Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach Wydział VIII Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Małgorzata Borek

Protokolant protokolant sądowy Małgorzata Woźniak

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 roku w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. S.

przeciwko (...) S.A. w W.

o podwyższenie renty

I.  podwyższa rentę orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 r. w sprawie I C 2606/08 od (...) S.A. w W. na rzecz Ł. S. z kwoty po 835 zł miesięcznie do kwoty po 1.183,77 zł (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt trzy złote 77/100) miesięcznie, począwszy od dnia 17 października 2014 r.,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  odstępuje od obciążania powoda Ł. S. kosztami procesu od oddalonej części powództwa.

SSR Małgorzata Borek

Sygn. akt VIII C 1098/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 lipca 2014 roku powód Ł. S. wskazując jako pozwanego (...) S.A. w W. żądał podwyższenia renty zasądzonej na jego rzecz prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach Wydział I Cywilny z dnia 24 maja 2010 roku w sprawie I C 2606/08 z kwoty otrzymywanej 1.000 zł miesięcznie do kwoty 1.800 zł miesięcznie płatnej do dnia 10 każdego miesiąca oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód podniósł, że wyrokiem z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt I C 2606/08 Sąd Okręgowy w Kielcach Wydział I Cywilny zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. S. w punkcie III po 835zł miesięcznie tytułem renty wyrównawczej i uzupełniającej płatnej do 10 -tego dnia każdego miesiąca, poczynając od dnia 1 maja 2010 r. z odsetkami ustawowymi na wypadek uchybienia terminowi płatności każdej z rat. Wyrokiem z dnia 10 listopada 2010 r. sygn. akt I ACa 929/10 Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny oddalił apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt I C 2606/08. Obecnie powód otrzymuje rentę z tytułu niezdolności do pracy w wysokości ok. 1000 zł miesięcznie. Natomiast od pozwanego otrzymuje on rentę wyrównawczą i uzupełniającą w kwocie ok. 1050 zł miesięcznie. Powód wskazał, że jak ustalono w sprawie IC 2606/08 powód utracił całkowicie zdolność do pracy zarobkowej, co uczyniło zasadnym zgłoszone przez niego roszczenie z tytułu żądania zasądzenia renty wyrównawczej i uzupełniającej. Przed wypadkiem z dnia 12 czerwca 2002 roku powód wykonywał zawód kierowcy, zaś średnie miesięczne wynagrodzenie kierowcy wynosi około 3000zł. Zdaniem powoda uzasadnione jest żądanie podwyższenia renty także z uwagi na wzrost kosztów jego utrzymania o składkę inflacyjną w kwocie 300 zł, gdyż od daty wydania wyroku w sprawie IC 2606/08 wzrosły bowiem ceny towarów i usług konsumpcyjnych, w tym zwłaszcza ceny towarów, paliw i usług związanych ze zdrowiem, czynsze, a także ceny żywności. Ponadto powodowi w dniu (...) urodził się syn. Powód jest ustawowo zobowiązany do ponoszenia kosztów jego utrzymania. Matka dziecka - A. R. przebywa aktualnie na zasiłku wychowawczym, który wynosi około 600 zł miesięcznie. A. R. tworzy z powodem i dzieckiem wspólne gospodarstwo domowe. Zasiłek A. R. i renta powoda nie wystarczają obecnie na zaspokojenie potrzeb życiowych powoda. Koszty utrzymania dziecka powoda opiewają na kwotę około 700,00 zł miesięcznie. Ponadto powód z uwagi na swoje inwalidztwo musi utrzymać psa przewodnika rasy labrador, którego koszt utrzymania wynosi 300,00 zł miesięcznie. Ponadto powód wskazał, że przeciętne miesięczne wynagrodzenie w województwie (...) w roku 2009 r. wynosiło 2930,57 zł, zaś w maju 2013 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie w województwie (...) wyniosło 3277,14 zł. W tej sytuacji zatem biorąc pod uwagę stopę inflacyjna i średnie zarobki na stanowisku kierowcy w kwocie około 3000 zł oraz wzrost kosztów utrzymania powoda zasadne jest jego zdaniem podwyższenie renty orzeczonej wyrokiem z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt I C 2606/08 Sąd Okręgowy w Kielcach Wydział I Cywilny z obecnie otrzymywanej kwoty 1000 zł do kwoty 1800 zł. (k. 2-5)

W odpowiedzi na pozew, pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu. Wskazał, że wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010r. sygn. akt I C 2606/08 zasądzono na rzecz powoda od Pozwanego (...) SA zadośćuczynienie w kwocie 127.500 zł oraz rentę wyrównawczą i uzupełniającą w kwocie 835,00 zł miesięcznie. Obecnie strona pozwana wypłaca na rzecz powoda rentę z tytułu zwiększonych potrzeb w kwocie 356 zł oraz z tytułu całkowitej utraty zdolności zarobkowej w kwocie 679 zł, a więc łącznie 1035,00 zł, po uwzględnieniu 25% przyczynienia się powoda do powstałego wypadku, co wynika z treści uzasadnienia przedmiotowego wyroku. Wskazał, że podstawą do ustalenia renty w powyższej wysokości stanowiły zarobki hipotetyczne, jakie powód mógłby osiągnąć, gdyby nie uległ wypadkowi z dnia 12 czerwca 2002 roku. Pozwany zarzucił, że renta z art. 444 § 2 kc nie może być ustalona w oderwaniu od rzeczywistych możliwości zarobkowych poszkodowanego, jakie miałby on gdyby mu szkody nie wyrządzono. Ustalając wysokość renty Sąd musi uwzględnić zarobki najbardziej realne do osiągnięcia przez poszkodowanego. Nie ma natomiast żadnych podstaw do tego aby uwzględniać zarobki najwyższe, bowiem sama teoretyczna możliwość zatrudnienia w placówkach oferujących wyższe zarobki, nie jest wystarczająca do przyjęcia, że poszkodowany rzeczywiście byłby w takiej firmie zatrudniony. Pozwany wskazał, że wypłacana powodowi renta przez stronę pozwaną odpowiada sytuacji finansowej w jakiej powód znajdowałby się gdyby nie uległ wypadkowi i uwzględnia otrzymywaną przez powoda rentę z ZUS-u oraz 25% przyczynienie się powoda do zaistniałego wypadku. Pozwany zarzucił także, iż brak jest podstaw do podwyższenia powodowi renty z uwagi na wzrost kosztów utrzymania o stopę inflacyjną, wzrost cen usług, paliw a także kosztów ponoszonych przez powoda z tytułu posiadania psa. (k.83-84)

