substancję tę od około pół roku bierze z jednego źródła od M., którego nazwiska nie potrafił wskazać. Mężczyznę tego poznał około czerwca 2016 roku przez T. J. (1), który przekazał mu numer telefonu do niego, zapisał go w kontaktach jako (...). Pierwszy raz kupił od niego marihuanę w czerwcu 2016 roku. Wówczas to pojechał do jego miejsca zamieszkania w W. wraz z T. J. (1). Zadzwonił do niego ze swojego numeru telefonu, on wyszedł przed bramę i podał T. przez szybę „palenie”, czyli około 1 gram marihuany. Ten jeden gram zakupili wspólnie z T., płacąc za jeden pakiet 40 złotych, każdy z nich dał po 20 złotych, a następnie wspólnie wypalili zakupiony towar. Po wypaleniu czuł, że to rzeczywiście marihuana, był spokojny, bez stresu. Jeżeli chodzi o dzień 11 stycznia 2017 roku, to każdy z nich, który był w busie, chciał wziąć coś dla siebie. Zaparkował busa przed bramą, po czym skontaktował się z M. telefonicznie. W busie usiadł w środku, pomiędzy kierowcą a pasażerem, po prawej stronie. Kiedy M. wyszedł do nich powiedział mu, że potrzebują 5 gram. Po chwili M. wrócił i siadł na tylną kanapę busa. Po dokonaniu zapłaty, do przodu dał mu do ręki, razem z resztą pieniędzy, 3 pakiety po jednym gramie, a dwa pakiety miały zostać z tyłu. Oskarżony nie wiedział, czy K. S. dał K. fizycznie pieniądze za narkotyki. W tym momencie otworzyły się drzwi od busa i wówczas zorientowali się, że są to policjanci. Jak wskazał P. B. wtedy to upuścił pakiety z marihuaną. Opisując poprzednie transakcje, kiedy kupował od M. K. (1) marihuanę, oskarżony wyjaśnił, że było ich kilkadziesiąt. Nie pamiętał ich wszystkich i dlatego nie wykluczył, że zaczęli kupować marihuanę trochę wcześniej, aniżeli podał na początku, a więc przed czerwcem 2016 roku. W dniu 5 stycznia 2017 roku do M. pojechał wspólnie z D. K. (1) jego prywatnym samochodem. Kupili wtedy nie mniej niż 1 gram marihuany za kwotę 40 złotych. W dniu 10 stycznia 2017 roku schemat był taki sam, tylko pojechali do M. busem firmowym. Nigdy nie brał od M. amfetaminy, nie widział również, żeby ktoś inny kupował amfetaminę. Oskarżony zadeklarował chęć dobrowolnego poddania się karze (k. 154-155).

W toku przesłuchania w dniu 13 stycznia 2017 roku, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia trzydziestu ośmiu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk, oskarżony P. B. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw. Jak wskazał wszystkie wyjaśnienia, które złożył przed policjantami polegają na prawdzie, niczego nie chce ukrywać, złożył je dobrowolnie i zgodnie z prawdą. Oskarżony wyjaśnił, że nigdy nie był uzależniony od marihuany, palił ją bardziej dla relaksu, gdyż dawała mu ona spokój i wyciszenie. P. B. wyjaśnił, iż pierwszy raz marihuanę od K. zakupił w maju bądź w czerwcu 2016 roku. To co jest wskazane w zarzucie te 38 razy to może powiedzieć, że ”tak to mniej więcej było”. Z reguły kupował ją z chłopakami, choć nie zawsze byli wszyscy, szczegółów nie pamięta. Czasem kupowali po jednym gramie, czasem po dwa gramy. Jak nie mieli pieniędzy potrafili kupić 1 gram i wspólnie go wypalić. W jego obecności K. nigdy nie sprzedawał narkotyków innym osobom, nigdy też nie proponował mu innych narkotyków niż marihuana (k. 173-174).

W toku przesłuchania w dniu 24 marca 2017 roku, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia trzydziestu ośmiu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk, oskarżony P. B. przyznał się do posiadania jedynie tylko tych narkotyków, które znalezione zostały u niego podczas zatrzymania, konkretnie trzech gramów marihuany. W pozostałym zakresie odmówił złożenia wyjaśnień, jak również odpowiedzi na zadawane pytania. Oświadczył, że nie podtrzymuje swoich wcześniejszych wyjaśnień (k. 389-391).

Przesłuchany w toku postępowania sądowego oskarżony P. B. przyznał się do posiadania trzech gramów marihuany w dniu zatrzymania, w pozostałym zakresie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i odmówił złożenia wyjaśnień. Po odczytaniu wyjaśnień z k. 153-155 oskarżony nie potwierdził ich treści. Jak wskazał relacje przedstawione w odczytanym mu pierwszym protokole złożył , gdyż „policja powiedziała, że muszą być takie i takie zeznania, bo jak nie to pójdziemy siedzieć na 12 lat, bo to jest grupa przestępcza”. Policja twierdziła, że wszyscy składają takie zeznania, że albo wiozą go prosto do aresztu albo podpisze zeznania i wtedy prosto do prokuratury. Bał się policjantów. Czytał wyjaśnienia przed podpisaniem. Zwrócił policjantom uwagę, że nie są one autentyczne, ale policjant mu powiedział, że to jego wybór albo 12 lat albo prokuratura. Policjant sam pisał te wyjaśnienia, on w ogóle tego nie mówił. Nie potwierdził również wyjaśnień z k. 173-174, bowiem to co zeznał na policji, miał zeznać w prokuraturze. Któryś z policjantów, nie potrafił wskazać który, dał mu kartkę z napisaną treścią zeznań, „żeby się zgadzało ze wszystkimi kolegami”. Ostatecznie wskazał, że kartkę dał mu ten policjant, który go przesłuchiwał. Po odczytaniu mu wyjaśnień z k. 389-391 potwierdził ich treść i dodał, że oprócz tych transakcji, które miały miejsce w dniu zatrzymania, nie było żadnych innych pomiędzy nim i panem K., jak również pomiędzy panem K. i J. o których miałby wiedzę (k. 741v-742).

Oskarżony T. J. (1) ma 22 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo utrzymaniu. Z zawodu jest technologiem robót wykończeniowych. Pracuje w firmie Cementownia (...) na stanowisku pracownika fizycznego i z tego tytułu osiąga dochód w wysokości 2000 złotych. Nie posiada majątku. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Był uprzednio karany (dowód: wyjaśnienia oskarżonego T. J. (1) k. 740, dane z aktu oskarżenia, dane o karalności k. 761-763).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego w dniu 12 stycznia 2017 roku, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia trzydziestu ośmiu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk, T. J. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że w dniu 11 stycznia 2017 roku, kiedy wracał z kolegami D. K. (1), K. S., P. B. i M. T. (1) z pracy, postanowili że pojadą do W. kupić jaranie, tzw. marihuanę od znajomego M.. Jak podjechali pod dom M. około godziny 18.10., to wsiadł on do samochodu na tylną kanapę i zaczęli rozmawiać na temat zakupu marihuany. T. J. (1) zapytał, czy ma dla niego 1 gram marihuany, informując go o posiadanym długu 70 złotych z poprzednich transakcji. Jak wyjaśnił nie słyszał ile gram marihuany chłopaki chcieli kupić, bo był zajęty telefonem i nie słuchał ich. Oskarżony T. J. (1) wyjaśnił, że pierwszy gram marihuany za kwotę 40 złotych kupił od M. w miesiącu czerwcu 2016 roku, daty dokładnej nie pamiętał. Od momentu, kiedy zaczął pracować w Cementowni (...), czyli od 1 czerwca 2016 roku jeździł do M. zawsze sam po marihuanę, aż do wczoraj gdzie pojechał tam z kolegami z pracy. Narkotyk ten zażywał sam w domu, nikomu jej nie udzielał, nie sprzedawał. Łącznie kupował marihuanę 15 razy w ciągu każdego miesiąca, licząc od 1 czerwca 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku, za każdym razem kupował od niego 1 gram za który płacił mu 40 złotych. Nie umawiał się wcześniej z M., a za każdym razem kiedy miał ochotę zapalić jechał sam w okolice jego domu, gdzie dochodziło do transakcji. Jedynie jeden raz w lipcu 2016 roku kupił od M. 5 gram marihuany na weekend za która zapłacił 200 złotych . Po wypaleniu marihuany czuł się odurzony, rozweselony, uśmiechnięty. Jak wskazał w swoich wyjaśnieniach nie chce nikogo obciążać i dlatego będzie mówił wyłącznie o sobie (k. 143-147).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego, po przedstawieniu mu w dniu 13 stycznia 2017 roku zarzutu popełnienia trzydziestu ośmiu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk T. J. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i potwierdził, że to co mówił na policji w całości jest prawdą. Jednocześnie przyznał, że narkotyki kupował od maja 2016 roku, za każdym razem jeden gram marihuany, raz w tygodniu, tylko od M. K. (1). Jeździł do niego najczęściej sam, ale zdarzało się, że także z kolegami, którzy są wskazani w zarzucie. K. przynosił im do samochodu zamówioną wcześniej marihuanę, zapakowaną w torebkach i podzieloną na porcje. W torebce był 1 gram za który płaciło się 40 złotych. On zawsze brał marihuanę, nie wie co brali inni, nie widział, aby brali amfetaminę. Każdy zamawiał dla siebie i płacił za siebie, nie było tak, aby składał się na te narkotyki wspólnie z kolegami i wspólnie kupował. Jak zapalił tę kupioną substancje dobrze się czuł, był uśmiechnięty, częściej niż zwykle wyluzowany. Nie jest uzależniony, nie musi brać narkotyków. Oskarżony zadeklarował chęć dobrowolnego poddania się karze (k. 165-168).

W toku przesłuchania w dniu 24 marca 2017 roku, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia stu dwunastu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk, oskarżony T. J. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i odmówił złożenia wyjaśnień, jak również odpowiedzi na zadawane pytania. Oświadczył, że nie podtrzymuje swoich wcześniejszych wyjaśnień, nie pamięta, co wtedy wyjaśniał (k 401-403).

Przesłuchany w toku postępowania sądowego oskarżony T. J. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i odmówił złożenia wyjaśnień. Po odczytaniu mu wyjaśnień z k. 143-147 oskarżony zakwestionował ich treść, nie potrafił jednak wskazać z jakiego powodu to czyni. Jak wskazał nie są one zgodne z prawdą i choć są to jego wypowiedzi, zostały one złożone pod presją policjantów, którzy grozili mu więzieniem jak się nie przyzna. On bał się i dlatego tak zeznawał. Czytał protokół przed podpisaniem i nie składał zastrzeżeń co do jego treści. Po odczytaniu mu wyjaśnień z k. 165-168 oskarżony potwierdził treść wyjaśnień, oświadczając, że prawdą jest to co zostało w nich zawarte i taki był przebieg zdarzeń. Następnie oskarżony skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy złożenia wyjaśnień i odpowiedzi na poszczególne pytania. Po odczytaniu my wyjaśnień z k. 401-403 oskarżony oświadczył, że te wyjaśnienia podtrzymuje. Odpowiadając na pytania swojego obrońcy wskazał, że fakty opisane w pierwszym i drugim protokole nie miały miejsca, bowiem w okresie objętym zarzutem nigdy nie nabywał od oskarżonego K. żadnych środków odurzających. Jak wskazał, składając wyjaśnienia przed policją i prokuratorem był zdenerwowany, podobnie jak składając wyjaśnienia przed sądem (k. 742v-743).