Strony podtrzymały swoje stanowiska w toku postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny;

Wyrokiem z dnia 24 maja 2010 roku wydanym w sprawie I C 2606/08 Sąd Okręgowy w Kielcach w punkcie III, zasądził od (...) S.A. w W. na rzecz Ł. S. po 835 zł miesięcznie tytułem renty wyrównawczej i uzupełniającej, płatnej do 10-go dnia każdego miesiąca, poczynając od dnia 1 maja 2010 roku, z odsetkami ustawowymi na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. Zasądzenie renty wyrównawczej i uzupełniającej wiązało się z faktem, iż w wyniku wypadku drogowego z dnia 12 czerwca 2002 roku spowodowanego z winy M. B., którego w dacie zaistnienia przedmiotowego zdarzenia łączyła z (...) S.A. w W. umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody spowodowane ruchem tego pojazdu, Ł. S. doznał obrażeń ciała, które skutkowały uznaniem go przez lekarza orzecznika za całkowicie niezdolnego do pracy i samodzielnej egzystencji do 29 lutego 2012 r.. W chwili wydania wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010r. sygn. akt I C 2606/08 Ł. S. miał 28 lat i wykształcenie średnie, z zawodu jest mechanikiem pojazdów samochodowych. Bezpośrednio przed wypadkiem pracował na stanowisku kierowca - zaopatrzeniowiec, zaś w okresie, gdy pozostawał pracownikiem młodocianym pracował w wyuczonym zawodzie mechanika. Z tytułu wykonywanej pracy na stanowisku kierowcy otrzymywał wynagrodzenie około 1.000 zł miesięcznie netto. Sąd Okręgowy w Kielcach ustalił, iż zachowanie się Ł. S. nosiło znamiona przyczynienia się do zwiększenia rozmiarów uszkodzeń jego ciała doznanych na skutek wypadku, gdyż w chwili zaistnienia wypadku drogowego z dnia 12 czerwca 2002 r., poruszając się motorowerem po drodze publicznej nie miał on założonego na głowie kasku ochronnego. Niedbalstwo Ł. S. oraz stopień zwiększenia doznanego uszczerbku wskutek jego zachowania wpłynął na przyjęcie przez Sąd Okręgowy w Kielcach przyczynienia się Ł. S. do wyrządzonej mu szkody w 25%. Ustalając wysokość łącznej renty, Sąd Okręgowy wyliczył oddzielnie wysokość składającej się na nią renty wyrównawczej z tytułu całkowitej utraty zdolności do pracy zarobkowej i uzupełniającej, obejmującej zwiększone potrzeby powoda. Sąd Okręgowy ustalił, że należna Ł. S. renta wyrównawcza z tytułu całkowitej utraty zdolności do pracy odpowiadająca różnicy pomiędzy wynagrodzeniem netto, jakie mógłby osiągać powód pracując jako kierowca, a świadczeniem netto wypłacanym z ubezpieczenia społecznego, bez uwzględnienia 25% przyczynienia się Ł. S. winna wynosić 636,62 zł miesięcznie, zaś po uwzględnieniu owego przyczynienia wartość ta ulega obniżeniu do kwoty 477,46 zł. Ustalając wysokość renty wyrównawczej, Sąd wziął pod uwagę nie wykształcenie powoda, lecz bezpośrednio przed wypadkiem wykonywany przez niego zawód jako kierowca. Sąd przyjął przeciętne wynagrodzenie kierowcy według danych podawanych przez Główny Urząd Statystyczny. Z kolei należna Ł. S. renta uzupełniająca z tytułu zwiększenia się jego potrzeb, winna wynosić 473,83 zł miesięcznie netto, zaś po uwzględnieniu owego przyczynienia wartość ta ulega obniżeniu do kwoty 355,37 zł. Ustalając wysokość tej renty Sąd Okręgowy wziął pod uwagę koszty leczenia i rehabilitacji powoda oraz koszty pomocy osób trzecich przy pracach cięższych w kwocie 20 zł za jedną godzinę.

dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24.05.2010r. sygn. akt I C 2606/08 wraz z uzasadnieniem (k.240 i k.245-251 akt I C 2606/08 Sądu Okręgowego w Kielcach)

Wyrokiem z dnia 10 listopada 2010 r. sygn. akt I ACa 929/10 Sądu Apelacyjny w Krakowie oddalił apelację Ł. S. od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt I C 2606/08 i odstąpił od obciążania Ł. S. obowiązkiem zwrotu pozwanemu kosztów postępowania apelacyjnego.

dowód: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10.11.2010r. sygn. akt I ACa 929/10 wraz z uzasadnieniem (k.281 i k.287-292 akt I C 2606/08 Sądu Okręgowego w Kielcach)

(...) S.A. w W. wypłacił na rzecz Ł. S. z tytułu renty wyrównawczej i uzupełniającej następujące należności: w marcu 2008 roku kwotę 1.661,48 zł, w okresie od kwietnia 2008 roku do lipca 2010 roku kwoty po 507,72 zł miesięcznie, w lipcu 2010 roku kwotę 28.343,26 zł, w okresie od października 2010 roku do kwietnia 2012 roku kwoty po 2.505 zł miesięcznie, w kwietniu 2012 roku kwotę 800 zł, w okresie od lipca 2012 roku do października 2014 roku kwoty po 3.105 zł miesięcznie.

dowód: raport z wypłat renty (k.86-88)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wypłaca na rzecz Ł. S. świadczenie rentowe w kwocie 1.013,34 zł brutto miesięcznie oraz dodatek pielęgnacyjny w wysokości 206, 76 zł miesięcznie.

dowód: pismo ZUS Oddział w K. z dnia 01.12.2014r. (k.107)

Przeciętne wynagrodzenie ogółem brutto w województwie (...)dla grupy zawodowej kierowców samochodów osobowych, dostawczych i motocykli wynosiło w październiku 2012 roku kwotę 2.594,56 zł. brutto.

dowód: pismo Urzędu Statystycznego w K. z dnia 01.04.2015r. (k.141)

W dniu (...) urodził się syn Ł. S. i A. R. – tj. J. S.. Powód z tytułu kosztów codziennego utrzymania swojego syna J. S., w tym kosztów zakupu żywności, artykułów higienicznych, ubrań, zabawek oraz kosztów leczenia poniósł w okresie od stycznia 2014 do maja 2014 roku wydatki w łącznej kwocie 2.997,09 zł.

dowód: odpis skrócony aktu urodzenia J. S. (k.12), paragony fiskalne (k.21-25, k.39-44)

Ł. S. zamieszkuje w domu pod adresem K. (...) wspólnie ze swoją narzeczoną A. R., z którą prowadzi gospodarstwo domowe. Ł. S. i A. R. posiadają na swoim wspólnym utrzymaniu małoletniego syna J. S., który ma (...) roku. A. R. osiąga comiesięczne dochody z tytułu zasiłku macierzyńskiego ze środków ubezpieczenia społecznego ZUS w kwocie 905,60 zł. Przed urodzeniem dziecka pracowała w sklepie spożywczym w W. i uzyskiwała dochód w kwocie 1200 zł na rękę. Stan zdrowia Ł. S. od chwili wydania wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010r. sygn. akt I C 2606/08 uległ częściowemu pogorszeniu, gdyż ma on obecnie większe trudności z zachowaniem równowagi przy chodzeniu i stawianiu lewej stopy oraz problemy z prawym stawem biodrowym. Aktualnie posiada on orzeczony przez lekarza orzecznika ZUS całkowitą niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji do dnia 28 lutego 2018 r. W związku z powyższym Ł. S. rozważa poddanie się zabiegowi operacyjnemu prawego stawu biodrowego, którego koszt podlega jednakże refundacji przez Narodowy Fundusz Zdrowia w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Generalnie Ł. S. zawsze jest potrzebna pomoc osób trzecich przy wykonywaniu cięższych prac lub czynności związanych z dużym wysiłkiem fizycznym. Jest on w stanie samodzielnie wykonywać lekkie prace w domu typu ścieranie kurzu, czy odkurzanie, natomiast ma problemy z wykonywaniem czynności wymagających chwycenia lub trzymania przedmiotu w lewej ręce. Ł. S. odbywa regularnie zalecone mu przez lekarzy zabiegi rehabilitacyjne i stosuje ćwiczenia usprawniające, odbywane w (...)Domu Pomocy Społecznej w W.. Nie ponosi on żadnej odpłatności za te zabiegi. Powód posiada samochód osobowy, który nie jest przystosowany dla osoby niepełnosprawnej, jednakże jest on w stanie samodzielnie prowadzić ten pojazd. Ł. S. wraz ze swoją partnerką zakupili ponadto w 2011 roku dla siebie psa rasy labrador, który jednakże nie służy mu do pomocy przy wykonywaniu czynności życia codziennego, przy zachowywaniu poprawnej postawy i pomocy w poruszaniu się, czy też przy zabiegach rehabilitacyjnych. Pies odbył szkolenie tak, aby był posłuszny, nie przeszedł jednak szkolenia pod kątem pomocy osobie niepełnosprawnej. Powód wychodzi z psem na spacery, prowadzi psa na smyczy lub pozwala mu się swobodnie wybiegać. Ł. S. w miarę swoich sił pomaga A. R. w codziennej opiece nad ich dzieckiem oraz w pracach domowych. Po zakończeniu okresu urlopu macierzyńskiego A. R. planuje przejść na urlop wychowawczy celem sprawowania opieki nad ich małoletnim synem. Ł. S. i A. R. nie posiadają możliwości zorganizowania codziennej opieki nad ich dzieckiem przez członków swoich rodzin. Obecnie Ł. S. ze względu na swoje ograniczenia w poruszaniu się i posługiwaniu lewą ręką nie jest zdolny do zajmowania się samodzielnie dzieckiem, gdyż nie byłby w stanie odpowiednio szybko zareagować na nieprzewidziane zachowanie dziecka. Ł. S. i A. R. ponoszą comiesięczne wydatki z tytułu kosztów utrzymania ich dziecka w kwocie ok. 700zł. Ponoszą ponadto koszt utrzymania swojego psa rasy labrador w kwocie ok. 200 zł miesięcznie. Ł. S. niejednokrotnie źle się czuje, odczuwa ból biodra, nogi i przyjmuje wówczas leki przeciwbólowe bez recepty ponosząc z tego tytułu wydatek w kwocie około 50 zł miesięcznie. Ł. S. ponosi obecnie koszty bieżącego utrzymania swojego samochodu w wysokości ok. 200 zł miesięcznie. Ponadto ponoszone przez Ł. S. koszty opłat za dostawy energii elektrycznej wzrosły z kwoty 150 zł kwartalnie do około 200 zł miesięcznie w chwili obecnej. Ponadto Ł. S. ponosi obecnie zwiększone koszty ogrzewania domu z uwagi na fakt przebywania w tym domu małego dziecka. Powód nie używa żadnych specjalistycznych środków higienicznych, które miałby związek z wypadkiem z dnia 12 czerwca 2002 roku. Ponieważ Ł. S. ze względu na swój stan zdrowia nie jest w stanie wykonywać części prac gospodarczych w swoim domu takich jak np. znoszenie węgla czy drewna, w związku z tym musi on w tym zakresie korzystać z pomocy swojego bratanka i innych osób z rodziny, w zamian za co płaci im wynagrodzenie w kwotach po ok. 20 zł. W dniu 18 listopada 2011 roku zakupił do swojego domu mieszkalnego w miejscowości K. (...) wentylator do kotła c.o. wraz ze sterownikiem za łączną kwotę 506,57 zł, celem utrzymania stałej temperatury w domu, w związku z przebywaniem w nim małego dziecka. Powód w trakcie ćwiczeń rehabilitacyjnych korzysta do chwili obecnej ze sprzętu rehabilitacyjnego i sportowego nabytego w całości w 2008 roku na potrzeby rehabilitacji po wypadku z dnia 12 czerwca 2002 roku i aktualnie nie jest konieczna wymiana, naprawa żadnego z tych sprzętów, ani też zakup nowego rodzaju sprzętu do rehabilitacji. Dom w miejscowości K. (...) w którym zamieszkuje Ł. S. jest w pełni dostosowany do stopnia niepełnosprawności ruchowej powoda i aktualnie nie są w tym budynku konieczne do wykonania żadne przeróbki ani prace modernizacyjne.