Oskarżony K. S. ma 23 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo utrzymaniu. Z zawodu jest technikiem- elektrykiem. Pracuje dorywczo w firmie Cementownia (...) i z tego tytułu osiąga dochód w wysokości 1000 złotych. Nie posiada majątku. Był leczony psychiatrycznie. Nie był uprzednio karany (dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. S. k.740, dane z aktu oskarżenia, dane o karalności k. 758).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego, po przedstawieniu mu w dniu 12 stycznia 2017 roku zarzutu popełnienia trzydziestu ośmiu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk, K. S. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów częściowo i wyjaśnił, że kupował u tego mężczyzny z W. marihuanę, jednakże nie czynił tego w każdym tygodniu 2016 roku, a jedynie w okresie od maja 2016 roku do sierpnia 2016 roku, potem pojechał do niego po marihuanę w dniu 11 stycznia 2017 roku. Jak wyjaśnił co do daty 25 grudnia 2016 roku nie jest pewny, czy był po marihuanę, zaś w dniu 30 grudnia 2016 roku raczej był po nią i zakupił jak zwykle 1 gram. W okresie od końca sierpnia aż do grudnia 2016 roku nie kupował marihuany, w tym czasie bowiem postanowił rzucić zarówno palenie marihuany jak i papierosów. W tym celu chodził nawet do psychologa M. P.. W dniu 11 stycznia 2017 roku po otrzymanej wypłacie wraz z kolegami z pracy D. K. (1), M. T. (1), P. B. i T. J. (1), udali się samochodem marki M. (...) do W. po marihuanę. Jak wskazał do W. zwykle jeździł z D. K. (1), P. B. i T. J. (1), M. T. (1) w dniu zatrzymania pojechał pierwszy raz. O tym, że od tego mężczyzny można kupić marihuanę dowiedział się wiosną 2016 roku, gdy T. J. (1) zaczął pracować z nimi dorywczo. Nigdy nie dzwonił do tego mężczyzny, zanim tam pojechali po marihuanę, nie miał do niego numeru telefonu. Kontakt do sprzedawcy mieli T. J. (1) i P. B. i to oni do niego dzwonili. Do mężczyzny tego jeździli jedynie po marihuanę, nie słyszał by proponował on im jakieś inne środki odurzające czy psychotropowe. Jak wyjaśnił to było tak, że wszyscy wiedzieli po co jadą do W., ten z nich który chciał kupić marihuanę albo dawał pieniądze J. albo B., a oni kupowali dla nich. W dniu 11 stycznia 2017 roku, kiedy przyjechali do W., ten sam mężczyzna który za każdym razem wychodził do nich, gdy jechali po marihuanę, wsiadł do samochodu, usiadł koło niego i zapytał, ile chcą. Wówczas oskarżony odpowiedział, że chce dwa gramy marihuany, zaś B. i J. powiedzieli, że chcą trzy gramy, po czym wszyscy trzej przekazali mu pieniądze, on w kwocie 100 złotych. W tym dniu T. i K. nic nie zamawiali, nic nie chcieli kupić. Jeden gram, który zakupił miał być dla niego, drugi za B., gdyż był mu winny 40 złotych i umówili się, że w ten sposób się rozliczą. Po 10 minutach mężczyzna wrócił do pojazdu i najpierw zwrócił się do B. i J., z uwagi na to, że cały czas był zajęty telefonem nie zwracał uwagi na to co oni robią, nie wie czy dał im marihuanę, chyba wydał im jakieś pieniądze. Następnie zwrócił się do niego, wydał mu 20 złotych. Gdy trzymał w ręce pieniądze do samochodu weszła policja. Mężczyzna nie zdążył przekazać mu marihuany. Widział jak policjanci wyjęli z luki pomiędzy siedzeniem a oparciem tylnego fotela dwie torebeczki marihuany. Policjanci wyjęli tę marihuanę z miejsca, gdzie siedział ten mężczyzna od którego kupowali środki. Policja znalazła jeszcze trzy torebki marihuany w pudełku po papierosach, które leżało obok hamulca ręcznego w samochodzie pomiędzy kierowcą a B.. Jak wskazał oskarżony K. S. pierwszy raz po marihuanę do tego gościa pojechali na przełomie maja i czerwca 2016 roku. On jeździł tam do sierpnia 2016 roku. W tym okresie byli tam nie mniej niż 20 razy, z tym, że nie za każdym razem kupował marihuanę, ale środek ten kupował któryś z nich. W tym okresie po marihuanę jeździli w składzie on, J., K. i B.. On we wskazanym okresie kupował marihuanę u tego mężczyzny nie mniej niż 5 razy i zawsze po jednym gramie za każdym razem płacąc mu 40 złotych. W tym okresie w każdym miesiącu kupował od niego około dwóch razy. Gdy palił marihuanę zakupioną u tego mężczyzny za każdym razem czuł się odurzony. Od sierpnia 2016 roku do końca grudnia 2016 roku nie był w W. i nie kupował żadnej marihuany ani od tego mężczyzny ani od nikogo innego. W styczniu 2017 roku był u tego mężczyzny trzy razy: 4 lub 5 stycznia 2017 roku oraz 10 stycznia 2017 roku w każdym przypadku wraz z B., J. i K., a także w dniu 11 stycznia 2017 roku, kiedy oprócz niego i wymienionych wyżej osób był także M. T. (1). W dniu 4 lub 5 stycznia 2017 roku marihuanę u tego mężczyzny kupował J., nie wie jednak w jakiej ilości. W dniu 10 stycznia 2017 roku marihuanę kupował B., podobnie nie wie w jakiej ilości i ile mu zapłacił. W dniu 11 stycznia 2017 roku narkotyk kupował on, J. i B.. Zapłacił mu za gram marihuany, jednak go nie otrzymał (k. 138-142).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego, po przedstawieniu mu w dniu 13 stycznia 2017 roku zarzutu popełnienia czterdziestu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk K. S. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw, w tej części które dotyczą okresu od maja do sierpnia 2016 roku. Narkotyków nie kupował i nie zażywał w okresie od września do grudnia 2016 roku, co było związane z uczęszczaniem na terapię indywidualną do psychologa M. P.. 30 grudnia 2016 roku znowu zapalił najpierw papierosa a potem marihuanę. Nie wykluczył, że marihuanę zapalił także w dniu 25 grudnia 2016 roku. Potwierdził wskazane uprzednio okoliczności związane z nabywaniem marihuany. Nie uzgadniali terminów wyjazdów, były one spontaniczne i wychodziło to raz w tygodniu. Dopiero w toku postępowania dowiedział się, że mężczyzna od którego kupowali narkotyki nazywa się M. K. (1) (k. 186-188).

W toku przesłuchania w dniu 24 marca 2017 roku, oskarżony K. S. podtrzymał swoje dotychczas składane wyjaśnienia. Potwierdził, że narkotyki kupował od maja 2016 roku do końca sierpnia 2016 roku. Jak wskazał nie wie, dlaczego postawiono mu zarzut posiadania narkotyków w późniejszym okresie. Na policji powiedziano mu, że ktoś go wkopał. Od września 2016 roku leczył się u psychologa, w związku z uzależnieniem od narkotyków. Być może po tej dacie kilka razy zdarzyło się tak, że pojechał z chłopakami do W., ale na pewno nie doszło do żadnych transakcji pomiędzy nim a tym mężczyzną. Nie wie czy pozostali coś wtedy kupowali, gdyż go to nie interesowało. Jak już jeździli to zdarzało się tak, że kupowali jeden gram dla wszystkich i razem wypalali tą marihuanę, czasem kupowali po porcji dla każdego, ale rzadko. Po odczytaniu mu części protokołu z dnia 12 stycznia 2017 roku od słów „w tym okresie jeździliśmy po tę marihuanę w składzie ja, J., B. i K.. I za każdym razem każdy z nas coś kupował” oskarżony wskazał, że nie składał takich wyjaśnień. Być może przesłuchująca go policjantka coś źle usłyszała. Jak wyjaśnił na pewno mówił, że ktoś z nas kupował, a nie każdy. Czytając protokół przed podpisaniem nie zwrócił na to uwagi, gdyż był zmęczony i chciał wyjść do domu (k. 324-326).

Przesłuchany w toku postępowania sądowego oskarżony K. S. nie przyznał się do popełnienia żadnego z zarzucanych mu przestępstw i odmówił złożenia wyjaśnień. Po odczytaniu mu wyjaśnień z postępowania przygotowawczego z k. 138-141,186-188,324-326 oskarżony nie potwierdził ich treści i odmówił udzielenia odpowiedzi na jakiekolwiek pytania (k. 823).

W związku z wątpliwościami co do poczytalności oskarżonego K. S. dopuszczony został w toku postępowania przygotowawczego dowód z opinii sądowo - psychiatrycznej. W wydanej opinii biegli psychiatrzy E. P. i B. M. zgodnie stwierdzili, że w czasie krytycznym K. S. miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i do pokierowania swoim postępowaniem – nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 kk. W aktualnym stanie zdrowia może uczestniczyć w toczącym się postępowaniu oraz w sposób samodzielny i rozsądny prowadzić obronę. Zebrany materiał i dane z badania nie dają podstaw do rozpoznania u niego uzależnienia (opinia sądowo - psychiatryczna k.382-384).

Oskarżony D. K. (1) ma 24 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo utrzymaniu. Z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Pracuje w firmie (...) na stanowisku operatora maszyn i urządzeń technicznych i z tego tytułu osiąga dochód w wysokości 1600 złotych. Posiada majątek w postaci samochodu marki V.. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był uprzednio karany (dowód: wyjaśnienia oskarżonego D. K. (1) k. 740, dane z aktu oskarżenia, dane o karalności k. 760).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w dniu 12 stycznia 2017 roku w charakterze podejrzanego, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia trzydziestu ośmiu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk, D. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że pierwszy raz kupił marihuanę od M. w kwietniu 2016 roku, kiedy to pojechał do niego wraz z chłopakami. Kolejne transakcje nie były planowane, wszystko odbywało się spontanicznie. Jak wskazał zdarzały się sytuacje, że nie brali od M. jednego grama, tylko kilka gramów narkotyków. Zakupili od niego nie mniej niż 36 gram marihuany, nie potrafił wskazać, ile razy miało to miejsce. Na pewno więcej niż zawarte w zarzucie, nie potrafił jednak podać szczegółów. W dniu 5 stycznia 2017 roku także udali się do W. do M.. Na pewno kupili tam nie mniej niż 1 gram marihuany za 40 złotych, bo tak było każdego tygodnia. W dniu 10 stycznia 2017 roku również byli w W., wtedy pojechali tam samochodem służbowym. W dniu 11 stycznia 2017 roku każdy, kto był w busie, chciał wziąć coś dla siebie. Busa zaparkował przed bramą na wjeździe. Po chwili do pojazdu podszedł M. i ktoś powiedział mu, że chcą piątkę”, czyli 5 gram. Miało być tak, że każdy z nich miał dać po 40 złotych, a wyszło tak, że najpierw za osoby siedzące z przodu zapłaci B. a za osoby siedzące z tyłu S., a potem się rozliczą. M. po powrocie do samochodu usiadł na tylną kanapę. Do przodu przekazał trzy pakiety z marihuaną- przekazał je chyba B., który dał mu pieniądze. W pewnym momencie zaczęły się otwierać drzwi w aucie i wówczas zorientowali się, że są to policjanci. Te pakiety, które zostały znalezione w aucie były tymi pakietami, które otrzymał B. od M.. B. musiał je wyrzucić bądź upuścić z ręki, nie widział tego dobrze. Jak wskazał nie jest uzależniony od marihuany, którą pali dla lepszego samopoczucia i okazjonalnie. Po wypaleniu marihuany nabytej od M. czuł, że to rzeczywiście marihuana, różnie po niej bywało - raz był przygnębiony, a raz uśmiechnięty i zadowolony. Oskarżony zadeklarował chęć dobrowolnego poddania się karze (k. 149-151).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego, po przedstawieniu mu w dniu 13 stycznia 2017 roku zarzutu popełnienia czterdziestu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk, D. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw, oświadczając, że to co mówił na policji to prawda i podtrzymuje swoje relacje w całości. Jak wskazał od M. kupował jedynie marihuanę, a czy miał on coś jeszcze tego nie wie, bo nie był zainteresowany innymi narkotykami. Kontakt z narkotykami zaczął mieć wiosną 2016 roku i nabywał je wyłącznie od M.. Jak wskazał po narkotyki jeździł sam i z kolegami, częściej z kolegami, gdy wracali z pracy. Do oskarżonego jeździli czasami pod jego dom, a czasami pod sklep w W., w zależności od tego, gdzie się aktualnie znajdował. Zawsze sprzedaż miała miejsce w samochodzie. M. przynosił zamówioną przez nich ilość marihuany w torebkach plastikowych z zapięciem suwakowym. Tam zawsze był jeden gram za który płacili 40 złotych. Czasami robili zarzutkę i kupowali razem, dla każdego po działce. Ponownie zadeklarował zamiar poddania się karze grzywny (k. 200-201).

W toku przesłuchania w dniu 17 lutego 2017 roku, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia czterdziestu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk oskarżony D. K. (1) przyznał się do popełnienia każdego z poszczególnych czynów, które zostały mu zarzucone i potwierdził swoje dotychczas składane wyjaśnienia. W tej dacie w której zostali zatrzymani nie miał w ogóle w rękach żadnych narkotyków. Także w dniu 10 stycznia 2017 roku nie był w posiadaniu żadnych narkotyków, zaś czyn ten został mu przypisany na skutek pomyłki (k. 321-323).

Przesłuchany w toku postępowania sądowego oskarżony D. K. (1) nie przyznał się do popełnienia żadnego z zarzucanych mu przestępstw i odmówił złożenia wyjaśnień. Po odczytaniu mu wyjaśnień z k. 149- 151 oskarżony nie potwierdził ich treści, „bo tak nie było”. Jak wskazał był zestresowany sprawą, to był jego pierwszy kontakt z prawem, zaś treść części wyjaśnień była bardzo sugerowana przez policjanta. Dostał bowiem jasno do zrozumienia, że jeżeli się nie przyzna to pójdzie do więzienia. Po odczytaniu mu wyjaśnień z k. 199- 202 oraz 321-323 oskarżony wyjaśnił, że wprawdzie złożył takie wyjaśnienia, ale nie odpowiadają one prawdzie, gdyż złożył je za namową policjanta, którego nie potrafił wskazać, „żeby wszystkie wyjaśnienia się zgadzały”. Cały czas miał w głowie to, co powiedział policjant, nie jest w stanie powiedzieć który policjant, że jeżeli się to wszystko nie będzie zgadzać, to będzie siedział. Nic mu nie wiadomo na temat, żeby współoskarżeni nabywali narkotyki od M. K. (1). Nie potrafił wyjaśnić, czemu nie powiedział Prokuratorom, że policjanci wywierali na niego presję. (...) presji na niego nie wywierano, ale dano mu jasno do zrozumienia, że musi się przyznać, bo jak nie to pójdzie do więzienia. Wie, że posiadanie narkotyków jest karalne (k. 824v-825).