dowód: faktury VAT (k.26-31, k.36, k.48-51, k.55), paragon z dnia 18.11.2011r. (k.32), potwierdzenia przelewów bankowych (k.33-35), paragon z dnia 28.03.2014r. (k.37), dowody wpłaty (k.45-47), paragony fiskalne (k.52-54, k.56), potwierdzenie przelewu z dnia 23.06.2014r. (k.73), orzeczenie lekarza orzecznika ZUS (k.136), zeznania A. R. (k.119 verte -120), zeznania Ł. S. (k.120 verte – 121)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów na które złożyły się: wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24.05.2010r. sygn. akt I C 2606/08 wraz z uzasadnieniem (k.240 i k.245-251 akt I C 2606/08 Sądu Okręgowego w Kielcach), wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10.11.2010r. sygn. akt I ACa 929/10 wraz z uzasadnieniem (k.281 i k.287-292 akt I C 2606/08 Sądu Okręgowego w Kielcach), raport z wypłat renty (k.86-88), pismo ZUS Oddział w K. z dnia 01.12.2014r. (k.107), pismo Urzędu Statystycznego w K. z dnia 01.04.2015r. (k.141), odpis skrócony aktu urodzenia J. S. (k.12), paragony fiskalne (k.21-25, k.39-44), faktury VAT (k.26-31, k.36, k.48-51, k.55), paragon z dnia 18.11.2011r. (k.32), potwierdzenia przelewów bankowych (k.33-35), paragon z dnia 28.03.2014r. (k.37), dowody wpłaty (k.45-47), paragony fiskalne (k.52-54, k.56), potwierdzenie przelewu z dnia 23.06.2014r. (k.73), orzeczenie lekarza orzecznika ZUS (k.135-136), których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony w toku niniejszego postępowania, zatem nie wzbudziły one również zastrzeżeń Sądu w tym zakresie. Wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z treścią art. 365 § 1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.

Nadto Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o zeznania świadka A. R. (k.119 verte – 120) złożone na okoliczność aktualnej sytuacji osobisto – majątkowej powoda oraz w oparciu o zeznania powoda Ł. S. (k.120 verte – 121 verte), którym to zeznaniom Sąd dał wiarę w całości. Zeznania te były bowiem w swojej treści zeznaniami rzeczowymi, spójnymi, nie ujawniły się też żadne przyczyny pozwalające skutecznie kwestionować wiarygodność zeznań świadka i powoda. Przedmiotowe zeznania zarówno świadka, jak i powoda były również zbieżne z pozostałym, zgromadzonym materiałem dowodowym. Z treści zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wynika, iż łączne dochody powoda uzyskiwane ze świadczeń ZUS wynoszą 1.220,10 zł brutto, w tym 1.013,34 zł tytułem renty inwalidzkiej i 206,76 zł tytułem dodatku pielęgnacyjnego ze środków ubezpieczenia społecznego ZUS. Powód prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z A. R., która osiąga comiesięczne dochody z tytułu zasiłku macierzyńskiego ze środków ubezpieczenia społecznego ZUS w kwocie 905,60 zł. Ł. S. i A. R. posiadają na swoim wspólnym utrzymaniu małoletniego syna J. S., który ma obecnie (...) roku. Aktualnie Ł. S. nadal został uznany za niezdolnego do pracy i samodzielnej egzystencji z uwagi na znaczny stopień niepełnosprawności. Powyższy stan faktyczny w zasadzie nie był sporny, powód przedstawił swe dochody składając dokumenty, a wydatki i sytuację majątkową w swych zeznaniach, które odzwierciedlają prawdziwy stan rzeczy, który zresztą przez pozwanego nie był kwestionowany. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika także, że aktualna sytuacja majątkowa i zdrowotna powoda uległa częściowemu pogorszeniu w porównaniu ze stanem na dzień wydania wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010r. sygn. akt I C 2606/08. W tym zakresie zeznania powoda i świadka A. R. są całkowicie wiarygodne i nie budzą wątpliwości Sądu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo Ł. S. co do zasady zasługiwało w części na uwzględnienie.

Powód w niniejszej sprawie wskazując jako pozwanego (...) Zakład
(...) S.A. w W. żądał podwyższenia zasądzonych na jego rzecz wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 roku w sprawie I C 2606/08 renty wyrównawczej i renty uzupełniającej ustalonych na podstawie art. 444 § 2 k.c. Zgodnie z treścią tego przepisu jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Zgodnie z treścią art. 907 § 2 k.c. jeżeli płacenie renty wynika z ustawy, każda ze stron
może w razie zmiany stosunków żądać zmiany wysokości lub czasu trwania renty, chociażby
wysokość renty i czas jej trwania były ustalone w orzeczeniu sądowym lub w umowie.