Oskarżony M. T. (1) ma 28 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo utrzymaniu. Z zawodu jest technikiem ekonomistą. Pracuje w firmie (...) na stanowisku pracownika fizycznego i z tego tytułu osiąga dochód w wysokości 2000 złotych brutto. Nie posiada majątku. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był uprzednio karany (dowód: wyjaśnienia oskarżonego D. K. (1) k. 740, dane z aktu oskarżenia, dane o karalności k. 760).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego, po przedstawieniu mu w dniu 12 stycznia 2017 roku zarzutu popełnienia pięciu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk M. T. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że w dniu 11 stycznia 2017 roku podjechali służbowym busem na wjazd pod jakąś posesję. Po jakimś czasie do pojazdu wsiadł znany mu osobiście M.. Jak wskazał oskarżony, będąc pod tym budynkiem około 20 razy wcześniej widział tego mężczyznę o imieniu M., który wychodził z tego budynku. Mężczyznę tego poznał i pierwszy raz zobaczył go w lipcu 2015 roku w miejscowości W. obok budynku z maszynkami do gier przy sklepie spożywczym. Wtedy właśnie jego koledzy z pracy, z którymi był również w dniu 11 stycznia 2017 roku, a to P. B. i D. K. (1), zakupili od niego marihuanę. Od tamtej pory systematycznie i okazjonalnie kupowali od niego to zioło. Jak wskazał oskarżony wiedział, że podjeżdżając pod jego dom w dniu 11 stycznia 2017 roku, chłopaki znów chcą kupić jakieś zioło – narkotyki. Po wejściu M. do samochodu, przywitał się z nim, a następnie odwrócił głowę, aby przysnąć. Nie obserwował dokładnie przebiegu zdarzeń w busie, ale domyślił się, że P. B. płaci M. za to, by ten przyniósł nową działkę narkotyków - zioła. Po tych słowach P. M. wysiadł z samochodu i gdzieś sobie poszedł. Po pewnym czasie wrócił i wówczas kątem oka spostrzegł, że M. trzymał w obu dłoniach jakieś pieniądze i podał je do przodu chyba P. B.. W tym momencie drzwi do samochodu otworzyły się i Policja dokonała ich zatrzymania. Po fakcie, jak pierwszy raz koledzy kupowali od M. w W. narkotyki w lipcu 2015 roku, był świadkiem kilkukrotnego zaopatrywania się przez P. B. i D. K. (1) w te środki. Sam kupował od M. amfetaminę. I tak w pierwszej połowie stycznia 2016 roku byli samochodem D. K. (1) w W. pod budynkiem z maszynami H. S., gdzie chłopaki zakupili za 40 złotych działkę marihuany, którą wypalili w samochodzie. On sam kupił od M. na własny użytek amfetaminę, była to jedna działka za którą zapłacił 30 złotych. Analogicznie w trzeciej dekadzie miesiąca stycznia 2016 roku chłopaki zakupili za 40 złotych działkę marihuany, którą wypalili w samochodzie, on zaś nabył za 30 złotych, na własny użytek, jedną działkę amfetaminy. Jak wskazał nie pamięta, czy był razem z chłopakami po narkotyki w miesiącach lutym, czy też w marcu 2016 roku, na pewno nie był w miesiącu kwietniu i maju 2016 roku. Następnym razem, jak w opisanych powyżej okolicznościach, ponownie byli w W., gdzieś w pierwszej dekadzie czerwca 2016 roku, w sierpniu 2016 roku, we wrześniu 2016 roku, w październiku 2016 roku oraz w pierwszej i trzeciej dekadzie miesiąca listopada 2016 roku. Każdy z chłopaków kupował dla siebie po działce marihuany za 40 złotych, on zaś w każdym z tych przypadków kupował dla siebie amfetaminę za kwotę 30 złotych. Jak wskazał w miesiącu grudniu nie kupował narkotyków i z tego co wie także chłopaki nie jeździli i ich nie kupowali. W opisanych sytuacjach przeważnie za marihuanę płacili M. B. lub D. K. (1). Nie potrafił powiedzieć ile razy byli z nimi T. J. (1) i K. S. (k. 132-136).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w dniu 13 stycznia 2017 roku w charakterze podejrzanego, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia pięciu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk M. T. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że choć na policji ogłoszono mu posiadanie amfetaminy trzykrotnie w styczniu 2016 roku, raz w czerwcu 2016 roku i raz w listopadzie 2016 roku, to faktycznie posiadał amfetaminę dwukrotnie w styczniu, jeden raz w czerwcu, jeden raz w sierpniu i jeden raz w listopadzie 2016 roku. Oskarżony zadeklarował chęć dobrowolnego poddania się karze w trybie art. 335 kpk (k. 178-180).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w dniu 9 marca 2017 roku o godz. 8.55. w charakterze podejrzanego, M. T. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i dodał, że w miesiącu sierpniu i wrześniu 2016 roku kupował amfetaminę w W. od tego M.. Jak wskazał nie wie, co miał na myśli K. S. wyjaśniając, że on nie jeździł z nimi, zaś w dniu 11 stycznia 2017 roku pojechał z nimi pierwszy raz. Jak wskazał pracują razem, jeżdżą razem do pracy i jeżeli była taka potrzeba razem jeździli do W.. Nie jest prawdą, że pierwszy raz do W. pojechał w dniu 11 stycznia 2017 roku. Nie jeździł z kolegami w grudniu (k. 327-329).

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym ponownie w dniu 9 marca 2017 roku godz. 9.23. w charakterze podejrzanego, po przedstawieniu mu zarzutu popełnienia siedmiu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 kk M. T. (1) przyznał się do tego, że w styczniu 2016 roku posiadał amfetaminę dwa razy, w czerwcu jeden raz, w sierpniu jeden raz, września i października nie był pewien na 100 procent. Na pewno posiadał amfetaminę w listopadzie. Jak wskazał, składając wyjaśnienia na policji musiał się pomylić w tym, że narkotyki nie były kupowane po jednej sztuce dla każdego, ale po jednej sztuce tylko dla niego. Pozostałe osoby, które były razem z nim, czyli B., J., K. i S., jeżeli akurat jechali razem, nic dla siebie nie kupowali. Odnosząc się do wyjaśnień z dnia 12 stycznia 2017 roku wskazał, że zapoznając się z tymi wyjaśnieniami przed podpisaniem musiał przeoczyć, iż tak to zostało zapisane w protokole, pomimo, że co innego miał na myśli. Jak wyjaśnił jest pewien tych pięciu transakcji zakupu, za wyjątkiem września i października. Mogło tak być, ale nie wie, czy coś było kupowane. To też zostało nieprecyzyjnie zapisane przez policjanta, który go przesłuchiwał (k. 332-334).

Przesłuchany w toku postępowania sądowego oskarżony M. T. (1) nie przyznał się popełnienia żadnego z zarzucanych mu przestępstw i odmówił złożenia wyjaśnień. Po odczytaniu mu wyjaśnień z k.132-136 oskarżony wskazał, że faktycznie złożył wyjaśnienia takiej treści, ponieważ bał się odpowiedzialności. Policjanci straszyli go, że dostanie wysoką karę. Kiedy powiedział, że może się przyznać do tego, iż kupił narkotyki raz czy dwa, to policjant, który go przesłuchiwał, poinformował go, że to niewiarygodne i dobrze będzie jak wskaże, że kupował minimum z 10 razy. Tymczasem w ogóle nie kupował amfetaminy od M. K. (1). Nic nie wie na ten temat, aby koledzy kupowali od niego narkotyki. Nie potrafił wytłumaczyć dlaczego w odczytanych wyjaśnieniach wskazywał, że koledzy kupowali narkotyki, kiedy to czynili i kto z kolegów konkretnie kupował. Oskarżony M. T. (1) wyjaśnił, że następnego dnia po zatrzymaniu był przesłuchiwany na policji 2 razy. Przesłuchanie to było stresujące, policjant wymagał natychmiastowej odpowiedzi. Nie było fazy swobodnej wypowiedzi, funkcjonariusz od razu przeszedł do fazy zadawania pytań. Drugie przesłuchanie trwało pół godziny, przy czym nie udostępniono mu do wglądu protokołu przesłuchania w charakterze świadka. Policjant w toku drugiego przesłuchania odnosił się do pierwszego przesłuchania. Była taka sytuacja, że policjant przeklejał z pierwszego przesłuchania do drugiego fragmenty, zadawał mu pytania odnosząc się do tego pierwszego przesłuchania, czy tak było. Jak wskazał oskarżony dla niego 1 gra to jest 5 sztuk. Dekada to nie jest jego stwierdzenie. Rozumie przez nie, że to jest początek albo koniec. Po odczytaniu wyjaśnień z k.178-180, z k.327-329 oraz z k.332-333 oskarżony nie potwierdził ich treści, bo to jest nieprawda. Składając je cały czas miał w głowie to, że grozi mu parę lat więzienia. Jego myślenie było takie, że jak się przyzna to nie pójdzie do więzienia, a jak nie przyzna to pójdzie do więzienia. On narkotyków nie zakupywał. Nie był świadkiem, aby pozostali oskarżeni nabywali narkotyki (k. 823v-824).

Sąd zważył co następuje

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że oskarżeni M. K. (1), P. B., T. J. (1), K. S., D. K. (1) i M. T. (1) dopuścili się popełnienia zarzucanych im aktem oskarżenia czynów w kształcie przypisanym im niniejszym wyrokiem.

Oskarżony M. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia czynu (k. 191-193, 209-211, 22a-222b, 419-421, 740v-741v). Jego wyjaśnienia w tym zakresie są wiarygodne, znajdują bowiem potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci: protokołu przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych, zajmowanych przez M. K. (1) w W. przy ul. (...), dokonanego w dniu 11 stycznia 2017 roku przez funkcjonariuszy (...) K. w K., w czasie którego znaleziono susz roślinny koloru zielonego o masie 82,71 grama netto oraz substancję stałą o łącznej masie 102,422 grama netto (k. 9-13), zeznań świadka M. C. (k. 826v-827), a przede wszystkim opinii Laboratorium Kryminalistycznego KWP w K. (...) (k. 343-347). Ten ostatni dowód dopuszczony został w toku postępowania przygotowawczego na okoliczność ustalenia, czy w zabezpieczonym podczas dokonanych czynności procesowych, materiale dowodowym znajdują się substancje prawnie zabronione zgodnie z ustawą z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, jeżeli tak to jakiego rodzaju są to substancje oraz określenia masy netto poszczególnych substancji, a także wskazania tego, ile porcji narkotyku można z nich uzyskać. Na podstawie tejże opinii ustalono, że susz roślinny o masie 82,71 grama netto zabezpieczony u M. K. (1) to „konopi ziele innych niż włókniste” w którym zawartość (...) przekracza 0,20%. Z nadesłanego do badań suszu roślinnego można otrzymać od 82 do 275 „działek”/porcji. W substancji stałej o masie netto 9,082 grama oraz o masie netto 93,34 grama stwierdzono obecność siarczanu amfetaminy. Z zabezpieczonego materiału można uzyskać odpowiednio od 75 do 113 działek/porcji oraz od 777 do (...) „działek”/porcji. Zgodnie z ustawą z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii „ziele konopi innych niż włókniste” należą do środków odurzających grupy I-N i IV-N i znajdują się w wykazie środków odurzających (załącznik nr 1). Amfetamina i jej sole figurują w wykazie substancji psychotropowych grupy II-P w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Brak jest podstaw do kwestionowania przedmiotowej opinii, została ona bowiem sporządzona przez wyspecjalizowany podmiot, mający doświadczenie w sporządzaniu tego typu opinii.

Odnośnie czynu zarzucanego M. K. (1) w pkt II aktu oskarżenia, Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że pozostali oskarżeni przyjeżdżali pod jego dom w W., bądź pod sklep i kupowali marihuanę w różnych ilościach, znajduje to bowiem potwierdzenie w pozostałym, uznanym za wiarygodny materiale dowodowym w postaci: wyjaśnień oskarżonych P. B., T. J. (2), D. K. (1), M. T. (1) i K. S., złożonych w toku postępowania przygotowawczego, w części uznanej przez Sąd za wiarygodne, o czym będzie mowa poniżej. Brak jest także podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego co do tego, że marihuanę sprzedawał głównie T. J. (1) i P. B., pozostałe zatrzymane osoby nie są mu znane personalnie, natomiast zdarzało się, że przyjeżdżały do niego po pracy i kupowały u niego narkotyki w różnych ilościach.

O ile nie sposób podważyć wyjaśnień oskarżonego M. K. (1) w tym zakresie, że nabywał marihuanę oraz amfetaminę, początkowo na własny użytek, potem także dla innych osób celem jej dalszej odsprzedaży, to jako zupełnie sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego i logiki jawi się natomiast jego stwierdzenie, że nie robił tego w celu osiągniecia korzyści majątkowej. Jak sam bowiem przyznał znalezioną u niego w mieszkaniu amfetaminę zakupił za kwotę 4000 złotych. Tymczasem w zależności od ilości działek uzyskanych z tego materiału można z jego sprzedaży uzyskać kwotę od 25560 złotych (za 852 działek) do 38370 złotych (za (...) działek), przy określeniu ceny jednej działki na 30 złotych. M. K. (1) ze sprzedaży narkotyków dla oskarżonych w niniejszej sprawie uzyskał korzyść majątkową w kwocie 8850 złotych, a zatem kwotę niewątpliwie o wiele większą niż potrzebna, według jego wyjaśnień, na wyrównanie poniesionych kosztów na zakup narkotyków i samodzielne ich zażywanie.

Podnieść należy, że w wyjaśnieniach oskarżonego M. K. (1) występują rozbieżności co do czasu kiedy rozpoczął przestępczy proceder, objęty niniejszym postępowaniem. Przesłuchany bowiem w toku postępowania przygotowawczego oskarżony wskazał, że do nawiązania „współpracy” doszło w połowie 2016 roku, kiedy to podszedł do niego jeden z zatrzymanych mężczyzn (na rozprawie sprecyzował, że był to T. J. (1)) i zapytał go, czy nie jest w stanie załatwić „zioło” (k. 192-193). W toku postępowania sądowego oskarżony M. K. (1) wyjaśnił natomiast, że transakcji ze współoskarżonymi zaczął dokonywać jesienią 2016 roku i miały one miejsce aż do zatrzymania, może raz w tygodniu. Dodatkowo rozbieżności co do daty początkowej udzielania narkotyków pozostałym oskarżonym, w powiazaniu z relacjami P. B., T. J. (2), D. K. (1), M. T. (1) i K. S., złożonymi w toku postępowania przygotowawczego, poddają w wątpliwość wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) złożone w toku rozprawy.

Nie może ujść uwagi fakt, że choć formalnie M. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu w pkt II aktu oskarżenia przestępstw, to jednak w swoich wyjaśnieniach, złożonych zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i na rozprawie, zakwestionował ilość transakcji, jakie przeprowadził ze współoskarżonymi, a w konsekwencji i ilość udzielonych im narkotyków. Oskarżony w toku rozprawy wykluczył wręcz, aby środków tych udzielał pozostałym współoskarżonym 234 razy, tak jak to zostało ujęte w akcie oskarżenia, jego zdaniem stało się tak nie więcej iż 50 razy. W ocenie Sądu w świetle okoliczności przedmiotowej sprawy nie sposób od oskarżonego M. K. (1) wymagać, by precyzyjnie określił ile razy, w jakich datach udzielał poszczególnym współoskarżonym marihuany czy amfetaminy, co jest związane z jednej strony z tym, że pozostali oskarżeni przyjeżdżali do niego po kilku, składali zmówienie, czasami chcieli 1 gram, czasami więcej, zaś z drugiej z tym, że oskarżony w żaden sposób nie ewidencjonował dokonywanych transakcji. Co więcej oskarżeni w większości nie byli mu znani personalnie, z nazwiska, zaś do W. nie przyjeżdżali w stałe dni, czy o stałych porach. Oskarżony w rzeczywistości nie przywiązywał wagi do tego, komu narkotyki sprzedaje i w jakich ilościach. W związku z tym wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) we wskazanym powyżej zakresie, samoistnie nie mogły stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie, z uwagi na brak kategoryczności i musiały podlegać weryfikacji poprzez pryzmat innych zgromadzonych w sprawie dowodów, przede wszystkim zaś wyjaśnień pozostałych współoskarżonych. W tym kontekście wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) dopiero w powiazaniu z relacjami oskarżonych P. B., T. J. (2), D. K. (1), M. T. (1) i K. S., w części uznanej za wiarygodne, pozwalają w sposób nie budzący wątpliwości na odtworzenie przebiegu, będących przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie zdarzeń.

Ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonych P. B. (k. 154-155, 173-174), T. J. (1) (k. 143-147, 166-168) i M. T. (1) (k. 132-136, 178-180, 327-329), złożonych w postępowaniu przygotowawczym, bezpośrednio po zatrzymaniu przez funkcjonariuszy policji, a także wyjaśnieniach D. K. (1) (k. 149-151, 199-202, 321-323, 824v-825) i K. S. (138-141, 186-188, 324-326) , składanych w toku całego postępowania przygotowawczego. W ocenie Sądu wiarygodne są złożone przez nich pierwsze wersje zdarzeń, przedstawione bezpośrednio po zatrzymaniu i zaistnieniu całej sytuacji. Oskarżeni nie mieli wówczas czasu na obmyślenie strategii procesowej, kalkulowanie i powiedzieli faktycznie jak było, tj. ile razy i w jakim okresie czasu nabywali narkotyki od M. K. (1), ponadto potwierdzili swoje słowa złożeniem na protokołach przesłuchania w charakterze podejrzanych z dnia 12 stycznia 2017 roku swoich własnoręcznych podpisów. Co więcej oskarżeni P. B., D. K. (1), T. J. (1) i M. T. (1) zadeklarowali chęć dobrowolnego poddania się karze w trybie art. 335 kpk, a przecież nie zrobiliby tego, gdyby nie poczuwali się do odpowiedzialności za zarzucane im przestępstwa. Podkreślenia wymaga, że składając kolejne wyjaśnienia przed Prokuratorem oskarżeni P. B. (k. 173-174), D. K. (1) (k. 199-202) i M. T. (1) (k. 178-180, 327-329), K. S. (k. 186-188), potwierdzili wszystkie wyjaśnienia złożone przed funkcjonariuszami policji, zapewniając, że polegają one na prawdzie i zostały złożone dobrowolnie. Wyjaśnienia swoje potwierdził i zapewnienie tej treści złożył także T. J. (1), modyfikując jednak częstotliwość nabywania przez siebie narkotyków na raz w tygodniu (k. 165-168).

Późniejsza natomiast wersja, przedstawiona przez oskarżonych P. B. (k. 389-391, 741v-742), T. J. (1) (k. 401-403, 742v-743), K. S. (k. 823), M. T. (1) (k. 332-334, 823v-824) i D. K. (1) (k. 824v-825), odpowiednio w toku ostatniego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym oraz już w Sądzie, jest tylko i wyłącznie linią obrony oskarżonych, służącą próbie uniknięcia odpowiedzialności karnej i co do tego nie można mieć żadnych wątpliwości. Oskarżeni zdali sobie po prostu sprawę, że przypisanie im kolejnych przestępstw, za wyjątkiem tych co do których zostali złapani na gorącym uczynku, może skutkować poniesieniem przez nich surowej odpowiedzialności, przedstawili więc Sądowi nową, korzystniejszą wersję wydarzeń, nie potrafiąc przy tym w sposób logiczny i przekonywujący wyjaśnić zaistniałych sprzeczności. Podnieść należy przy tym, że wyjaśnienia oskarżonego P. B. i T. J. (1), co do tego, że jedynie w dniu 11 stycznia 2017 roku nabyli od M. K. (1) marihuanę, pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami tego ostatniego, który w sposób stanowczy i jednoznaczny, konsekwentnie wyjaśnił, że marihuanę sprzedawał T. J. (1) oraz P. B. i to oni odgrywali wiodącą rolę w całym procederze, pozostałych widział jedynie kilka razy (k. 740v). Dodatkowo w toku postępowania przygotowawczego uzyskano dane od operatorów z telefonów komórkowych użytkowanych przez M. K. (1) oraz dane od operatorów numerów telefonów komórkowych użytkowanych przez P. B., T. J. (1) i D. K. (1), poddając je analizie kryminalnej. Na tej podstawie ustalono, że P. B. w okresie od 3 kwietnia 2016 roku do dnia 11 stycznia 2017 roku z użytkowanego przez siebie numeru (...) łączył się z numerami (...) użytkowanych przez M. K. (1) odpowiednio 137 i 136 razy (k. 491-492, 493, 494-495, 496-504). Ustalono również, iż T. J. (1) w okresie retencyjnym łączył się z numeru 537 080 541, który to został u niego ujawniony, z numerami (...) użytkowanych przez M. K. (1) odpowiednio 219 oraz 213 razy (k. 463-464). D. K. (1) w badanym okresie łączył się z numeru (...), który to został u niego ujawniony, z numerami (...) użytkowanych przez M. K. (1) odpowiednio 5 oraz 1 raz (k. 483-484). Obala to nie tylko twierdzenie oskarżonych P. B. i T. J. (1) co do jednorazowego charakteru transakcji z dnia 11 stycznia 2017 roku, ale także wersję oskarżonego M. K. (1), że zaczął on sprzedawać narkotyki oskarżonym dopiero jesienią 2016 roku. Częstotliwość i intensywność połączeń świadczy jednoznacznie o tym, że „współpraca” ta została nawiązana znacznie wcześniej. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, że oskarżeni kontakt telefoniczny nawiązywali wyłącznie w celu umówienia się na zakup narkotyków, zaś żadnych kontaktów towarzyskich, które uzasadniałyby taką intensywność połączeń nie utrzymywali. Okoliczność tę przyznał zresztą oskarżony P. B., wskazując że jak dzwonił do K., to pytał tylko czy może przyjechać, w innym celu tam nie jeździł (k. 174v).

W oparciu o wyjaśnienia oskarżonego P. B. złożone w dniach 12 i 13 stycznia 2017 roku, w toku postępowania przygotowawczego, Sąd ustalił, że w okresie od 1 maja 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku, średnio raz w tygodniu, nabywał on od oskarżonego M. K. (1) środki odurzające w postaci marihuany, każdorazowo po 1 gramie, za który płacił mu 40 złotych. Jedynie w dniu 11 stycznia 2017 roku oskarżony nabył 3 gramy marihuany. Środki te następnie oskarżony wypalał. P. B. opisał w jaki sposób nabywany od M. K. (1) środek działał na jego organizm, czuł, że to rzeczywiście marihuana, był spokojny, bez stresu. Oczywistym jest, że oskarżony P. B., z uwagi na upływ czasu nie potrafił precyzyjnie wskazać konkretnych dat, w których posiadał ten środek, jednakże jego wyjaśnienia pozwoliły na ustalenie, że miało to miejsce raz w tygodniu, począwszy od miesiąca maja 2016 roku aż do chwili zatrzymania. Oskarżony opisał przebieg transakcji, wskazał ilość, rodzaj substancji i kwotę za jaką nabywał narkotyki. Brak jest podstaw do kwestionowania jego relacji w tym przedmiocie, z przyczyn, które zostały wskazane powyżej (k. 154-155, 173-174). Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonego P. B., złożonym w dniu 24 marca 2017 roku oraz na rozprawie, są one bowiem nie tylko sprzeczne z jego relacjami złożonymi w toku postępowania przygotowawczego, ale także z wyjaśnieniami oskarżonego M. K. (1), który wskazał, że temu oskarżonemu udzielał marihuany raz w tygodniu (k. 740v). Dodatkowo zupełnie niewiarygodne pozostają wyjaśnienia oskarżonego P. B. odnośnie tego, że jego pierwsze relacje złożone zostały pod presją funkcjonariuszy policji, którzy straszyli go surową karą. Okoliczności tej nie potwierdził bowiem świadek B. L.- funkcjonariusz policji, który przesłuchiwał oskarżonego P. B. w dniu 12 stycznia 2017 roku (k. 825v). Co więcej przeczą temu również zapewnienia złożone przez oskarżonego w trakcie przesłuchania przed Prokuratorem, co do tego, że jego pierwsze relacje były zgodne z prawdą i złożone dobrowolnie (k. 173-174).

Czyniąc ustalenia faktyczne w zakresie czynów zarzucanych oskarżonemu T. J. (1) Sąd, podobnie jak w przypadku P. B., oparł się o jego pierwsze wiarygodne wyjaśnienia, w który wskazał on, że łącznie kupował marihuanę od M. K. (1) 15 razy w ciągu każdego miesiąca licząc od czerwca 2016 roku aż do 11 stycznia 2017 roku. Oskarżony wyjaśnił, iż za każdym razem kupował od niego 1 gram, płacąc za każdy gram kwotę 40 złotych, jedynie w lipcu 2016 roku kupił od M. 5 gram marihuany na weekend, za co zapłacił mu 200 złotych. Jak podsumował łącznie kupił od M. marihuanę nie mniej niż 100 razy we wskazanym okresie (k. 143-147). Sąd nie dał wiary ww. wyjaśnieniom oskarżonego T. J. (1), jedynie w tej części, w której wskazał on, iż aż do dnia 11 stycznia 2017 roku zawsze sam jeździł do M. K. (1) po narkotyki. Jego wyjaśnienia tej treści, pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami pozostałych współoskarżonych i zostały złożone po to, by nikogo nie obciążać. Nie mniej jednak, mając na względzie częstotliwość transakcji z udziałem T. J. (1), daleko odbiegającą od ilości transakcji z udziałem innych oskarżonych w tej sprawie, stwierdzić należy, że niewątpliwie wcale nierzadko zdarzały się takie sytuacji, że udawał się on do W. po narkotyki sam. Jeżeli natomiast chodzi o wyjaśnienia oskarżonego T. J. (1) z dnia 13 stycznia 2017 roku to w wyjaśnieniach tych sprecyzował, że po narkotyki jeździł do M. K. (1) od maja 2017 roku, z reguły jeździł sam, ale zdarzało się także, że z kolegami, tymi co są wskazani w zarzucie (k. 166-168). Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w tym dniu, w części w której podał on, że we wskazanym okresie od M. K. (1) za każdym razem kupował tylko jeden gram marihuany raz w tygodniu. Oskarżony wyjaśnienia te złożył po przemyśleniu swojej sytuacji i obmyśleniu na tamtą chwilę strategii procesowej, zaś pierwsze wyjaśnienia były niewątpliwe spontaniczne, zgodne z rzeczywistym przebiegiem zdarzeń. Trudno bowiem zasadnie przyjąć, by oskarżony wyjaśniając w dniu 12 stycznia 2017 roku składałby niekorzystne dla siebie relacje, co do częstotliwości nabywania narkotyków, gdyby takie sytuacje w rzeczywistości nie miały miejsca. Zupełnie na wiarę nie zasługują natomiast wyjaśnienia oskarżonego złożone w dniu 24 marca 2017 roku (k. 401-403) oraz na rozprawie w dniu 20 września 2017 roku (k.742v-743). Oskarżony T. J. (1) zaprzeczył popełnieniu przez siebie zarzucanych mu przestępstw, zakwestionował treść poprzednio przedstawionych przez siebie wyjaśnień, wskazując, że złożył je pod presją policjantów, którzy grozili mu więzieniem. Ostatecznie oskarżony T. J. (1) popadł w sprzeczności, których nie potrafił logicznie i racjonalnie wytłumaczyć. Okoliczności podnoszonej przez oskarżonego o wpływaniu na treść wyjaśnień nie potwierdził świadek K. W. (k. 826-826v), który przeprowadzał z oskarżonym czynność przesłuchania. Wyjaśnienia T. J. (1), w tej części w której nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu przestępstw, nie zasługują na wiarę także z tego powodu, że pozostają one w sprzeczności z wyjaśnieniami pozostałych współoskarżonych, w tym zakresie w którym zostały one uznane za wiarygodne.