Celem art. 907 § 2 k.c. jest zharmonizowanie treści przysługującego poszkodowanemu prawa podmiotowego ze zmianą okoliczności faktycznych, jaka może nastąpić w przyszłości (A. Szpunar, glosa do uchwały SN z 6 sierpnia 1991 r., III CZP 66/91, OSP 1992, z. 5, poz. 102). Nie ma przy tym znaczenie fakt ustalenia wysokości renty i czasu jej trwania w orzeczeniu sądowym lub umowie, na przykład umowie ugody (art. 917 k.c.). Ustalenie takie nie zmienia bowiem źródła obowiązku płacenia renty, a jedynie konkretyzuje ustawowy obowiązek płacenia renty. Podkreślić należy, iż w procesie o zmianę wysokości renty zachodzi związanie prawomocnym wyrokiem przyznającym rentę w zakresie odpowiedzialności dłużnika i stopnia tej odpowiedzialności, w tym przyczynienia się poszkodowanego do szkody, w określonym tym wyrokiem rozmiarze (wyrok SN I PK 306/12).

Przesłanką żądania zmiany wysokości lub czasu trwania renty jest zmiana stosunków, a ciężar dowodu - zgodnie z art. 6 k.c. - spoczywa na powodzie (wyrok SN z 5 marca 1976 r., III PRN 4/76, LEX nr 14301). Zmiana stosunków musi nastąpić po dacie ustalenia uprawnienia do renty (szerzej Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 8, s. 607), przy czym powództwo oparte na przepisie art. 907 § 2 k.c. nie może zmierzać do poprawienia błędów poprzedniego orzeczenia sądowego bądź zawartej ugody (wyrok SN z 30 stycznia 1976 r., III PR 151/75, LEX nr 14298). Orzekając o zmianie, sąd bierze pod uwagę wszelkie okoliczności dotyczące sytuacji osobistej i majątkowej stron umowy oraz okoliczności obiektywne, w tym też istotny spadek zmiany siły nabywczej pieniądza (uchwała SN z 20 kwietnia 1994 r., III CZP 58/94, OSNC 1994, nr 11, poz. 207; uchwała SN z 28 października 1993 r., III CZP 142/93, OSNC 1994, nr 4, poz. 82; wyrok SA w Katowicach z 16 grudnia 2004 r., I ACa 1097/04, LEX nr 151728). Wyrok wydany na podstawie art. 907 § 2 k.c. ma charakter konstytutywny, stwarza nowy stan prawny odpowiadający treści normy prawnej (szerzej Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 8, s. 608-610), co do zasady wywiera skutek tylko na przyszłość. Jednakże zmiana renty dopuszczalna jest również za okres poprzedzający wytoczenie powództwa o zmianę, z tym że okres ten nie może sięgać poza datę, w której nastąpiła zmiana stosunków, poza termin przedawnienia zaległych świadczeń okresowych oraz poza datę orzeczenia lub ugody, w których została określona renta, mająca podlegać zmianie w wyniku uwzględnienia powództwa (wyrok SN z 17 marca 1972 r., II PR 26/72, OSP 1972, z. 11, poz. 211; A. Szpunar, glosa do uchwały SN z 28 października 1993 r., III CZP 142/93, PS 1995, nr 4, s. 73).

W przedmiotowej sprawie było natomiast sporne pomiędzy stronami, czy w ciągu 4 lat od ustalenia wysokości renty wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 roku w sprawie I C 2606/08 nastąpiła istotna zmiana stosunków po stronie Ł. S. uprawnionego do renty.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę ustalił, że istniały podstawy do zmiany wysokości renty w zakresie tak zwanej renty wyrównawczej.

Ustalając dla potrzeb określenia stosownej renty wyrównawczej zarobki hipotetyczne, jakie powód mógłby osiągnąć, gdyby nie uległ wypadkowi, Sąd musi uwzględnić zarobki najbardziej realne do osiągnięcia przez poszkodowanego. Przy braku szczególnych okoliczności, które winien wykazać powód, z reguły nie ma podstaw do uwzględnienia zarobków najwyższych, bowiem sama teoretyczna możliwość zatrudnienia w placówkach oferujących wyższe zarobki, nie jest wystarczająca do przyjęcia, że poszkodowany rzeczywiście byłby w takiej placówce zatrudniony (wyrok Sądu Najwyższego z 6 czerwca 2002 r., I CKN 693/00, Lex nr 55257). W założeniu zapłata renty winna doprowadzić do zrównania sytuacji finansowej poszkodowanego z sytuacją hipotetyczną, w jakiej znajdowałby się on, gdyby nie skutki czynu niedozwolonego (doznany uszczerbek w wypadku i niemożność zarobkowania). Wobec osób, które nie osiągnęły jeszcze wieku emerytalnego, punktem odniesienia dla określenia hipotetycznych dochodów będą z zasady dochody osiągnięte z rodzaju pracy (stanowiska), jakie z przeważającym prawdopodobieństwem zajmowałby nadal poszkodowany, gdyby nie skutki wypadku (wyrok Sądu Najwyższego z 14 listopada 1997 r., II UKN 319/97, OSNP 1998/17/515). Czyniąc ustalenia w tym zakresie Sąd wziął pod uwagę te same czynniki na podstawie których Sąd Okręgowy wyliczył tą rentę. Przed wypadkiem powód mimo wyuczonego zawodu mechanika samochodowego wykonywał zawód kierowcy, która to okoliczność stanowi punkt wyjścia dla obliczenia wysokości renty wyrównawczej w połączeniu z informacjami, które uzyskał Sąd z Urzędu Statystycznego w K. z dnia 01.04.2015r. (k.141). Z uwagi na fakt, iż struktury wynagrodzeń opracowywane są co dwa lata, to na dzień wyrokowania najaktualniejszą jest struktura z października 2012 roku. W oparciu o powyższe dane Sąd ustalił, że przeciętne wynagrodzenie ogółem brutto w województwie (...) dla grupy zawodowej kierowców samochodów osobowych, dostawczych i motocykli wynosiło w październiku 2012 roku kwotę 2.594,56 zł, tj. 1.874,35 zł netto. W tym miejscu dodatkowo podnieść należy, iż Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu poprzez zwrócenie się do firmy w której przed wypadkiem pracował powód, aby wskazała wysokość średnich zarobków kierowców u nich zatrudnionych. Informacja ta bowiem i tak nie miałaby znaczenia dla niniejszej sprawy, ponieważ sąd odniósł się w tym przedmiocie do sposobu naliczenia renty przyjętego przez Sąd Okręgowy, który ustalił jej wysokość w sprawie IC 2606/08, czyli do średnich zarobków kierowców wg danych z GUS, nie zaś z ostatniego miejsca pracy powoda.