Jeżeli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego M. T. (1), to zasługują na wiarę relacje złożone przez niego w dniach 12 stycznia 2017 roku, 13 stycznia 2017 roku oraz 9 marca 2017 roku godz. 8.55. Wyjaśnienia te są spójne, konsekwentne, wzajemnie się uzupełniają i dlatego też stały się one podstawą ustaleń Sądu (k. 132-136, 178-180, 327-329). Oskarżony opisał w nich nie tylko kiedy nabywał od M. K. (1) amfetaminę, ale także kiedy nabywali marihuanę D. K. (1) oraz P. B., w jakich ilościach każdy z nich to czynił, a także za jaką kwotę (k. 132-136, 178-180, 327-329). W swoich wyjaśnieniach natomiast z dnia 9 marca 2017 roku godz. 9.23., o ile oskarżony potwierdził dotychczas składane wyjaśnienia odnośnie swojego udziału w zarzucanych mu przestępstwach, o tyle zaprzeczył by pozostałe osoby, czyli B., K., S., J., jeżeli akurat jechali razem, kupowali dla siebie jakieś narkotyki. Po odczytaniu mu, w odpowiednim zakresie, wyjaśnień złożonych w dniu 12 stycznia 2017 roku oskarżony wskazał, że przed podpisaniem protokołu zapoznając się z nim, musiał przeoczyć, że tak zostało zapisane, gdyż co innego miał na myśli (k. 332-334). W ocenie Sądu zmiana wyjaśnień oskarżonego M. T. (1) w tym zakresie jest nieprzekonująca i miała na celu ochronę pozostałych oskarżonych, przede wszystkim zaś P. B. i D. K. (1) przed grożącą im odpowiedzialności karną. Nie zasługują natomiast zupełnie na wiarę wyjaśnienia oskarżonego M. T. (1) złożone na rozprawie, w których oskarżony zaprzeczył popełnieniu przez siebie przestępstw zarzucanych mu aktem oskarżenia. Zmiana tych wyjaśnień wynika tylko i wyłącznie z przyjętej przez tego oskarżonego strategii procesowej. Oskarżony M. T. (1), podobnie jak P. B., T. J. (1) i D. K. (2), wykazywał, że złożenie tych uprzednich relacji, było spowodowane strachem przed odpowiedzialnością i surową karą, czym straszyli go policjanci, podczas gdy w rzeczywistości nie kupował żadnych narkotyków od M. K. (1) i nic mu nie wiadomo na temat, by czynili to jego koledzy. Nie potrafił przy tym wyjaśnić dlaczego składając wyjaśnienia w toku postępowania przygotowawczego opisywał zarówno czas, jak i miejsce oraz ilość nabywanych środków, zarówno przez siebie jak i pozostałych współoskarżonych. Podkreślenia wymaga, że gdyby wyjaśnienia składane w toku postępowania przygotowawczego były rzeczywiście nieprawdziwe, tak jak to chciał przedstawić M. T. (1), nie odznaczałyby się one taką szczegółowością i precyzją. Dodatkowo wyjaśnienia oskarżonego są zapełnienie nie do przyjęcia także z punktu widzenia logiki. Dlaczego miałby się on bowiem obawiać surowiej kary i więzienia, gdyby w rzeczywistości nie miał nic na sumieniu? Także pozbawione sensu, w świetle zasad doświadczenia życiowego, jest twierdzenie oskarżonego, że przyznał się do większej liczby przestępstw, bo bał się surowej kary. Chyba każdy racjonalnie myślący człowiek wie i nie podlega to żadnej dyskusji, że im większe przewinienie tym większa kara, a nie odwrotnie. Podnieść należy, że oskarżony M. T. (1) starał się podważyć prawidłowość czynności przesłuchania go w charakterze podejrzanego przez funkcjonariusza policji, wskazując, że nie było w niej fazy swobodnej wypowiedzi, a funkcjonariusz policji od razu przeszedł do fazy zadawania mu pytań, przy czym odnosił się do protokołu przesłuchania go w charakterze świadka. Wskazać należy w tym miejscu, że oskarżony M. T. (1), po złożeniu wyjaśnień w dniu 12 stycznia 2017 roku, osobiście odczytał protokół i po stwierdzeniu jego zgodności ze swoją wypowiedzią (co zostało odnotowane w jego treści), złożył pod nim swój własnoręczny podpis (k. 135). Oskarżony starał się również bardzo nieudolnie przekonać Sąd, że użyty w tym przesłuchaniu zwrot „dekada” nie pochodzi od niego, bo on rozumie przez niego „początek albo koniec”. Podkreślenia wymaga, że słowo dekada jest zrozumiałe dla przeciętnie wykształconego człowieka, zaś ile to jest jeden gram wie uczeń w pierwszych klasach podstawówki. Dlatego też wyjaśnienia oskarżonego M. T. (1), w tym zakresie Sąd uznał za przejaw przyjętej przez niego linii obrony, zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwa.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego D. K. (1), składanym w toku postępowania przygotowawczego w całości, są one bowiem spójne i konsekwentne. Oskarżony przyznał się do popełnienia 40 zarzucanych mu przestępstw, złożył szczere wyjaśnienia, nie starał się umniejszyć swojej roli w ich zaistnieniu. Wskazał, jak często i w jakiej ilości oraz od kiedy nabywał narkotyki od oskarżonego M. K. (1) oraz jak czuł się po ich zażyciu (k. k. 149-151, 199-200, 231-232). Natomiast nie zasługują na wiarę wyjaśnienia oskarżonego D. K. (1) złożone na rozprawie (824v-825). Przesłuchany w toku postępowania sądowego oskarżony D. K. (1) nie przyznał się bowiem do popełnienia żadnego z zarzucanych mu przestępstw, nie potrafił przy tym w sposób przekonywujący wyjaśnić zmiany swojego stanowiska, wskazując jedynie, że nie potwierdza swoich relacji, „bo tak nie było”, zaś ich pierwotną treść próbował wytłumaczyć zestresowaniem sprawą, pierwszym kontaktem z prawem oraz sugerowaniem wyjaśnień i zastraszaniem przez policjanta, który dał mu jasno do zrozumienia, że jeżeli się nie przyzna to pójdzie do więzienia. Okoliczności tej zaprzeczył B. L. – funkcjonariusz policji, który brał udział w przesłuchaniu D. K. (1) w dniu 12 stycznia 2017 roku, podkreślając że oskarżony składał wyjaśnienia w warunkach zapewniających swobodę wypowiedzi, zaś on sam nie sugerował mu treści relacji jakie ma składać. Podnieść należy, że D. K. (1) pod protokołem przesłuchania, po zapoznaniu się z jego treścią, złożył swój podpis i nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do prawidłowości tego dokumentu.

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonych P. B., T. J. (1), D. K. (1) i M. T. (1), w tej części w której nie przyznali się oni do popełnienia zarzucanych im przestępstw, to nie zasługują one na wiarę także z tego powodu, że oskarżeni ci nigdy nie złożyli żadnej skargi na zachowanie policjantów, którzy mieli ich przesłuchiwać i poprzez zastraszanie surową karą i pozbawieniem wolności, zmusić ich do złożenia wyjaśnień określonej treści.

Jeżeli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego K. S. to w oparciu o jego relacje, złożone w toku postępowania przygotowawczego Sąd ustalił od kiedy do kiedy, jak często i w jakiej ilości nabywał narkotyki od oskarżonego M. K. (1) oraz jak czuł się po ich zażyciu (138-141, 186-188,324-326 ). Oskarżony K. S. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw polegających na posiadaniu środka odurzającego w postaci marihuany za okres od maja 2016 roku do sierpnia 2016 roku, jak również do posiadania ww. środka odurzającego w dniach 4-5 stycznia 2017 roku, 10 stycznia 2017 roku oraz 30 grudnia 2016 roku. Nie był natomiast pewien, czy środek ten posiadał w dniu 25 grudnia 2016 roku. Choć początkowo wyjaśnił, że marihuanę od M. K. (1), w okresie od maja 2016 roku do sierpnia 2016 roku, kupował nie mniej niż 5 razy, zawsze po jednym gramie za który płacił 40 złotych, precyzując następnie, że kupował ją od niego około dwóch razy w miesiącu (k. 140-141), to jednak ostatecznie przesłuchany w dniu 13 stycznia 2017 roku przyznał się do posiadania marihuany od maja 2016 roku do sierpnia 2016 roku raz w tygodniu, w datach przedstawionych w zarzucie.

Sąd dał wiarę relacjom oskarżonego K. S. także, co do tego, że nie nabywał, a tym samym nie posiadał narkotyków w okresie od września 2016 roku do końca grudnia 2016 roku (za wyjątkiem 30 grudnia 2016 roku), gdyż w tym czasie rzucał palenie papierosów i palenie marihuany. Borykał się bowiem ze stresem i chciał się pozbyć nałogów. W tym celu chodził na prywatne wizyty do psychologa M. P.. Fakt podjęcia przez K. S. terapii znajduje potwierdzenie w dokumentacji nadesłanej przez Centrum (...), mieszczącego się w K. przy ul. (...). Z dokumentacji tej wynika, że oskarżony K. S. po raz pierwszy został zarejestrowany w tej poradni w dniu 16 września 2016 roku, zaś ostatni jego kontakt z marihuaną i amfetaminą miał miejsce w dniu 8 września 2016 roku. Z dokumentacji tej wynika również, iż w czasie wizyty w dniu 14 października 2016 roku oskarżony nadal utrzymywał abstynencję. Ostatnia wizyta w poradni miała miejsce w dniu 15 listopada 2016 roku (k. 806- 810). Brak podstaw do kwestionowania rzetelności zapisów poczynionych w tym dokumencie, został on bowiem sporządzony przez kompetentne i umocowane do tego osoby. Tym samym brak jest podstaw do podważenia relacji oskarżonego K. S., w tej części w której nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu przestępstw. Zaprezentowanemu przez K. S. przebiegowi zdarzeń nie sprzeciwiają się także relacje pozostałych współoskarżonych, którzy w swoich wyjaśnieniach nie wskazali, czy w ogóle w kwestionowanym okresie, a jeżeli tak, to jak często, oskarżony K. S. jeździł z nimi po narkotyki do M. K. (1). I tak P. B., składając wyjaśnienia w toku postępowania przygotowawczego, wskazał że z reguły kupował marihuanę z chłopakami, choć nie zawsze byli wszyscy, szczegółów nie pamiętał (k. 173-174). Także z wyjaśnień oskarżonego T. J. (1), który ostatecznie przyznał, że choć do M. K. (1) jeździł najczęściej sam, to zdarzało, że także z kolegami, którzy są wskazani w zarzucie, nie wynika by K. S. nabywał narkotyki w okresie od września 2016 roku do końca grudnia 2016 roku (k. 165-168). Z kolei M. T. (1) nie potrafił powiedzieć ile razy byli z nimi, tj. z nim P. B. i D. K. (1) u M. T. (2) J. i K. S. (k. 132-136). Podobnie, na podstawie wyjaśnień oskarżonego D. K. (1), nie można w sposób jednoznaczny ustalić, że oskarżony K. S. posiadał środki odurzające w postaci marihuany w zakwestionowanym przez siebie okresie. Jak wskazał bowiem D. K. (1) po narkotyki jeździł sam i z kolegami, częściej z kolegami, gdy wracali z pracy (k. 200-2002). Wyjaśnienia D. K. (1), w tym przedmiocie są jednak bardzo enigmatyczne, nie opisują z którymi kolegami i w jakich datach ten oskarżony udawał się po środki odurzające do W.. Podkreślenia wymaga, że względu na linię obrony przyjętą przez oskarżonych P. B., D. K. (1), K. S. i T. J. (1), nie można było uszczegółowić ich relacji w toku postępowania sądowego. Podnieść należy w tym miejscu, że także wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) nie pozwoliły na poczynienie kategorycznych ustaleń w tym przedmiocie, tj. posiadania narkotyków przez K. S. w datach zarzucanych mu aktem oskarżenia w okresie od września 2016 roku do grudnia 2016 roku. Wprawdzie M. K. (1) przyznał się do udzielenia K. S. narkotyków w okresie od września 2016 roku do końca grudnia 2016 roku oraz w dniach 25 grudnia 2016 roku i 30 grudnia (tak sformułowany został zarzut k. 191-193), ale jego wyjaśnienia w tym zakresie budzą wątpliwości, zwłaszcza w świetle złożonego przez M. K. (1) oświadczenia na rozprawie, że oskarżeni nie wszyscy oskarżeni, w tym K. S., byli mu znani personalnie, z nazwiska (k. 740v), a nadto, że nie prowadził żadnej ewidencji sprzedawanych narkotyków. Zatem wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1), co do faktu komu i ile razy udzielał środków kontrolowanych ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, muszą podlegać weryfikacji poprzez inne dowody, w tym wypadku wyjaśnienia pozostałych współoskarżonych. A te, jak to wskazano powyżej, nie pozwoliły na przypisanie oskarżonemu K. S. popełnienia przestępstw zarzucanych mu w pkt V pdpk 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34 aktu oskarżenia.

Mając zatem na uwadze treść wyjaśnień oskarżonego K. S. , w których zakwestionował on posiadanie przez siebie marihuany w okresie od września 2016 roku do grudnia 2016 roku, Sąd na podstawie art. 5 § 2 kpk uniewinnił go od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt V pdpk 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34 aktu oskarżenia i w tym zakresie na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami procesu obciążył Skarb Państwa (pkt XXXVIII wyroku). Jednakże Sąd, uwzględniając treść dokumentacji medycznej uzyskanej z Centrum (...) mieszczącego się w K. przy ul. (...), a w szczególności jej zapisek, iż ostatni kontakt K. S. z narkotykami, przed zarejestrowaniem w poradni miał miejsce w dniu 8 września 2016 roku, ustalił że oskarżony ten jednokrotnie w miesiącu wrześniu 2016 roku, w okresie od 1 września do 8 września 2016 roku, posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, którą nabył od M. K. (1) za kwotę 40 złotych (pkt. XXXII pdpk 19 wyroku). Podobnie, opierając się na wyjaśnieniach oskarżonego T. S., Sąd ustalił że oskarżony ten posiadał jednokrotnie w miesiącu grudniu 2016 roku, a to w dniu 30 grudnia 2016 roku (brak w wyjaśnieniach kategoryczności co do daty 25 grudnia 2016 roku) środek odurzający w postaci marihuany o masie 1 grama, którą nabył od M. K. (1) za kwotę 40 złotych ( pkt. XXXII pdpk 20 wyroku).

W tym miejscu podnieść należy, że przesłuchany w toku postępowania sądowego oskarżony K. S. nie przyznał się do popełnienia żadnego z zarzucanych mu przestępstw i odmówił złożenia wyjaśnień, nie odnosząc się w żaden sposób do pierwotnie składanych relacji (k. 823). Sąd uznał te wyjaśnienia, podobnie jak wyjaśnienia pozostałych współoskarżonych za przejaw przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za przypisane mu przestępstwa.

Konsekwencją uniewinnienia oskarżonego K. S. od popełnienia zarzucanych mu w pkt V pdpk 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34 aktu oskarżenia czynów, wchodzących w skład ciągu przestępstw z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2005r., Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) było uniewinnienie oskarżonego M. K. (1) od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt II pdpk 210, 211, 212, 213, 214, 215, 216, 217, 218, 219, 220, 221, 222, 223, 224 aktu oskarżenia i w tym zakresie na podstawie art. 632 pkt 2 kpk obciążenie kosztami procesu Skarbu Państwa (pkt IX wyroku). Oczywistą jest bowiem rzeczą, że ustalenie, iż oskarżony K. S. nie posiadał w datach wskazanych w tych zarzutach środków odurzających w postaci marihuany, skutkować musiało przyjęciem, iż skoro M. K. (1) był jedynym jego dostawcą narkotyków, to w tych datach nie udzielił on K. S. substancji kontrolowanych ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii.

W oparciu o zegnania świadka M. C. Sąd ustalił jak wyglądały czynności procesowe, związane z ujęciem oskarżonych na gorącym uczynku przestępstwa związanego z udzielaniem narkotyków przez M. K. (1) w dniu 11 stycznia 2017 roku, jak również czynności związane z przeszukaniem należących do niego pomieszczeń gospodarczych i mieszkalnych (k. 826v-827).

Wątpliwości Sądu ani stron postępowania nie budziły wyniki badań fizykochemicznych przeprowadzonych w toku sporządzania opinii w Laboratorium Kryminalistycznym KWP K.. Wskazują one jednoznacznie, że substancje, które zostały ujawnione w samochodzie, w którym znajdowali się zatrzymani stanowią ziele konopi innych niż włókniste. Opinia z zakresu badań fizykochemicznych jest jasna, spójna, odpowiada na pytania zadane w postanowieniu o powołaniu biegłego. Sąd uznał ją za w pełni wiarygodny dowód co do składu chemicznego i właściwości substancji znalezionych w pojeździe a przyniesionych do niego przez M. K. (1) (k. 343-347).

Ustalenia stanu faktycznego Sąd dokonał także na podstawie dokumentów takich jak : protokołu przeszukania pojazdu marki M. (...) wraz ze spisem i opisem rzeczy oraz dokumentacją fotograficzną (k. 9-13), protokołu przeszukania mieszkania zajmowanego przez M. K. (1) w W. przy ul. (...) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k. 9-13), protokołu przeszukania osoby P. B. (k. 21-23), protokołu przeszukania osoby T. J. (1) (k. 31-33), protokołu przeszukania osoby K. S. (k. 41-43), protokołu przeszukania osoby M. T. (1) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k.65-67), protokołu przeszukania mieszkania zajmowanego przez M. T. (1) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k.73-75), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2011 roku u K. S. (k. 281-282), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2011 roku w samochodzie marki M. (...) (k. 283-284), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2011 roku w samochodzie marki M. (...) (k.285-286), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2011 roku u T. J. (1) (k. 287-288), protokołu oględzin telefonów komórkowych zabezpieczonych w dniu 11 stycznia 2011 roku u M. T. (1) (k.294-295, 296-297), dane z ZUS dotyczące M. K. (1) (k. 350), dane z KRUS dotyczące M. K. (1) (k. 351), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2011 roku u M. K. (1) (k.370-371, 372-373), protokołu oględzin telefonu komórkowego zabezpieczonego w dniu 11 stycznia 2011 roku u P. B. (k.374-375), płyty z danymi z oględzin telefonów M. K. (1) i P. B. (k. 376), danych udostępnionych przez Naczelnika I US w K. dotyczące M. K. (1) (k. 433), danych teleinformatyczne udostępnione przez P4 sp. z oo (k. 461, 462, 477, 478, 463-464, 465-476, 479-480, 482-490), protokołu oględzin płyty z danymi udostępnionymi przez operatora P4 sp. z oo (k. 482-490), dane teleinformatyczne udostępnione przez P4 sp. z oo (k. 491-492, 493), protokołu oględzin płyty z danymi udostępnionymi przez operatora (...) sp. z (...) (k. 494-495, 496-504), dane z PUP dotyczące M. K. (2) (k. 529). Dokumenty te zostały sporządzone w sposób prawidłowy i przez uprawnione osoby. Nie było wątpliwości co do ich prawidłowości i nie były też kwestionowane przez strony

Sąd nie analizował natomiast zeznań świadka I. K., albowiem jej relacje nie wniosły nic istotnego do sprawy (k. 827-827v).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, opisany i oceniony powyżej wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, że oskarżony M. K. (1) swoim zachowaniem polegającym na tym, że: w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku, w W., gm. M., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił D. K. (1), T. J. (1), P. B. i K. S. 212 krotnie środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste, o łącznej masie 216 gram netto za cenę 8640 złotych, oraz M. T. (1) 7 krotnie substancję psychotropową w postaci amfetaminy o łącznej masie 7 gram za cenę 210 złotych, a także w zamiarze popełnienia czynu zabronionego i zmierzając bezpośrednio do jego dokonania usiłował udzielić środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 2 gram K. S. za cenę 80 złotych, przy czym dokonanie nie nastąpiło z uwagi na interwencję funkcjonariuszy Policji przy czym każdego z tych przestępstw dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 91 § 1 kk orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach II Wydział Karny z dnia 18.06.2012 roku w sprawie IIK 805/11 wykonanej w okresie od 17.12.2012 roku do 26.06.2013 roku, kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony przez Sąd Okręgowy w Krakowie w sprawie VKOW 1739/13, czyniąc sobie z popełnienia tych przestępstw stałe źródło dochodu, dopuścił się popełnienia 219 przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 65 § 1 kk i jednego przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 65 § 1 kk przy zast. art. 91 § 1 kk (pkt II ppdpk 1 - 209 oraz 225 – 235 aktu oskarżenia).

Zgodnie z treścią art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii „kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.

W ocenie Sądu zachowanie M. K. (1) wypełniło znamię opisane w art. 59 ust. 1 cytowanej ustawy. M. K. (1) przekazywał P. B., T. J. (1), K. S., M. T. (1) i D. K. (1) narkotyki w datach i ilościach ustalonych przedmiotowym wyrokiem, w czasie kiedy ci przyjeżdżali w tym celu pod jego dom, bądź też pod sklep, w którym grywał na maszynach. Takie zachowanie oskarżonego z całą pewnością określić można jako udzielanie innej osobie narkotyku. Co do ilości udzielonych narkotyków Sąd przyjął, że było to 216 gram netto ziela konopi innego niż włókniste zwanego powszechnie marihuaną oraz 7 gram amfetaminy. W tym zakresie Sąd przypisał oskarżonemu udzielenie mniejszej ilości marihuany niż jest to wskazane w akcie oskarżenia. W ocenie Sądu zachodziła tu wątpliwość, że K. S. faktycznie nabywał od oskarżonego marihuanę w okresie od 9 września 2016 roku do 29 grudnia 2016 roku. Z uwagi na to, iż Sąd nie miał możliwości, w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, jednoznacznego ustalenia, czy doszło w tym okresie do transakcji, tak jak to zarzucono w akcie oskarżenia, Sąd poczynił w tym zakresie korzystniejsze ustalenia dla oskarżonego M. K. (1) (a także K. S.), o czym była mowa powyżej.

Zgodnie z treścią art. 4 pkt 25 i 26 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii substancja psychotropowa to każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działająca na ośrodkowy układ nerwowy, określona w wykazie substancji psychotropowych stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy, zaś środek odurzający to każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działająca na ośrodkowy układ nerwowy, określona w wykazie środków odurzających stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy.

Jak wskazano w opinii z zakresu badań chemicznych substancje przekazane do badań to: środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz substancja psychotropowa w postaci amfetaminy.

Wprawdzie badanie chemiczne dotyczyło tylko substancji zatrzymanych w dniu 11 stycznia 2017 roku, jednak w ocenie Sądu przyjąć należało, że przed tym dniem również dochodziło do udzielania przez M. K. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy i środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste. Substancje udzielone przez oskarżonego przed dniem 11 stycznia 2017 roku nie były wprawdzie przebadane, jednak osoby je nabywające, a także sam oskarżony M. K. (1), twierdziły, że były to właśnie środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste zwanego powszechnie marihuaną oraz amfetamina. W ocenie Sądu zasadnym jest również przyjęcie, że skoro oskarżony M. K. (1) trudnił się odpłatnym udzielaniem narkotyków, to właśnie takie substancje sprzedawał. Dodatkowo oskarżeni P. B., T. J. (1), K. S., M. T. (1) i D. K. (1), opisując swój stan w jakim znajdowali się po ich zażyciu, nie mieli żadnych wątpliwości, że udzielany im przez oskarżonego substancje to narkotyki.

Niewątpliwe jest również, że oskarżony M. K. (1) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a ze swojej działalności uczynił sobie stałe źródło dochodu.

W orzecznictwie przyjmuje się (tak SN w postanowieniu z 13 lutego 2008 roku w sprawie III KK 369/07, OSNKW 2008/6/46), że sprawca czyni sobie z przyjmowania korzyści majątkowej stałe źródło dochodu wówczas, gdy dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i z pewną regularnością, a takie zachowania stanowią dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu, przy czym nie musi to być ani jedyne, ani główne jego źródło, zaś o majątkowym charakterze korzyści decyduje to, że ma ona wartość ekonomiczną, wyrażoną kwotą pieniężną, której precyzyjne określenie nie zawsze jest możliwe. Kierując się wskazaniami zawartymi w tym judykacie stwierdzić należy, że wielokrotność i regularność przestępnych zachowań M. K. (1) z których osiągał on nie małe korzyści o charakterze majątkowym dają podstawę do przyjęcia, iż z popełniania przestępstw uczynił sobie stałe źródło dochodu. Jego przestępczy proceder trwał przez długi okres czasu, a częstotliwość transakcji, posiadanie znacznej ilości marihuany i amfetaminy oraz dobre zorganizowanie dowodzą, że posiadał zamiar kontynuowania procederu i trwałby on tak długo, jak długo byłby skuteczny. Oskarżony w analizowanym okresie czasu był osobą bezrobotną i nie uzyskiwał żadnych legalnych dochodów, co dodatkowo świadczy o tym, że obrót narkotykami stał się dla niego sposobem na życie i stanowił dla niego stałe źródło dochodów (k. 350, 351, 433).

W ocenie Sądu M. K. (1) w zakresie czynów przypisanych mu w pkt II wyroku, a obejmujących zarzucane mu w pkt II pdpk 1 - 209 oraz 225 – 235 aktu oskarżenia działał w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich, uzasadnione jest zatem twierdzenie, że czynów tych dopuścił się w warunkach art. 91 § 1 kk.