Ł. S. otrzymuje ze środków ubezpieczenia społecznego ZUS rentę z tytułu niezdolności do pracy w kwocie 1.013,34 zł brutto tj. 772,71 zł netto miesięcznie, ponadto otrzymuje on dodatek pielęgnacyjny w kwocie 206,76 zł miesięcznie. Pozwany na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 roku w sprawie I C 2606/08 wypłaca na rzecz Ł. S. kwotę 477,46 zł miesięcznie tytułem renty wyrównawczej i kwotę 355,37 zł miesięcznie tytułem renty uzupełniającej. Wysokość renty wyrównawczej należnej od zakładu ubezpieczeń z tytułu utraty zdolności zarobkowej powinna odpowiadać różnicy pomiędzy otrzymywanym wynagrodzeniem netto (gdyż renta otrzymana na podstawie przepisów prawa cywilnego wolna jest od podatku dochodowego z mocy art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.), a świadczeniem netto wypłacanym z ubezpieczenia społecznego. W sprawie I C 2606/08 wysokość renty wyrównawczej, bez uwzględnienia 25% przyczynienia się powoda ustalona została na kwotę 636,62 zł, zaś po uwzględnieniu owego przyczynienia wartość ta ulega obniżeniu do kwoty 477,46 zł.

Różnica pomiędzy przeciętnym wynagrodzeniem ogółem netto w województwie (...) dla grupy zawodowej kierowców samochodów dostawczych w październiku 2012 roku tj. 1.874,35 zł netto, jakie powód mógłby osiągać gdyby nie uległ on wypadkowi drogowemu, a wysokością wypłacanej na rzecz powoda przez ZUS renty z tytułu niezdolności do pracy w kwocie 772,71 zł netto miesięcznie, wynosi zatem kwotę 1.101,64 zł (1.874,35 zł–772,71 zł = 1.101,64 zł). Ponieważ jednak Sąd Okręgowy w Kielcach w toku sprawy I C 2606/08 przyjął przyczynienie się Ł. S. do wyrządzonej mu szkody oraz zwiększenia doznanego uszczerbku na zdrowiu wskutek nieprawidłowego i nieostrożnego zachowania w 25%, wysokość renty wyrównawczej powinna ulec obniżeniu do kwoty 826,23zł (1.101,64 zł x 75% = 826,23 zł.). Przy ustaleniu wysokości należnej powodowi renty wyrównawczej Sąd w niniejszej sprawie pominął natomiast kwotę wypłacanego na rzecz powoda przez ZUS dodatku pielęgnacyjnego w kwocie 206,76 zł miesięcznie, albowiem należność z przedmiotowego tytułu, która była wypłacana na rzecz powoda już w czasie, gdy toczyła się sprawa I C 2606/08 Sądu Okręgowego w Kielcach, nie była brana pod uwagę przez Sąd Okręgowy w Kielcach przy ustalaniu wysokości należnej powodowi renty wyrównawczej. Konsekwentnie zatem w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy w Kielcach dokonując ustalenia wysokości należnej powodowi renty wyrównawczej posługiwał się metodologią zawartą w aktach I C 2606/08 Sądu Okręgowego w Kielcach, aby w ten sposób nie doprowadzać do zaniżenia wysokości należnej powodowi renty wyrównawczej.

W sprawie I C 2606/08 Sądu Okręgowego w Kielcach wysokość renty wyrównawczej, po uwzględnieniu owego przyczynienia ustalona została na kwotę 477,46 zł. Zatem różnica należnej powodowi renty wyrównawczej ustalona w sprawie I C 2606/08 Sądu Okręgowego na dzień 1 maja 2010 roku i renty wyrównawczej ustalonej na dzień orzekania w niniejszej sprawie wynosiła kwotę 348,77 zł (826,23 zł – 477,46 zł = 348,77 zł). Reasumując, Sąd podwyższył rentę wypłacaną przez pozwanego na rzecz powoda o kwotę 348,77 zł.

Zdaniem Sądu, natomiast brak było w niniejszej sprawie podstaw do dokonania podwyższenia renty orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010r. I C 2606/08 od (...) S.A. w W. na rzecz Ł. S. w zakresie, w jakim należność ta dotyczyła renty uzupełniającej.

W sprawie I C 2606/08 Sąd Okręgowy w Kielcach ustalił, że należna Ł. S. renta uzupełniająca z tytułu zwiększenia się jego potrzeb, w tym zwłaszcza kosztów leczenia i rehabilitacji winna wynosić 473,83 zł miesięcznie netto, zaś po uwzględnieniu przyczynienia wartość ta ulega obniżeniu do kwoty 355,37 zł.

W niniejszej sprawie, Sąd ustalając czy znajduje uzasadnienie podwyższenie renty uzupełniającej odniósł się w pełni do czynników, które wziął pod uwagę Sąd Okręgowy w sprawie IC 2606/08. Zwrócić należy uwagę na fakt, iż Sąd Okręgowy wyliczając rentę uzupełniającą wziął pod uwagę zwiększone potrzeby powoda ściśle związane z wypadkiem. I tak ustalił, jakie średnio miesięcznie koszty ponosi Ł. S. w związku ze swoim leczeniem, rehabilitacją i korzystaniem z pomocy osób trzecich w cięższych pracach.

W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu zwiększone potrzeby Ł. S. wyrażające się kwotą wskazaną w pozwie nie zostały przez niego w żadnej części wykazane. W pierwszej kolejności nie można zgodzić się z poglądem powoda zawartym w treści pozwu, iż pomiędzy datą wydania wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 r. w sprawie I C 2606/08, a chwilą obecną nastąpiła na tyle istotna zmiana siły nabywczej pieniądza, że świadczenie rentowe w kwocie 835 zł orzeczone w treści tego wyroku na rzecz Ł. S. utraciło swoją realną, rynkową wartość. Jak bowiem wynika z treści danych dotyczących rocznych wskaźników cen towarów i usług zawartych na dostępnych stronach internetowych Głównego Urzędu Statystycznego, wartość inflacji wartości złotego polskiego wynosiła w 2014 roku 0%, w 2013 roku 0,9%, w 2012 roku 3,7%, w 2011 roku 4,3%, w 2010 roku 2,6%. Również z danych GUS wynika, że zmniejszyły się od 2011 roku wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych. Nie budzi zatem wątpliwości fakt, iż w przedmiotowej sprawie, w okresie od chwili wydania wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 r. w sprawie I C 2606/08 do chwili obecnej, nastąpiła niewątpliwie jedynie nieistotna zmiana siły nabywczej pieniądza.

Sąd mając na uwadze fakt stałej i intensywnej rehabilitacji powoda, która niewątpliwie przyniosła widoczne i zadawalające efekty przyjął, iż w pełni uzasadnionym jest stwierdzenie, że na dzień dzisiejszy potrzeby powoda z tytułu kosztów leczenia i rehabilitacji nie zwiększyły się w żaden finansowo odczuwalny sposób. Dom w którym zamieszkuje Ł. S. jest w pełni dostosowany do stopnia niepełnosprawności ruchowej powoda i aktualnie nie są w tym budynku konieczne do wykonania żadne przeróbki, ani prace modernizacyjne. Ł. S. rozważa poddanie się zabiegowi operacyjnemu prawego stawu biodrowego, którego koszt podlega jednakże refundacji przez Narodowy Fundusz Zdrowia w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Ł. S. w trakcie ćwiczeń rehabilitacyjnych korzysta do chwili obecnej ze sprzętu rehabilitacyjnego i sportowego nabytego w całości w 2008 roku na potrzeby rehabilitacji po wypadku z dnia 12 czerwca 2002 roku i aktualnie nie jest konieczna wymiana, naprawa żadnego z tych sprzętów, ani też zakup nowego rodzaju sprzętu do rehabilitacji. Powód odbywa regularnie zalecone mu przez lekarzy zabiegi rehabilitacyjne i stosuje ćwiczenia usprawniające, odbywane w (...)Domu Pomocy Społecznej w W.. Ł. S. nie ponosi żadnej odpłatności za te zabiegi. Powód nie wykazał także, aby zachodziła konieczność korzystania z większej ilości zabiegów. Nie używa on żadnych specjalistycznych środków higienicznych, które miałby związek z wypadkiem z dnia 12 czerwca 2002 roku. Faktem jest co prawda, że powód ze względu na swój stan zdrowia nie jest w stanie wykonywać części prac gospodarczych w swoim domu takich jak np. znoszenie węgla czy drewna, w związku z tym musi on w tym zakresie korzystać z pomocy osoby swojego bratanka i innych osób z rodziny, w zamian za co płaci im wynagrodzenie w kwotach po ok. 20 zł. Okoliczność ta jednakże, jak wynika z treści uzasadnienia Sądu Okręgowego w Kielcach została już uwzględniona w takiej wysokości przez tenże Sąd przy ustalaniu wysokości należnej powodowi renty uzupełniającej orzeczonej w wyroku z dnia 24 maja 2010 r. w sprawie I C 2606/08.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego sytuacja majątkowa powoda w okresie od 2010 r. do momentu wniesienia pozwu w niniejszej sprawie istotnie uległa częściowemu pogorszeniu. Zauważyć jednakże należy, że powyższy fakt nie miał związku ze zwiększeniem się potrzeby powoda z tytułu kosztów leczenia i rehabilitacji czyli następstw zdrowotnych obrażeń ciała doznanych przez niego na skutek wypadku z dnia 12 czerwca 2002 roku, lecz ze zmianą sytuacji rodzinnej powoda związanej z urodzeniem się jego dziecka. W dniu (...) urodził się bowiem syn Ł. S. i A. R. – tj. J. S.. Oczywistym zatem jest, że od stycznia 2014 roku do chwili obecnej Ł. S. ponosi kosztem swojego budżetu domowego stałe wydatki z tytułu kosztów codziennego utrzymania swojego syna, w tym kosztów zakupu żywności, artykułów higienicznych, ubrań, zabawek oraz kosztów leczenia. Ł. S. zamieszkuje w domu pod adresem K. (...) wspólnie ze swoją narzeczoną A. R., z którą nie zamieszkiwał on w 2010 roku. Ł. S. i A. R. ponoszą comiesięczne wydatki z tytułu kosztów utrzymania ich dziecka w kwocie ok. 700zł. Ponoszone przez Ł. S. koszty opłat za dostawy energii elektrycznej wzrosły z kwoty 150 zł kwartalnie do około 200 zł miesięcznie w chwili obecnej. Ponadto Ł. S. ponosi obecnie zwiększone koszty ogrzewania domu z uwagi na fakt przebywania w tym domu małego dziecka. Powód podnosił również, że zwiększyły się koszty utrzymania jego samochodu, który jest coraz starszy i często się psuje. Nie jest to jednak samochód specjalnie przystosowany do potrzeb kierowcy niepełnosprawnego. Przedmiotowy samochód powód posiadał już w dacie wyrokowania w 2010 roku, jednakże Sąd Okręgowy nie uwzględnił przy ustalaniu wysokości renty kosztów jego utrzymania. Reasumując, zdaniem Sądu wszystkie powyższe okoliczności nie pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z następstwami doznanego przez powoda trwałego uszczerbku na zdrowiu na skutek zaistnienia przedmiotowego wypadku z dnia 12 czerwca 2002 roku. Podkreślić należy, że od chwili wydania wyroku w sprawie IC 2606/08 nie zwiększyły się potrzeby samego powoda związane ze zmianą jego stanu zdrowia, lecz zwiększyły się wydatki związane z założeniem przez niego rodziny i zwykłą eksploatacją samochodu. Powyższa okoliczność jako nie mająca związku z przedmiotowym wypadkiem nie może skutkować dla pozwanego większą odpowiedzialnością finansową i nie stanowi zdaniem Sądu podstawy do podwyższenia renty.