W tym miejscu wskazać należy, że Sąd zmienił opis czynu przypisanego oskarżonemu M. K. (1) w pkt II pdpkt 207 wyroku (pkt II pdpkt 207 aktu oskarżenia), mając na względzie, iż oskarżyciel publiczny zarzucił oskarżonemu popełnienie 235 przestępstw w zw. z art. 91§ 1 kk, polegających na udzielaniu bądź usiłowaniu udzielania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej narkotyków innym osobom. Sąd przyjął, że Prokurator omyłkowo w akcie oskarżenia wskazał, że czyn oskarżonego M. K. (1), opisany w tym podpunkcie, polegał na posiadaniu przez niego środka odurzającego w postaci marihuany w okresie od 1 sierpnia 2016 roku do 31 sierpnia 2016 roku i dlatego w tym przedmiocie dokonał stosownej modyfikacji, ustalając że niezgodne z prawem zachowanie oskarżonego polegało na tym, że: w okresie od 1 sierpnia 2016 do 31 sierpnia 2016 roku, daty bliżej nieustalonej, w W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił K. S. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o masie 1 grama, za cenę 40 złotych. Jednocześnie taki opis czynu koreluje z przestępstwem przypisanym oskarżonemu K. S. w pkt XXXII pdpk 17 wyroku, a polegającym na posiadaniu przez niego w tym okresie udzielonej mu przez M. K. (1) substancji w postaci marihuany o masie 1 grama za cenę 40 złotych. Dodatkowo, w związku z uniewinnieniem oskarżonego M. K. (1) od części zarzucanych mu czynów, a także wobec ustalenia innej, niż przyjęta w akcie oskarżenia, ceny łącznej za udzielone przez oskarżonego M. K. (1) P. B. narkotyki (1600 złotych), Sąd przyjął, że łączna kwota korzyści majątkowej, jaką uzyskał oskarżony M. K. (1), udzielając narkotyków współoskarżonym, wyniosła 8850 złotych. Jednocześnie Sąd sprostował oczywiste omyłki pisarskie w zakresie czynów z pkt II ppdkt 160 wyroku (data początkowa czynu 1 czerwca 2016 roku w miejsce błędnie wskazanej w akcie oskarżenia 1 lipca 2016 roku), pdpk 200-204 (data końcowa czynu 31 lipca 2016 roku w miejsce błędnej wskazanej w akcie oskarżenia 30 lipca 2016 roku). W tym miejscu wskazać należy, że Sąd, przez przeoczenie, w ślad za aktem oskarżenia przyjął, w odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonemu M. K. (1) w pkt II pdpk 59 wyroku, iż przestępstwo przez niego popełnione polegało na udzieleniu w okresie od 1 lipca 2016 roku do 31 lipca 2016 roku, daty bliżej nieustalonej w W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 1 gram za cenę 40 złotych, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w tej dacie oskarżony udzielił T. J. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 5 gram za cenę 200 złotych (por. pkt 3 pdpk 21 aktu oskarżenia).

Zgodnie z dyspozycją art. 45 § 1 kk w związku ze skazaniem za czyn z pkt II aktu oskarżenia Sąd orzekł wobec oskarżonego M. K. (1) przepadek korzyści majątkowej w kwocie 8850 (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt) złotych, która to kwota stanowiła łączna wartość kwot pieniężnych, które uzyskał on z przeprowadzonych transakcji.

Osobą dopuszczającą się czynu zabronionego opisanego w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest ten, kto wbrew przepisom tej ustawy "ma" środek odurzający lub substancję psychotropową. Z tak rozumianym "posiadaniem" nie należy zatem wiązać ani żadnego możliwego do zdefiniowania horyzontu czasowego, ani cywilistycznie pojmowanych atrybutów władztwa nad rzeczą. Nie ma też tu znaczenia to, czy osoba dysponująca, postrzega posiadaną rzecz jako własną, czy też cudzą. (...) oznacza zatem świadome i faktyczne dysponowanie rzeczą (wyrok SN z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. akt II KK 197/08, OSNKW 2009/4/30).

Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu z dnia 28 października 2009 r. sygn. akt I KZP 22/09 (publ. (...) na podstawie art. 62 ustawy z dnia 21 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii karalny jest każdy wypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej „wbrew przepisom ustawy”, a więc w celu dalszej sprzedaży lub udzielenia ich innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia – czy to za jakiś czas czy niezwłocznie, jeżeli sprawca posiada środek odurzający lub substancję psychotropową w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla nich charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, opisany i oceniony powyżej wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, że:

Oskarżony P. B. swoim zachowaniem polegającym na tym, że: w okresie od 1 maja 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W. działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności trzydzieści osiem razy posiadał, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomani, środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 40 gram udzieloną mu odpłatnie przez M. K. (1) za cenę w łącznej kwocie 1.600 złotych, zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw dopuścił się popełnienia czynów stanowiących trzydzieści osiem przestępstw, z których każde wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] przy zast. art. 91 § 1 kk.

Oskarżony T. J. (1) swoim zachowaniem polegającym na tym, że: w okresie od 1 maja 2016 roku do 11 stycznia 2017 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W. działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności sto dwanaście razy posiadał, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 112 gram udzieloną mu odpłatne przez M. K. (1) za cenę w łącznej kwocie 4.480 złotych, zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw dopuścił się popełnienia czynów stanowiących sto dwanaście przestępstw, z których każde wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] przy zast. art. 91 § 1 kk

Oskarżony D. K. (1) swoim zachowaniem polegającym na tym, że: w okresie od 1 kwietnia 2016 roku do 5. Stycznia 2017 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W. działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności posiadał, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomani, środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 42 gram udzielony mu odpłatne przez M. K. (1) za cenę w łącznej kwocie 1.680 złotych zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw dopuścił się popełnienia czynów stanowiących czterdzieści przestępstw, z których każde wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] przy zast. art. 91 § 1 kk .

Oskarżony M. T. (1) swoim zachowaniem polegającym na tym, że: w okresie od 1 stycznia 2016 roku do 30 listopada 2016 roku, w datach bliżej nieustalonych, w W. działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności siedmiokrotnie posiadał, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomani substancję psychotropową w postaci amfetaminy o łącznej masie 7 gram udzieloną mu odpłatne przez M. K. (1) za cenę w łącznej kwocie 210 złotych zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw dopuścił się popełnienia czynów stanowiących siedem przestępstw, z których każde wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] przy zast. art. 91 § 1 kk .

Oskarżony K. S. swoim zachowaniem polegającym na tym, że: w okresie od 1 maja 2016 roku do 10 stycznia 2017 roku daty bliżej nieustalonej w W. działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności dwadzieścia dwa razy posiadał, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 22 gram udzielony mu odpłatnie przez M. K. (1) za cenę w łącznej kwocie 880 złotych, zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw dopuścił się popełnienia czynów stanowiących dwadzieścia dwa przestępstwa, z których każde wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] przy zast. art. 91 § 1 kk. W tym miejscu podnieść należy, że Sąd na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego, ustalił inny, niż wskazany w akcie oskarżenia: okres w którym oskarżony K. S. popełnił przypisany mu ciąg przestępstw, a także rodzaj i ilość substancji, którą wbrew przepisom ustawy posiadał oraz łączną cenę za którą nabył narkotyki od M. K. (1) .

Zgodnie z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2005r., Nr 179, poz. 1485 dalej: ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii) kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Zgodnie z art. 34 ust 1 cytowanej ustawy środek odurzający grupy I N, którym jest m.in. ziele konopi, ja również środek psychotropowy grupy II P mogą posiadać wyłącznie przedsiębiorcy, jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne uprawnione na podstawie przepisów cytowanej ustawy, rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 273/2004 z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych (Dz. Urz. WE L 047 z 18.02.2004) lub rozporządzenia (WE) Rady nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. określającego zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi (Dz. Urz. WE L 22 z 26.01.2005, str. 1; Dz. Urz. WE Polskie wydanie specjalne z 2005 r., t. 48, str. 1).

Oczywistym jest, iż oskarżeni P. B., T. J. (1), K. S. i D. K. (1) weszli w posiadanie ziela konopi innych niż włókniste poza legalnym obrotem, kupując je od dealera narkotyków. Podobnie w sposób nielegalny wszedł w posiadanie amfetaminy M. T. (1). Tym samym oskarżeni weszli w posiadanie tych substancji w sposób bezprawny i posiadali je wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Swym zachowaniem zrealizowali znamiona występku określonego w art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

OskarżonyMariusz K. wyczerpał natomiast znamiona typu kwalifikowanego przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie ze wskazanym powyżej przepisem jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Sąd przyjął, że oskarżony M. K. (1) posiadał znaczną ilość środków odurzających i substancji psychotropowej, gdyż ilość 82,71 grama netto środka stanowiącego ziele konopi innych niż włókniste oraz 102,422 grama netto środka stanowiącego amfetaminę pozwala na przyjęcie takiej koncepcji za uzasadnioną. Z opinii sporządzonej w Laboratorium Kryminalistycznym KWP K. wynika, iż z zabezpieczonego u oskarżonego M. K. (1) suszu roślinnego o masie netto 82,71 grama stanowiącego ziele konopi innych niż włókniste, można otrzymać od 82 do 275 „działek”/porcji. Z zabezpieczonego u M. K. (1) materiału stanowiącego siarczan amfetaminy o masie netto 9,082 grama oraz masie netto 93,34 grama można uzyskać odpowiednio od 75 do 113 „działek”/porcji oraz od 777 do (...) „działek”/porcji.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2011 r., IV KK 127/11, LEX nr 897769). Nie sposób też zakwestionować przedstawionych wyliczeń, że posiadana przez oskarżonego ilość środków odurzających i psychotropowych mogła wystarczyć do odurzenia kilkuset nawet kilku tysięcy osób. Kryteriami przy ocenie czy ilość była znaczna nie jest wyłącznie masa wagowa, ale również rodzaj i cel przeznaczenia. Amfetamina należy do grupy tzw. „narkotyków twardych”, które powodują znaczne spustoszenie organizmu nawet przy jednorazowym użyciu ich niewielkiej ilości. W takich zaś okolicznościach, oskarżony swym zachowaniem w pełni zrealizował znamiona przestępstwa określonego w przepisie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przypisanego mu w pkt I wyroku czynu oskarżony M. K. (1) dopuścił się w warunkach art. 64 §1 kk, albowiem czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 91 § 1 kk orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach II Wydział Karny z dnia 18.06.2012 roku w sprawie IIK 805/11 wykonanej w okresie od 17.12.2012 roku do 26.06.2013 roku, kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony przez Sąd Okręgowy w Krakowie w sprawie VKOW 1739/13.

Oskarżeni P. B., T. J. (1), K. S., D. K. (1), M. T. (1) przypisanych im niniejszym wyrokiem przestępstw z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, zaś oskarżony M. K. (1) przypisanych mu przestępstw z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii dopuścili się w warunkach art. 91 § 1 kk, albowiem wszyscy oni działali w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich.

Przesłanką konieczną do przypisania sprawcy odpowiedzialności za przestępstwo jest wykazanie mu winy. Pojęcie „winy” można określić jako możliwość uczynienia sprawcy zarzutu, że w czasie i miejscu, gdy miał możliwość zachowania się zgodnego z prawem, wybiera zachowanie się niezgodne z obowiązującymi normami prawnymi. Wina w przypadku oskarżonego M. K. (1), nie budzi wątpliwości. Stwierdzić należy, iż oskarżony miał pełną możliwość zachowania się zgodnie z obowiązującymi przepisami, gdyż nic nie ograniczało go w podejmowaniu decyzji, czy udzielać innym osobom środków odurzających i substancji psychotropowej, jak również co do posiadania narkotyków. Jest on osobą dorosłą i w pełni poczytalną. Z miarodajnej i rzeczowej opinii dwóch biegłych psychiatrów wynika bowiem, że w czasie popełnienia zarzucanych przestępstw M. K. (1) miał zachowaną zdolność do rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, przesłanki z art. 31 § 1 i § 2 kk nie mają zastosowania (k. 300-302). Podobnie K. S. w czasie popełnienia zarzucanych mu przestępstw miał zachowaną zdolność do rozpoznania ich znaczenia i do pokierowania swoim postępowaniem (k. 382-384). Poczytalność i stan zdrowia psychicznego K. S. jak i pozostałych oskarżonych, a to P. B., D. K. (1), T. J. (1) oraz M. T. (1) nie budziły najmniejszych wątpliwości, nie zachodziły również żadne okoliczności ograniczające lub wyłączające możliwość właściwego postępowania, jak działanie w błędzie i nieświadomości, czy w stanie wyższej konieczności.

Sąd uznał, iż oskarżony M. K. (1) dopuścił się zarzucanych mu czynów działając z zamiarem bezpośrednim, gdyż miał pełną świadomość co do rodzaju posiadanych i udzielanych przez siebie substancji, działał przy tym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Także oskarżeni K. S., P. B., D. K. (1), T. J. (1) oraz M. T. (1) działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim, jeździli bowiem do W. w konkretnym celu tj. nabycia narkotyków.

Zgodnie z art. 1§2 k.k. przestępstwem jest czyn, którego społeczna szkodliwość jest większa niż znikoma. Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego M. K. (1) należy ocenić jako bardzo wysoki. Wynika to ze znaczenia normy prawnej, jaką jest zakaz udzielania środków odurzających i substancji psychotropowych. Oskarżony działał z niskich pobudek, gdyż chciał osiągnąć korzyść majątkową kosztem zdrowia innych osób. Stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych pozostałym oskarżonym K. S., P. B., D. K. (1), T. J. (1) oraz M. T. (1) także jest wysoki i wynika z naruszenia normy prawnej, jaką jest nakaz powstrzymania się od posiadania narkotyków przez osoby nie mające do tego uprawnień. Przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii mają na celu chronić społeczeństwo przed niekontrolowanym obrotem i posiadaniem substancji narkotycznych. Transakcje narkotykami dokonywane poza kontrolą właściwych organów prowadzą do wprowadzenia do obrotu i znalezienia się narkotyków w rękach ludzi, którzy nie zawsze są w pełni świadomi niszczącego wpływu używania narkotyków na stan ich zdrowia.