Sąd nie zgodził się także ze stanowiskiem powoda, który twierdził, że zwiększyły się jego potrzeby, ponieważ zmuszony jest ponosić koszty utrzymania psa przewodnika rasy labrador w kwocie 300 zł miesięcznie. Jak wynika bowiem z treści zeznań samego powoda, Ł. S. zakupił w 2011 roku tego psa jako szczeniaka od swojego znajomego, ponieważ w ogóle chciał mieć psa. Z uwagi na fakt, że posesja była nieogrodzona, aby pies stał się posłuszny i nie uciekał zapisali go na szkolenie. Jak stwierdził sam Ł. S. nie było to szkolenie psa pod kątem pomocy osobie niepełnosprawnej. Aktualnie powód wychodzi na spacery z psem, prowadząc go na zwykłej smyczy lub też puszczając go wolno. Przyjąć należy, że ten pies stał się członkiem rodziny powoda, przyjacielem. Nie można jednak uznać, że posiadanie psa tej rasy przez Ł. S. jest niezbędne z uwagi na jego stan zdrowia. Pies powoda, nie służy mu bowiem do pomocy przy wykonywaniu czynności życia codziennego, czy też przy zachowywaniu poprawnej postawy i pomocy w poruszaniu się i przy zabiegach rehabilitacyjnych. W tej sytuacji zatem ponoszonego przez powoda comiesięcznego wydatku z tytułu kosztów utrzymania psa nie można zaliczyć do należności w ramach prowadzonego przez niego leczenia i rehabilitacji uszczerbku na zdrowiu powstałego na skutek zaistnienia przedmiotowego wypadku z dnia 12 czerwca 2002 roku.

Podsumowując, powód w niniejszej sprawie nie wykazał, a taki obowiązek spoczywał na nim z mocy art. 6 k.c., że po wydaniu wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010r. w sprawie I C 2606/08, aktualnie ponosi dodatkowe koszty leczenia, rehabilitacji, zakupu dodatkowych leków i wizyt lekarskich, czy też wymaga zwiększonej ilości zabiegów rehabilitacyjnych. Powód nie wykazał również, że z zaleceń lekarskich wynikałoby, iż ze względu na odbywane zabiegi rehabilitacyjne niezbędnym jest korzystanie przez niego z pomocy psa dla osoby niepełnosprawnej, ani też że posiadany pies rasy labrador został poddany szkoleniu na pomocnika dla osoby niepełnosprawnej. Tym samym w niniejszej sprawie brak było podstaw do dokonania podwyższenia renty orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 r. w sprawie I C 2606/08 od (...) S.A. w W. na rzecz Ł. S. w zakresie w jakim należność ta dotyczyła renty uzupełniającej.

Reasumując, zasadnym w niniejszej sprawie okazało się być jedynie dokonanie podwyższenia renty orzeczonej przedmiotowym wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 r. w sprawie I C 2606/08 w zakresie, w jakim należność ta dotyczyła renty wyrównawczej należnej powodowi od (...) S.A. w W., z kwoty 835 zł do kwoty 1.183,77 zł, tj. o kwotę 348,77 zł. W pozostałej zaś części powództwo należało oddalić.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 907 § 2 k.c. podwyższył rentę orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 24 maja 2010 r. w sprawie I C 2606/08 od (...) S.A. w W. na rzecz Ł. S. z kwoty po 835zł miesięcznie do kwoty po 1.183,77 zł miesięcznie, począwszy od dnia 17 października 2014r., natomiast oddalił powództwo w pozostałej części jako bezzasadne. Data podwyższenia renty tj. 17.10.2014 r. stanowi dzień następny po doręczeniu odpisu pozwu pozwanemu tj. 16.10.2014 r..

Na podstawie art. 102 kpc, zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami, Sąd odstąpił od obciążania powoda Ł. S. kosztami procesu od oddalonej części powództwa z uwagi na niewątpliwie trudną sytuację materialną powoda oraz charakter sprawy. Jak wynika bowiem z zebranego w sprawie materiału dowodowego, Ł. S. jest osobą całkowicie niezdolną do pracy oraz samodzielnej egzystencji i uzyskuje on comiesięczne dochody z tytułu świadczenia rentowego z ZUS wraz z dodatkiem opiekuńczym w kwocie 1.070 zł oraz z tytułu renty wyrównawczej wypłacanej mu przez pozwanego (...) S.A. w W. w kwocie 1.000 zł. Powód prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie ze swoją partnerką A. R. która pobiera ona zasiłek macierzyński z ZUS w kwocie 905,60 zł miesięcznie i posiadają oni na swoim utrzymaniu małoletniego syna J. S.. Z tytułu kosztów swojego utrzymania oraz kosztów utrzymania ich małoletniego dziecka, opłat mieszkaniowych i za media, kosztów zakupu żywności i środków czystości Ł. S. i A. R. ponoszą comiesięczne wydatki w łącznej kwocie 2.320 zł. Ponadto powód ponosi wydatki z tytułu kosztów obowiązkowego ubezpieczenia swojego samochodu w kwocie 1.500 zł rocznie, kosztów ubezpieczenia domu w kwocie 100 zł rocznie i kosztów zakupu opału w kwocie 3.000 zł rocznie. Zdaniem Sądu z uwagi na sytuację życiowo-materialną powoda i charakter sprawy, zachodzi w niniejszej sprawie wypadek szczególnie uzasadniony wyczerpujący dyspozycje z art. 102 k.p.c. i orzekł jak w punkcie III Wyroku.

SSR Małgorzata Borek