Zgodnie z art. 53 §1 k.k. Sąd wymierza karę według swego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie zaś z treścią art. 65 §1 k.k. przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2, stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa oraz wobec sprawcy przestępstwa o charakterze terrorystycznym.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy Sąd doszedł do przekonania, że karą adekwatną do okoliczności popełnienia przez oskarżonego M. K. (1) zarzucanych mu czynów, a także uwzględniającą stopień jego zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw będzie w odniesieniu do czynu przypisanego mu w pkt I wyroku a stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust. 2 w zw. z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2016, poz. 224 t.j) w zw. z art. 64§1 k.k. będzie kara 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, zaś za czyn przypisany mu w pkt II wyroku stanowiący 219 przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 65 § 1 kk i jedno przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 65 § 1 kk przy zast. art. 91 § 1 kk. będzie kara 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Zgodnie z treścią przepisu art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86§ 1 kk w niniejszej sprawie zaszły przesłanki do orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności co do kar orzeczonych w punktach I i II wyroku. Zgodnie z treścią art. 86 § 1 kk sąd wymierza karę w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. W przedmiotowej sprawie najwyższa z podlegających łączeniu kar jednostkowych to kara 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w punkcie II wyroku, zaś suma kar to 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekając wysokość kary łącznej Sąd zastosował dyrektywy wskazane w art. 85 a kk.

Mając powyższe na uwadze, Sąd wymierzył oskarżonemu M. K. (1) karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (pkt VII wyroku). Sąd orzekając karę łączną, miał na uwadze także związek przedmiotowy oraz czasowy, który zachodził pomiędzy poszczególnymi czynami popełnionymi przez oskarżonego. Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na względzie fakt popełnienia zarzucanych mu przestępstw w warunkach recydywy, a także fakt, iż M. K. (1) uczynił sobie stałe źródło dochodu z popełnianych przez siebie przestępstw, zaś jako okoliczność łagodzącą przyznanie się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i wyrażenie skruchy.

W ocenie Sądu tylko kara pozbawienia wolności w takim rozmiarze będzie karą wystarczająco surową, która będzie mogła spełnić stawiane przed nią cele w zakresie wpływu na postępowanie oskarżonego oraz na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Oskarżony musi mieć świadomość jak wysoce szkodliwe było jego zachowanie. Swym działaniem wziął udział w przestępczym procederze, jakim jest sprzedaż narkotyków. Nie bez znaczenia przy wymiarze kary jest również duża ilość środków odurzających i substancji psychotropowych posiadanych i udzielonych przez oskarżonego.

Wymierzając kary oskarżonym K. S., P. B., D. K. (1), T. J. (1) oraz M. T. (1) Sąd miał ma względzie znaczny stopień ich zawinienia i taki sam społecznej szkodliwości popełnionych przez nich przestępstw, a także fakt, że dopuścili się przypisanych czynów wielokrotnie, z pełną regularnością, działając w poczuciu bezkarności. Oskarżeni muszą mieć świadomość jak wysoce szkodliwe było ich zachowanie. Swoim działaniem nie tylko godzili we własne zdrowie, które ma tu znaczenie pierwszoplanowe, lecz również swym zachowaniem pośrednio wzięli udział w przestępczym procederze, jakim jest obrót narkotykami. Mając na względzie wskazane powyżej okoliczności Sąd wymierzył oskarżonym następujące kary:

- P. B. za przypisane mu w pkt X wyroku trzydzieści osiem przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

- T. J. (1) za przypisane mu w pkt XVII wyroku sto dwanaście przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

- D. K. (1) za przypisane mu w pkt XX wyroku czterdzieści przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

- M. T. (1) za przypisane mu w pkt XXVI wyroku siedem przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- K. S. za przypisane mu w pkt XXXII wyroku dwadzieścia dwa przestępstwa z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

Jednocześnie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk Sąd zastosował wobec oskarżonych K. S., P. B., D. K. (1) oraz M. T. (1) dobrodziejstwo instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonych wobec nich kar pozbawienia wolności, dochodząc do przekonania, iż oskarżeni, wcześniej nigdy nie karani, prowadzą ustabilizowany tryb życia, dają pozytywną prognozę kryminologiczną na przyszłość przestrzegania porządku prawnego. Wobec czego dla zapobieżenia powrotowi do przestępstwa, a także dla osiągnięcia celów kary nie jest niezbędne umieszczanie ich w warunkach izolacji więziennej, a więc orzekanie bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Ustalając okres próby na 2 lata dla każdego z oskarżonych Sąd uznał, iż jest on konieczny dla monitorowania zachowania oskarżonych, co wpłynie na nich dyscyplinująco, pozwalając przyjąć, że resocjalizacja oskarżonych będzie prawidłowa w warunkach wolnościowych, a wymierzone im kary spełnią swoje funkcje represyjno-wychowawcze. Okres próby ponadto w pełni zweryfikuje postawioną wobec oskarżonych pozytywną prognozę kryminologiczną (pkt XI, XXI, XXVII, XXXIII wyroku).

Ażeby oskarżeni K. S., P. B., D. K. (1) oraz M. T. (1) nie pozostali jednak w poczuciu bezkarności w sytuacji nie wykonywania kary pozbawienia wolności, jak również ze względu na społeczne poczucie sprawiedliwości oraz potrzebę, aby oskarżeni ponieśli realną dolegliwość i odczuli nieopłacalność popełniania przestępstw, Sąd na podstawie art. 33 § 1 i § 3 kk wymierzył im kary grzywny:

– P. B. za przypisane mu w pkt X wyroku trzydzieści osiem przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę grzywny w rozmiarze 100 (sto) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda stawka (pkt XII wyroku),

- D. K. (1) za przypisane mu w pkt XX wyroku czterdzieści przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę grzywny w rozmiarze 100 (sto) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda stawka (pkt XXII wyroku),

- M. T. (1) za przypisane mu w pkt XXVI wyroku siedem przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę grzywny w rozmiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda stawka (pkt XXVIII wyroku),

- K. S. za przypisane mu w pkt XXXII wyroku dwadzieścia dwa przestępstwa z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk karę grzywny w rozmiarze 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda stawka (pkt XXXIV wyroku).

Wysokość zasądzonych grzywien ustalona została in concreto z uwzględnieniem wszystkich okoliczności, które uprzednio decydowały o wymiarze kar pozbawienia wolności. Z kolei określając wysokość stawek dziennych Sąd kierował się kryteriami płynącymi z art. 33 § 3 kk dostosowując ją do sytuacji rodzinnej i dochodów oskarżonych, uwzględniając tutaj fakt, że wszyscy oskarżeni pracują i osiągają dochody, nadto są osobami młodymi i zdrowymi.

Sąd w oparciu o art. 72 § 1 pkt 1 kk orzekł wobec oskarżonych K. S., P. B., D. K. (1) oraz M. T. (1) obowiązek informowania kuratora o przebiegu okresu próby. Orzeczenie tego obowiązku wzmocni wychowawczy charakter kary, a zarazem da Sądowi realną kontrolę nad zachowaniem oskarżonych i przestrzeganiem przez nich porządku prawnego w czasie orzeczonego okresu próby (pkt. XIII, XXIII, XXIX, XXXV wyroku).

Mając natomiast na względzie brzmienie art. 69 § 1 kk brak było podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej w stosunku do oskarżonego T. J. (1) za przypisane mu w pkt XVII wyroku sto dwanaście przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk kary 1 roku pozbawienia wolności. Jak bowiem wynika z dołączonej do akt niniejszego postępowania karty karnej oskarżony ten był już w czasie popełnienia przypisanych mu przestępstw skazany na karę pozbawienia wolności (k. 762-763).

Celem dobitniejszego ukazania oskarżonym naganności zachowania i faktycznego, materialnego odczucia przez nich skutków zaistniałej sytuacji, Sąd w oparciu o dyspozycję art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec wszystkich oskarżonych nawiązki na rzecz Stowarzyszenia (...) z przeznaczeniem na szczytne cele zwalczania i zapobiegania narkomanii, a wysokość kwot ustalił mając na uwadze sytuację majątkową i wysokość dochodów osiąganych przez oskarżonych oraz liczbę popełnionych przez nich przestępstw na kwoty :

– P. B. za przypisane mu w pkt X wyroku trzydzieści osiem przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk na kwotę 2000 (dwa tysiące) złotych (pkt XIV wyroku),

- D. K. (1) za przypisane mu w pkt XX wyroku czterdzieści przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk na kwotę 2000 (dwa tysiące) złotych (pkt XXIV wyroku),

- M. T. (1) za przypisane mu w pkt XXVI wyroku siedem przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk na kwotę 500 (pięćset) złotych (pkt XXX wyroku),

- K. S. za przypisane mu w pkt XXXII wyroku dwadzieścia dwa przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk na kwotę 1000 (jeden tysiąc złotych (pkt XXXVI wyroku),

- M. K. (1) za przypisane mu w pkt II wyroku stanowiący 219 przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 65 § 1 kk i jedno przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 65 § 1 kk przy zast. art. 91 § 1 kk. na kwotę 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych (pkt V wyroku).

- T. J. (1) za przypisane mu w pkt VII wyroku sto dwanaście przestępstw z których każde wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 91§ 1 kk na kwotę 4000 (cztery tysiące) złotych (pkt XVIII wyroku),

W oparciu o przepis 63 § 1 kk Sąd zaliczył każdemu z oskarżonych na poczet orzeczonych kar okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie i tak w stosunku do:

- M. K. (1) na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 11 stycznia 2017 r godz. 18.25.; ( pkt VIII wyroku),

- P. B. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 11 stycznia 2017 r godz. 18.25. do dnia 13 stycznia 2017 r godz.13.39. ( pkt XVI wyroku),

- T. J. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 11 stycznia 2017 r godz. 18.25. do dnia 13 stycznia 2017 r godz. 12.55. ( pkt IXX wyroku),

- D. K. (1) na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 11 stycznia 2017 r godz. 18.25. do dnia 13 stycznia 2017 r godz.12.55. ( pkt XXV wyroku),

- M. T. (1) na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 11 stycznia 2017 r godz. 18.25. do dnia 13 stycznia 2017 r godz.13.33. ( pkt XXXI wyroku),

- K. S. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 11 stycznia 2017 r godz. 18.25. do dnia 13 stycznia 2017 r godz.13.57. ( pkt XXXVII wyroku).

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] Sąd orzekł wobec M. K. (1), w związku ze skazaniem za czyn z pkt I aktu oskarżenia przepadek dowodów rzeczowych w postaci: ziela konopi innych niż włókniste o masie 78,750 gram, siarczanu amfetaminy o masie 8,769 gram, siarczanu amfetaminy o masie 87,840 gram, ziele konopi innych niż włókniste o masie 0,380 gram, uznanych za dowody rzeczowe postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej K. Wschód w K. z dnia 30 maja 2017 roku (pkt III wyroku).

Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] orzeka wobec M. K. (1) w związku ze skazaniem za czyn z pkt II aktu oskarżenia przepadek dowodów rzeczowych w postaci: wagi elektronicznej koloru czarnego, lusterka w kształcie jabłka, łyżeczki koloru srebrnego, torebek foliowych z zapięciem strunowym w ilości 30 sztuk, ziele konopi innych niż włókniste o masie 0, 474 gram, ziele konopi innych niż włókniste o masie 0, 512 gram, ziele konopi innych niż włókniste o masie 0,497 gram trzy torebki foliowe z zapięciem strunowym po suszu roślinnym, trzy torebki foliowe z zapięciem strunowym po suszu roślinnym uznanych za dowody rzeczowe postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej K. Wschód w K. z dnia 30 maja 2017 roku (pkt IV wyroku).

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii [Dz. U. 2016 poz. 224 t.j.] orzeka wobec oskarżonego P. B. w związku ze skazaniem za czyn z pkt X wyroku przepadek dowodów rzeczowych w postaci: ziele konopi innych niż włókniste o masie 0,483 gram, ziele konopi innych niż włókniste o masie 0,521gram, ziele konopi innych niż włókniste o masie 0, 451 gram uznanych za dowody rzeczowe postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej K. Wschód w K. z dnia 30 maja 2017 roku (pkt XV wyroku).

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonych koszty sądowe w całości. W przedmiotowej sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności przemawiające za zwolnieniem oskarżonych od ich uiszczenia. Ponadto wysokość tych kosztów nie jest na tyle wysoka, aby mogła stanowić dla nich nadmierne obciążenie finansowe. Trzeba mieć też na uwadze, że koszty te zostały wywołane tylko i wyłącznie ich nagannym zachowaniem i nikt inny poza nim nie może ich ponosić. Skarb Państwa także nie powinien być tymi kosztami obciążony, skoro nic za tym nie przemawia

Dlatego też Sąd w oparciu o art. 627 kpk zasadził od :

- od oskarżonego M. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1320,69 (jeden tysiąc trzysta dwadzieścia 69/100) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym tytułem 400 (czterysta) złotych opłaty od orzeczonej kary (pkt XXXIX wyroku);

- od oskarżonego P. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 728,47 (siedemset dwadzieścia osiem 47/10) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty od orzeczonych kar (pkt XL wyroku);

-od oskarżonego T. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 180 (sto osiemdziesiąt) tytułem opłaty od orzeczonej kary (pkt XLI wyroku);

-od oskarżonego K. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 718 (siedemset osiemnaście) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 340 (trzysta czterdzieści) tytułem opłaty od orzeczonych kar (pkt XLII wyroku);

-od oskarżonego D. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym 380 (trzysta osiemdziesiąt) tytułem opłaty od orzeczonych kar (pkt XLIII wyroku);

-od oskarżonego M. T. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 290 (dwieście dziewięćdziesiąt) tytułem kosztów sądowych, w tym 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem opłaty od orzeczonych kar (pkt XLIV wyroku).